vita moderna

kisses, tears & psychodramas

11.10.06

Το υλικό της ποίησης*


Giorgio de Chirico, Melancholy and Mystery of a street (1914)


[Το όνειρο. Ακόμα και μια μέρα με βροχή.]

*


*[Με αφορμή σχετικά σχόλια στο προηγούμενο ποστ, 1, 2 και 3].

7 Comments:

At 6:32 PM, Blogger Sraosha said...

Σχετικά με την τελευταία ζεύξη στην τελευταία πρόταση:

Διαμαρτυρία και Έκσταση by thas

Εντυπωσιακό. Άσε που ο κύριος (χμμ) στη φωτογραφία φέρνει λίγο του Λ. Μαχαιρίτσα...

 
At 6:39 PM, Blogger thas said...

Έμεινε μόνο η πρόταση με τη ζεύξη γιατί φλυαρούσα χωρίς λόγο.

(Υπερσύνδεση. Ζεύξη. Πλούτος γλωσσικός ρε πδκιμ.)

 
At 6:42 PM, Blogger Sraosha said...

Το 'ζεύξη' μού το συνιστούν 29 (ε, υπερβάλλω) κομπιουτεράδες.

Αγαπητέ, δε φλυαρείς ποτές. Κι αν φλυαρείς, φλυαρείς για κάποιον λόγο.

 
At 12:20 AM, Blogger thas said...

[Το Σάββατο η Καθημερινή θα κυκλοφορήσει τον ζωγραφικό τόμο για τον De Chirico. Δεν με ενθουσιάζει ολόκληρο το έργο του, αλλά αυτή η πρώτη φάση με τις πλατείες της Ιταλίας είναι αριστουργηματική. Τα τρομερά μεσημέρια με τις μεγάλες σκιές- η καλύτερη αξιοποίηση του υπερρεαλιστικού διδάγματος.

Τα τομάκια της Κ. είναι αξιοπρεπή (6 ευρώ), κυκλοφορούν όμως τα αντίστοιχα από τον Taschen, στα αγγλικά ή μεταφρασμένα, με κάπως καλύτερες εκτυπώσεις και μεγαλύτερο μέγεθος (7 ευρώ). Μουνκ, Χόπερ, Μπαλτύς..., οι δικοί μου.]

 
At 2:56 PM, Blogger schottkey said...

Μόλις είδα τον πίνακα στο ποστ, αμέσως σκέφτηκα την αντίστοιχη έκδοση από τον Taschen. Και, τι σύμπτωση, οι πρώτοι τόμοι που αγόρασα ήταν οι υπεραγαπημένοι Hopper και Munch.
Δικοί μας λοιπόν.

(ωραίος και ο Chirico)

 
At 11:17 PM, Anonymous Anonymous said...

Στις μεγάλες απορίες, καταφεύγω πάντα στον Μεγάλο Δάσκαλο.
Για τον ορισμό της ποίησης, το αν είναι «το περιτύλιγμα» ή «η συγκατοίκηση λέξεων που παράγει καινούργιο νόημα», προτιμώ να εμπιστευτώ την αισθητική μου κρίση και αντίληψη περί έμμετρου λόγου που προκαλεί την ψυχική διέγερση.
Ο Μεγάλος Δάσκαλος διαιρεί τα παραγόμενα από την ποίηση συναισθήματα σε δύο είδη : Πόνος ( που προκαλείται από την Τραγωδία ) και Γέλιο ( που προκαλείται από την Κωμωδία ).
Ο πόνος και το γέλιο έχουν, βέβαια, πολλές διαβαθμίσεις. Πόνος, για μένα, είναι και η απόλαυση του λυρισμού του Καββαδία, της οδύνης του Καρυωτάκη, του υπαρξιακού μεγαλείου του Καβάφη. Αλλά, κυρίως, του Ερωτικού Λόγου του Σεφέρη :

..Μες στο καθρέφτη η αγάπη μας, πως πάει και λιγοστεύει
μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς
μέσα στα βάθη του καιρού, πως η καρδιά στενεύει
και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς...


Θα άρεσε και στον Μεγάλο Δάσκαλο, είμαι βέβαιος.

 
At 10:37 AM, Blogger thas said...

Πολύ ωραίο Κασιανέ! Να κι ένα απόσπασμα, από το αντίπαλο δέος:
"Ήταν μια κίνηση προς τα κάτω, προς το βυθό όπου αναδεύονται τα πρώτα κίνητρα της λυρικής παρόρμησης- μια βάσανος της δημιουργίας μαρτυρική- και πάλι μια κίνηση προς τα πάνω, προς τον υπερβατικό ουρανό, όπου όλα τα’ άστρα τα πιθανά μπορούν ν’ ανάψουν, μια αληθινή μαγεία. Ήταν η ποίηση πριν και μετά το ποίημα, στους δρόμους, στον έρωτα, στα σύννεφα. Το όνειρο σε εγρήγορση."
Από το Χρονικό μιας Δεκαετίας, στα Ανοιχτά χαρτιά του Ελύτη


Αυτές είναι συμπτώσεις schottkey! Πάντα τέτοια να 'χουμε. Τα βιβλιαράκια είναι φίνα- πότε πότε μου 'ρχεται και τα χαϊδεύω. :-)

 

Post a Comment

<< Home