πινγκ-πονγκ

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Σε μικρότερη ή μεγαλύτερη έκταση, με δυνατότητα αλλαγής φόντου. Τραγικό, αλλά μετά από ώρες μπροστά στη σελίδα, αυτό κατάφερα να φτιάξω. Είμαι πάντως έτοιμος να "ξαπλώσω" και να τα πω όλα: είμαι, που λες γιατρέ μου, ένα μπαλάκι που κάνει πινγκ, που κάνει πονγκ...

Γιατρός (σκεφτικός): που κάνει πινγκ που κάνει πονγκ...
Εγώ: που όλο όλο τρέ-χει και πού-θα-στα-μα-τή-σει;
Γιατρός: πού;
Εγώ: και τι χρώμα θα ζη-τή-σει;
Γιατρός (αφηρημένος): τι;
Eγώ: Βγαί-νω-και-τα-φυ-λας Ε-σύ!
Γιατρός: Εγώ;
Εγώ: Ναί. Σήκω.

Εδώ σηκώνεται ο Γιατρός και αλλάζουμε θέση.
Εγώ-Γιατρός

Πριν όμως καθήσουμε καλά καλά, πεταγόμαστε ξανά. Οπότε:
Γιατρός-Εγώ

Τώρα έχω δύο επιλογές:
1η. Να πέφτει αυλαία -μια λευκή γάζα που κατεβαίνει από ψηλά- ενώ τα δύο πρόσωπα αλλάζουν συνεχώς θέσεις. Ακούγεται σε λούπα το "υσές αλύφ ατιάκ ωναίγβ". (Το βρίσκω κάπως φτηνό.)

2η. Να ξανακάνουμε τον διάλογο. Και πάλι να πέφτει η αυλαία. (Αυτό το βρίσκω προβλέψιμο.)

Οπότε, πάω για ύπνο και λύεται το αδιέξοδο. Θα κλείσω με τα ωραία δίπολα:
Ύπνος-Εγρήγορση
Λαός-Κολωνάκι
Κρέμα-Κακάο

Καληνύχτα. ή Καλημέρα...