kisses, tears & psychodramas11.10.06
Previous Posts
- La mala education
- πολλές φορές ακούω την ηχώ των λέξεών μου*
- Συνειρμικά επίκαιρα, επετειακά.
- Οι ακριβές κιμωλίες της παιδείας.
- Χαιρετισμούς και φιλιά να του δώσετε.
- Ιδανικοί προορισμοί για bloggers
- Φθινόπωρο στα φύλλα
- Αβάδιστα επιτυχία εκατό τοις εκατό
- Παράθυρο με θέα πίσω
- Έστιν ουν τραγωδία
7 Comments:
Σχετικά με την τελευταία ζεύξη στην τελευταία πρόταση:
Διαμαρτυρία και Έκσταση by thas
Εντυπωσιακό. Άσε που ο κύριος (χμμ) στη φωτογραφία φέρνει λίγο του Λ. Μαχαιρίτσα...
Έμεινε μόνο η πρόταση με τη ζεύξη γιατί φλυαρούσα χωρίς λόγο.
(Υπερσύνδεση. Ζεύξη. Πλούτος γλωσσικός ρε πδκιμ.)
Το 'ζεύξη' μού το συνιστούν 29 (ε, υπερβάλλω) κομπιουτεράδες.
Αγαπητέ, δε φλυαρείς ποτές. Κι αν φλυαρείς, φλυαρείς για κάποιον λόγο.
[Το Σάββατο η Καθημερινή θα κυκλοφορήσει τον ζωγραφικό τόμο για τον De Chirico. Δεν με ενθουσιάζει ολόκληρο το έργο του, αλλά αυτή η πρώτη φάση με τις πλατείες της Ιταλίας είναι αριστουργηματική. Τα τρομερά μεσημέρια με τις μεγάλες σκιές- η καλύτερη αξιοποίηση του υπερρεαλιστικού διδάγματος.
Τα τομάκια της Κ. είναι αξιοπρεπή (6 ευρώ), κυκλοφορούν όμως τα αντίστοιχα από τον Taschen, στα αγγλικά ή μεταφρασμένα, με κάπως καλύτερες εκτυπώσεις και μεγαλύτερο μέγεθος (7 ευρώ). Μουνκ, Χόπερ, Μπαλτύς..., οι δικοί μου.]
Μόλις είδα τον πίνακα στο ποστ, αμέσως σκέφτηκα την αντίστοιχη έκδοση από τον Taschen. Και, τι σύμπτωση, οι πρώτοι τόμοι που αγόρασα ήταν οι υπεραγαπημένοι Hopper και Munch.
Δικοί μας λοιπόν.
(ωραίος και ο Chirico)
Στις μεγάλες απορίες, καταφεύγω πάντα στον Μεγάλο Δάσκαλο.
Για τον ορισμό της ποίησης, το αν είναι «το περιτύλιγμα» ή «η συγκατοίκηση λέξεων που παράγει καινούργιο νόημα», προτιμώ να εμπιστευτώ την αισθητική μου κρίση και αντίληψη περί έμμετρου λόγου που προκαλεί την ψυχική διέγερση.
Ο Μεγάλος Δάσκαλος διαιρεί τα παραγόμενα από την ποίηση συναισθήματα σε δύο είδη : Πόνος ( που προκαλείται από την Τραγωδία ) και Γέλιο ( που προκαλείται από την Κωμωδία ).
Ο πόνος και το γέλιο έχουν, βέβαια, πολλές διαβαθμίσεις. Πόνος, για μένα, είναι και η απόλαυση του λυρισμού του Καββαδία, της οδύνης του Καρυωτάκη, του υπαρξιακού μεγαλείου του Καβάφη. Αλλά, κυρίως, του Ερωτικού Λόγου του Σεφέρη :
..Μες στο καθρέφτη η αγάπη μας, πως πάει και λιγοστεύει
μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς
μέσα στα βάθη του καιρού, πως η καρδιά στενεύει
και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς...
Θα άρεσε και στον Μεγάλο Δάσκαλο, είμαι βέβαιος.
Πολύ ωραίο Κασιανέ! Να κι ένα απόσπασμα, από το αντίπαλο δέος:
"Ήταν μια κίνηση προς τα κάτω, προς το βυθό όπου αναδεύονται τα πρώτα κίνητρα της λυρικής παρόρμησης- μια βάσανος της δημιουργίας μαρτυρική- και πάλι μια κίνηση προς τα πάνω, προς τον υπερβατικό ουρανό, όπου όλα τα’ άστρα τα πιθανά μπορούν ν’ ανάψουν, μια αληθινή μαγεία. Ήταν η ποίηση πριν και μετά το ποίημα, στους δρόμους, στον έρωτα, στα σύννεφα. Το όνειρο σε εγρήγορση."
Από το Χρονικό μιας Δεκαετίας, στα Ανοιχτά χαρτιά του Ελύτη
Αυτές είναι συμπτώσεις schottkey! Πάντα τέτοια να 'χουμε. Τα βιβλιαράκια είναι φίνα- πότε πότε μου 'ρχεται και τα χαϊδεύω. :-)
Post a Comment
<< Home