vita moderna

kisses, tears & psychodramas

16.4.04

Surrealism de.

1.Surrealism de peripter
Είχα ιλαρή διάθεση σήμερα το πρωί. Ο διάλογος με τον περιπτερά μου:
-Καλημέρα κάπταιν, του λέω.
-Καλώς τον προφεσόρ.
-Πόσο τις έχεις τις εφημερίδες; ρωτάω με δύσπιστο ύφος.
-Σήμερα μόνο ένα ευρώ, απαντά η ετοιμόλογη αλεπού.
-Άντε ρε! ,του κάνω. Ο άλλος (δείχνω το παρακάτω περίπτερο) τις έχει φθηνότερα.
Ενενήντα λεπτά τις δίνει!
-Ναι, αλλά τους λείπουν σελίδες , μου απαντά χαχανίζοντας.

Είναι γρήγορος! Και δεν είναι της περιοχής!

2. Surrealism de Cypriot.
Μετά την πρωινή ευφροσύνη όμως, με ρίξανε οι ειδήσεις.
Διαβάζω ότι το καλό αυτό παιδί, ο Αλ. Αλαβάνος, δήλωσε: η αριστερά είναι αδιανόητο να συναινέσει σ’ αυτή τη ρατσιστική πολιτική φιλοσοφία.
(Μπρε κουτεντέ, συναίνεσε το αριστερό κόμμα σου μπρε! Αν δεν πιστεύεις, ρώτα το, μπρε.)

Για να μην μακρυγορούμε, νομίζω ότι ο Τζον Τίρμαν, κατά Τσόμσκι «ένας από τους πλέον οξυδερκείς επικριτές του αμερικανικού μιλιταρισμού» πιάνει κέντρο όταν λέει:
«Το πρόβλημα εν κατακλείδι είναι ότι στην Κύπρο σήμερα υπάρχουν δυο εθνικά αφηγήματα που έχουν ως επίκεντρο την Τουρκία και την Ελλάδα, αντίστοιχα, και δεν υπάρχει ένα κοινό αφήγημα που να έχει την Κύπρο στο επίκεντρο. Και οι δύο πλευρές είναι φυλακισμένες σε αυτά τα δύο αφηγήματα και δεν μπορούν να δουν πέρα απ’ αυτά και να προχωρήσουν σε μια πολιτική λύση»

Πιστέψαμε ότι οι Κύπριοι ήθελαν την ένωση. Συνειδητοποιούμε σιγά σιγά ότι οι Κύπριοι είναι έτοιμοι από καιρό για τη διχοτόμηση.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home