Καλούμπες

H ιδέα να εγκλωβιστώ σε τίποτα μασκέ-πάρτυ, μέρες που είναι, με πανικοβάλλει. Το περασμένο Σάββατο, προσπαθούσα να εφεύρω δικαιολογίες για να αποφύγω μια τέτοια υπερπαραγωγή στην οποία ήμουνα καλεσμένος· έβρεχε κιόλας από το πρωί, ο ουρανός ήταν περίλυπος σαν την ψυχή του Κιουρέισι στις Οικείες απιστίες, και τίποτα στον ορίζοντα δεν υποσχόταν ότι τελικά θα τα καταφέρουμε στη ζωή.

Όταν η διάθεση είναι έτσι χαρμόσυνη, είναι αδύνατο, όχι να ντυθείς χελωνονιντζάκι ή drag queen, αλλά να φυσήξεις, έστω μελαγχολικά, μια σερπαντίνα. Οι απόκριες λειτουργούν τα τελευταία χρόνια κάπως σαν την επική ποίηση και τα εμβατήρια: φωνάζουν εντελώς αναίτια μέσα στο αυτί σου, τη στιγμή μάλιστα που η εποχή και ενδεχομένως η ενδιάθετη κλίση σου να μην συμμερίζονται αυτόν τον ουρανοκατέβατο οπτιμισμό· στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν αντέχω καθόλου και τον οδοστρωτήρα της βραζιλιάνικης, αφροκουβανέζικης και εν γένει λάτιν κουλτούρας της διασκέδασης, ως καταναγκαστική, ουρανομήκη εκτίναξη του κεφιού (ooooo….eeeeeeee—saaa-mbaaa/ sa-mba/ sa-mba, ντου που ντου που ντού/ ντου που ντου που ντού/ oooo….eeeee e-very-bo-dy-sa-lsa/ e-very-bo-dy-sa-lsa κλπ). Αν λάβουμε υπόψη μας ότι τις υπόλοιπες τριακόσιες εξηντατέσσερις ημέρες κινούμαι μεταξύ μοναχών Σούφι και Madrugada- λέμε τώρα, γίνεται περισσότερο κατανοητό πώς και γιατί αντί να δοκιμάζω τη στολή Dracula, βρέθηκα σήμερα να διαβάζω για τις περιπλανήσεις του Χάιντεγκερ στον Μέλανα Δρυμό, όπου είχε χτίσει ο άνθρωπος μια καλύβα-καταφύγιο, μήπως ξεκαθαρίσει στην ησυχία του επιβλητικού δάσους όσα είχαν αφήσει θολά οι Έλληνες. Αναρωτιέται εκεί: Μήπως εμείς έχουμε σήμερα μια απάντηση στο ερώτημα τι εννοούμε όταν προφέρουμε τη λέξη «ον»; Και η απάντησή του είναι: keineswegs -ουδόλως. (Μετά από αυτό, απογοητευμένος, πήγε να γραφτεί στο κόμμα).

Διαβάζω, αντίθετα, ότι ο Πειραιώς Καλλίνικος διαθέτει μερικές σίγουρες απαντήσεις, σε κάποια φλέγοντα ζητήματα. Λέει ο άγιος: Ο άνθρωπος έχει θρησκευτικότητα έμφυτη. Παρουσίασε ποτέ θρησκευτικότητα ο πίθηκος;

Και εδώ- με όλο το θάρρος- μπορούμε να συμπληρώσουμε τον άγιο, ρωτώντας: Η πεσκανδρίτσα; Το λελέκι; Το κροκοδειλάκι; Τι γίνεται με τον επιθετικό σκαντζόχοιρο; Για να μην αναφερθούμε και στα αποδεδειγμένα μειωμένης θρησκευτικότητας έντομα όπως η πασχαλίτσα, ο χρυσομπάμπουρας και ο άκακος γρύλλος.

εδώ, κι άλλα ζωάκια