vita moderna

kisses, tears & psychodramas

31.5.15

παράπονο κανένα


.

.
.
Κύριε, το ξέρετε, για μένα είστε κάτι περισσότερο από κύριος γι’ αυτό και έχω το θάρρος να σας μιλάω. Έχω πολλά νέα να σας πω, δεν σας έχω δει τελευταία. Έπιασα σπίτι στ’ όνομά μου, με συμβόλαιο, κανονικά, 180 ευρώ ενοίκιο, λογαριασμούς, τα πάντα, θα με βοηθάει στην αρχή η γιαγιά μου μέχρι να βρω δουλειά. Και ο πατέρας μου μού λέει αν θέλω να πηγαίνω σπίτι του να τρώω, δεν υπάρχει πρόβλημα - εντάξει δεν θέλω να πηγαίνω γιατί τσακωθήκαμε και πρέπει να κάτσω να σκεφτώ τι θα κάνω. Μου μίλησε άσχημα, του μίλησα άσχημα, δεν μπορώ να είμαι τόσο γρήγορος, μου λέει καθάρισε τα ψάρια, πιο γρήγορα, άντε δώσε μου αυτό και δώσε μου εκείνο, κάτσε, μισό λεπτό, δεν τηνε ξέρω τη δουλειά του λέω. Μου λέει άνοιξε τα μύδια με το μαχαίρι, του λέω δεν ξέρω να το κάνω αυτό, νευριάζει, θολώνει, μιλάει άσχημα. Καλύτερα μόνος μου. Και με τις αδερφές μου δεν μιλάω, μετά που η Λένα μίλησε έτσι στη γιαγιά, της λέω φύγε να μη σε βλέπω γιατί θα σε βαρέσω. Έφυγε από το σπίτι και λέει ότι μένει με μια φίλη της αλλά δεν ξέρω, δεν την πιστεύω. Κι ούτε με νοιάζει. Και τώρα εδώ στο σχολείο άμα δείτε, περνάμε, εγώ εδώ αυτή εκεί και ούτε που την κοιτάω.
.
Δεν το παραδέχεται αλλά ξέρετε τι πήγε κι έκανε, ε; Φασώθηκε κανονικά, συγγνώμη που τα λέω έτσι, εμείς έτσι τα λέμε, φασώθηκε με τον γκόμενο της άλλης της αδερφής μου, της Χριστίνας. Καλά η Χριστίνα, τρελάθηκε, ήθελε να τη σκοτώσει, εγώ μπήκα στη μέση και της λέω άσ’ την τώρα, γάμα την, τελείωσε αυτό, μπορεί και να μην είναι αλήθεια, με τον άλλο τον μαλάκα να δεις τι θα κάνεις που σε τράβηξε από το σχολείο και τώρα γουστάρει τη μικρή. Καλά η Λένα είναι δεκαπέντε, είναι βλαμμένη, της λέω, εσύ είσαι μεγάλη, και πήγες και βρήκες τον ηλίθιο τον τσιγγάνο – αυτούς κανονικά πρέπει να τους καθαρίζεις αμέσως όπου τους βρεις κύριε, εγώ με τον που τον είδα κατάλαβα, λέω πάει, τη χάσαμε τη Χριστίνα. Η Χριστίνα με έφερε εμένα στο σχολείο κύριε, θυμάστε, εγώ ούτε που ήξερα από σχολεία και τέτοια, ούτε ήθελα να έρθω και μου λέει έλα ρε θα είμαστε μαζί, θα σε βοηθάω, μην είσαι χαζός. Και ήρθα και στην αρχή ήμουνα λίγο παράξενος και έκανα αυτή τη βλακεία με το τζάμι και το λέω, λάθος μου, πάνω στα νεύρα μου έγινε. Το είπα και στον διευθυντή, πιστεύω μου άξιζε η αποβολή και αν είχα λεφτά έπρεπε κανονικά να το πληρώσω εγώ. Αλλά κατάλαβα μετά ότι είστε όλοι καλοί οι καθηγητές και πάνω απ’ όλα καλοί ανθρώποι και τώρα θέλω να προσέχω και να είμαι καλό παιδί. Πιστεύω ότι δεν έχετε πια κανένα παράπονο από εμένα κύριε. Έχετε;
.
Η Χριστίνα ήταν η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη, όλοι το λένε, δεν νομίζω να διαφωνείτε, έβγαλε μέσο όρο δεκαοχτώ κι εφτά στο πρώτο τρίμηνο. Και της λέει ο γύφτος - είναι κανονικός γύφτος κύριε, τσιγγάνος, με δυο παιδιά και έχει πάρε δώσε με την αστυνομία. Δίνει κόσμο για να μένει ο ίδιος έξω, σας λέω, έτσι και τονε βρώ μπροστά μου δεν ξέρω τι θα κάνω, μπορεί να θολώσω κι εγώ σαν τον πατέρα μου- πάει που λέτε ο γύφτος και της λέει το σχολείο κομμένο. Άμα θέλεις να είσαι μαζί μου, το σχολείο κομμένο. Και έγινε χαμός, έπεσε η γιαγιά μου, θυμάστε, ερχόταν εδώ και σας έλεγε κάτι να κάνετε για να μην κόψει το σχολείο και πιάσατε όλοι και της μιλήσατε. Αλλά εγώ κατάλαβα πως θα το σταματήσει. Και της λέω αυτή θα είναι η μεγαλύτερη βλακεία που θα κάνεις. Και ξέρετε τι άλλο της είπα; Κοίταξε μόνο να μη μείνεις έγκυος, αυτό της είπα, σαν να το ήξερα. Και τώρα, είναι έγκυος κύριε, το έμαθε χτες η γιαγιά μου και τρελάθηκε. Την πήρανε τηλέφωνο και της είπανε έχουμε να σου πούμε και τα ευχάριστα, θα έχεις δισέγγονο. Τρελάθηκε η γιαγιά μου, τι μου λες τώρα φώναζε στο τηλέφωνο, τι είν’ αυτά, πετάχτηκα εγώ, της λέω ηρέμησε να δούμε τι θα κάνουμε, τι να ηρεμήσω μου λέει, πάει τώρα τελείωσε, μας την έφαγε την κοπέλα ο τσιγγάνος. Μένουνε όλοι μαζί κύριε, πρέπει να είναι έξι εφτά άτομα, ούτε ξέρω ποια είναι τα παιδιά του και ποια είναι η μάνα του, αυτοί έτσι ζούνε. Και εκεί μέσα τη φαντάζεστε τη Χριστίνα, να πλένει να μαγειρεύει και να έχει το παιδί του τσιγγάνου; Δεν θέλω να έχω πάρε δώσε πλέον, δεν θέλω να τις ξέρω τις αδερφές μου, τις σιχάθηκα. Θέλω να τελειώσω το σχολείο και να μην ασχολούμαι με κανέναν τους.
.
Και ο πατέρας μου, μπορεί να είναι αυτό που είναι αλλά θυμάμαι μας έλεγε να είμαστε πάντα ενωμένοι. Εσείς οι τρεις τουλάχιστον, να είστε σαν μια γροθιά, αγαπημένοι. Και τα άλλα τα παιδιά αφήστε τα, απλώς να τους μιλάτε, να μην είσαστε εχθροί. Θυμάστε, σας έχω πει ότι ο πατέρας μου έχει άλλα τρία παιδιά από άλλο γάμο. Και μου λέει άσ’ τους αυτούς, εσείς οι τρεις να είστε ενωμένοι τώρα που θα μπει η μάνα σας μέσα. Αυτά δεν ξέρω αν τα ξέρετε, τα έχω πει στον μαθηματικό μια μέρα που μιλάγαμε και με ρώταγε τι έχω. Η μάνα μου κύριε, ίσως να το έχετε ακούσει, κάνει χρήση πολλά χρόνια. Τώρα είμαι δεκαέξι, κάνει χρήση απ’ όταν ήμουνα οχτώ. Είναι έξι μήνες μέσα, είναι καλά μου λένε, αλλά έχουμε περάσει πολλά με τη μάνα μου. Τρελαινόταν, πέταγε πράγματα, έβριζε πολύ άσχημα, χτύπαγε τις αδερφές μου, χτύπαγε κι εμένα - καλά αυτό δεν με πείραζε γιατί ήξερα ότι το κάνει πάνω στα νεύρα της και ότι μετά θα της περάσει. Και ποιος την έβαλε στα ναρκωτικά, ξέρετε; O θείος μου, αυτός έκανε χρήση από μικρός, στην αρχή της έδινε κανένα τσιγαριλίκι, καλά αυτό πες εντάξει, όλοι κάνουμε, αλλά μετά άρχισαν τα χάπια και μετά η πρέζα. Και του έχω πει, άμα η μάνα μου πάθει κάτι, να ξέρεις ότι κι εσύ τελείωσες, όλοι τελειώσαμε. Να, στο σταυρό που σας κάνω, θα τον τελειώσω εγώ. Γιατί για τη μάνα μου τρελαίνομαι, άμα μου πει ο άλλος κάτι για τη μάνα μου μπορώ να τον καθαρίσω επί τόπου, βρίσε με εμένα, τον Χριστό μου την Παναγία μου, δεν με πειράζει. Με τη μάνα είναι αλλιώς, έχετε ακούσει που λένε μάνα είναι μόνο μία. Αλλά ευτυχώς είναι καλά τώρα, μιλάμε στο τηλέφωνο, την ακούω εντάξει, μόνο κάτι τατουάζ έχει κάνει απ’ όσο μου λέει, αλλά είναι καθαρή. Την καταλαβαίνω αμέσως αν έχει πιει, αν είναι στενοχωρημένη, αν είναι κανονική, την καταλαβαίνω από τη φωνή, δεν μπορεί να μου κρυφτεί εμένα η μάνα μου. Αλλά την αγαπάω και στενοχωριέμαι μ’ αυτά που γίνονται τώρα με τις αδερφές μου, δεν ξέρει ότι δεν μιλάμε μεταξύ μας. Τουλάχιστον άμα δεν είμαι καλά όπως τώρα, πετάω τα περιστέρια και ξεσπάω. Αυτό το χρωστάω στον πατέρα μου, αυτός μου έμαθε να τα πετάω. Ξέρετε πόσα έχω τώρα;
.

12 Comments:

At 11:02 PM, Blogger Σταυρούλα said...

Τι να πεις σ' ένα τέτοιο παιδί, που έχει χάσει προ πολλού την παιδική του ηλικία; Αχ

 
At 11:02 PM, Blogger δύτης των νιπτήρων said...

Sweet sixteen... Χαίρομαι που είμαι εδώ.

 
At 11:16 PM, Blogger thas said...

Γεια σας αγαπημένοι, χαίρομαι κι εγώ που σας βρίσκω ξανά.

Εγώ Σταυρούλα, όπως βλέπει και από το κείμενο δεν έχω να πω τίποτα. Όχι τώρα μόνο, όλα τα χρόνια μένω παντελώς αμήχανος απέναντι σ' αυτή τη δυστυχία. :-(

 
At 2:23 AM, Blogger Elias said...

This comment has been removed by the author.

 
At 9:31 AM, Blogger agrampelli said...

Νοιώθω σαν να μπήκα σε εκκλησία..

 
At 4:27 PM, Blogger koukounarw said...

Κουνιεται το καδρο , σηκωνεις τα ματια απο τον εαυτο σου κ το βουλώνεις...διαβαζοντάς το.

 
At 5:26 PM, Anonymous arkoudos said...

"agrampelli said... Νοιώθω σαν να μπήκα σε εκκλησία.."

Αυτό ακριβώς.

 
At 3:04 PM, Blogger Unknown said...



thank you

سعودي اوتو

 
At 7:40 AM, Blogger Πουπερμίνα said...

Μήπως στην ορθογραφία χάσατε την αυθεντικότητα;
Δοκιμάστε να σκεφθείτε σαν τον ίδιο το χαρακτήρα σας:

"Και του έχο πει, άμα η μάνα μου πάθη κάτι, να ξέρις ότι κι εσί τελίοσες, όλοι τελιωώσαμε."

 
At 8:34 PM, Blogger thas said...

Πουπερμίνα, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Από τη στιγμή που δεν είναι γραπτό κείμενο του ίδιου, κάτι δηλαδή που βρήκα και αναπαράγω φωτοτυπικά, θα ήταν μάλλον άστοχο (ή και άκομψο) να καταφύγω σε έναν νατουραλισμό της γραφής, ένα στοιχείο υποστηρικτικό της αληθοφάνειας το οποίο, κατά τη γνώμη μου, αντιθέτως, θα ενίσχυε την εντύπωση μιας πεποιημένης γλωσσικής κατασκευής.

 
At 11:37 AM, Blogger Πουπερμίνα said...

Έτσι είναι. Ωστόσο, επειδή τη μέρα που το διάβασα, βρισκόμουν κατά τύχη σε μια ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων με ένα ανάλογο πρόσωπο, τελείως αυθόρμητα ένιωσα την ανάγκη να είχε παρεισφρύσει κάπου στο κείμενο η σχέση του ήρωά σας με τη γλώσσα, όχι άμοιρη της υπόλοιπης προσωπικότητας.

 
At 5:47 PM, Anonymous QarcQ said...

Όποτε λιγοψυχώ επιστρέφω σ'αυτό το εξωχικό. Μου ρυθμίζει την υπαρξιακή πυξίδα. Σου στέλνω την αγάπη μου, Δάσκαλε και αδελφέ Thas.

 

Post a Comment

<< Home