Λόγια του αέρα ΙΙ

Απορούμε με την προχειρότητα ορισμένων, οι οποίοι ελαφρά τη καρδία σπεύδουν να περιγράψουν όλη αυτή τη σοβαρή προσπάθεια που γίνεται τελευταία στο δίκτυο, ως μπουρδολογία.

Κατ’ αρχάς να θυμίσουμε τη δημιουργία ενός τόσο χρήσιμου blog όπως είναι το συγχαρητηριολόγιο, ενδεχομένως το πρώτο που αφουγκράστηκε ανάγκες του κόσμου και όχι ατομικές φιλοδοξίες, ένα πραγματικό αποκούμπι του περιπλανώμενου στο δίκτυο, μια αυθεντικά λαϊκή φωνή, άριστο εργαλείο ανάγνωσης της πραγματικότητας. Κι ύστερα να θυμηθούμε την πολύ σεμνή και ουσιαστική υποδοχή που του επιφύλαξε ο σεφ των ποιητικών συνταγών «αχταρμαδάκι», «μπερεκέτ λουκάνικο» και «γλεντζέδικο γιαούρτι», αλλά και την εξίσου σεμνή απάντηση που έλαβε τότε.

Γεράσιμος Μπερεκέτης said...

MPRABVO, μπραβίσσιμο, μπραβισσισσιμο, μπράβο ρε, μπράβο ρε παιδιά, μωρέ μπράβο, σας συγχαίρω και πάλι μπράβο, είμαι συγκινημένος και σας συγχαίρω και πάλι μπράβο και είμαι και συγκινημένος. Επίσης σας συγχαίρω και αισθάνομαι πολύ ευτυχής, μα πάρα πολύ ευτυχής που σας συγχαίρω και έχω την ευκαιρία να σας συγχαρώ. Τέλος, αφενός επίσης σας συγχαίρω, αφετέρου σας συγχαίρω και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο θεάρεστο έργο σας, το οποίον ομολογουμένως είναι άξιον συγχαρητηρίων. Και δια να μη μακρηγορώ: ΜΠΡΑΒΟ, ρε παιδιά συγχαρητήρια και πάλι μπράβο και εύχομαι μπράβο σας και λυπούμαι διότι δεν είμαι εκεί κοντά να σας ευχηθώ μπράβο και συγχαρητήρια για την προσπάθειά σας, η οποία σημειωτέον αξίζει συγχρητηρίων. Ένα έχω να πω: ΜΠΡΑΒΟ και συγχαρητήρια, γιατί χάρις σε σας μου δόθηκε η δυνατότητα να σας πω ένα μπράβο, ένα μπάτσο, ένα νυχτερινό κέντρο και ένα λαμπόγυαλο όλα......


thas said...

Τα μπράβο ανήκουν όλα σε σένα, γι αυτό το τόσο λιτό, μεστό και ουσιαστικό σχόλιο, το οποίο χωρίς να πλατειάζει ή να απεραντολογεί, ζωγραφίζει τρόπον τινά αυτό που θέλεις να πεις, με δυο τρεις σταράτες κουβέντες, οι οποίες ομολογουμένως είναι νέτες-σκέτες κουβέντες, τσακ-μπάμ, πιάνουνε κέντρο με τη μία, είναι δηλαδή αυτό που λέμε απλές, μεγάλες κουβέντες. Είναι, τρόπον τινά οι κουβέντες σου, για να το πω κι' αλλιώς, σα να μιλάνε τα μάτια, σα να μη χρειάζεται να προσθέσεις άλλες. Τόσο εύγλωττες κουβέντες, τόσο κουβεντιαστές, σα να βγήκαν κατ' ευθείαν μέσα από κουβεντιασμένη κουβέντα. Κάθονται οι άνθρωποι και κουβεντιάζουν, κουβεντιάζουν, αλλά τι λένε; Εσύ, αμέσως, έτσι απλά, με δυο τρεις απλές κουβέντες, που σημειωτέον είναι εντελώς απλές, απλούστατες, όπως τρόπον τινά μιλάνε τα παιδιά για να το πω απλά, έτσι απλά λοιπόν εσύ, βρήκες το στόχο με τις κουβέντες σου αυτές, που βρήκαν το στόχο τους όπως τα παιδιά και οι κουβέντες τους. Για μένα το θέμα είναι να μπορείς να κάθεσαι να κουβεντιάζεις καμιά σωστή κουβέντα, με κάποιον που θέλει να μιλήσει απλά, κουβεντιαστά, σαν παιδί. Το να κάθεσαι τώρα να λες ό,τι κουβέντα σου κατέβει, και να περιμένεις να σου κατέβουν κι άλλες κουβέντες και να κουβεντιάζεις μέχρι το πρωί, για μένα είναι σκέτο κουβεντολόι. Κάλιο να πεις δυο τρεις κουβέντες απλές, όπως εσύ, παρά αυτό το κουβεντολόι, τς τς τς.