Όσα μου έμαθε η ζωή!(02.12.03)

1. Η πίτσα την επομένη, από το ψυγείο, αντί για πρωινό: φο-βε-ρή!. Αντίθετα το σουβλάκι που κρύωσε δεν το τρων ούτε οι σκύλοι.
2. Την ώρα που αποσυνδέεσαι από το internet και βάζεις το καλώδιο στο τηλέφωνο, πάντα μα πάντα θυμάσαι επιτέλους τι άλλο ήθελες να δεις…
3. Έξι τραγούδια είναι το μάξιμουμ που μπορεί να ξεχωρίσεις σε έναν δίσκο. Τρία είναι το σύνηθες. Στα τέσσερα, λες, ωραία, πολύ καλός μου βγήκε. Στα πέντε νιώθεις ρίγη συγκινήσεως. Στα έξι δεν αντέχεις παίρνεις τηλέφωνο: Καλά, μιλάμε για το δίσκο της δεκαετίας! Πάρ’ τον σήμερα!
4. Η διαφορά των γονιών μας από εμάς τους νεότερους έγκειται στο γεγονός ότι εκείνοι αγόραζαν(-ουν) πάντα το ίδιο σαπούνι ενώ εμείς πάντα διαφορετικό. Αυτό συνοψίζει άλλωστε τη διαφορά του μοντέρνου από το μεταμοντέρνο.
5. Σιγά μην ξέρει κανείς μας πόσα λεπτά του ευρώ κάνει μια σοκοφρέτα. Παλιά ήξερες το κατοστάρικο. Τώρα πόσο να είναι, τριάντα, σαράντα, σαρανταπέντε; Φτου σκουληκομερμηγκότρυπα.
6. Πόσα ευρώ έχει το λίτρο η βενζίνη; Σιγά μην ξέρετε…Τόσα , άλλωστε, είχε την προηγούμενη εβδομάδα. Εγώ δεν έχω ιδέα.
7. Ποιος μπορεί να αγγίξει με το σαγόνι τον αγκώνα του;
8. Ό,τι απομεινάρι έχει μείνει στο φλυντζάνι του καφέ( γαλλικός με γάλα) , τουλάχιστον μια ημέρα μετά (και μιάμιση-δύο) πίνεται μια χαρά, σου περνάει όμως και μια μικρή ανησυχία: λες να έπαθε τίποτα; Και η φωνή μέσα σου: όχι μωρέ, τόσο δα είναι, τι θα πάθεις….
9. Η διαφορά του γοητευτικού από το γελοίο είναι εκείνο το τελευταίο ποτό που παραγγέλνεις μέσα σε κύματα εκστατικού ενθουσιασμού. Αντέχω, λες, η χαρά μου θα γίνει μεγαλύτερη…Λάθος. Ακόμα κι αν αντέχεις οι -σπανίως εκστατικές-γυναίκες θα σου γυρίσουν την πλάτη.
10. Ποιος δεν προσπάθησε (αφού το διάβασε ) να αγγίξει με το σαγόνι τον αγκώνα του; Όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτο τον κοσμάκη!
Εν το παν, φίλοι μου!