kisses, tears & psychodramasLa mala education
Μικρός ποταμός σκέψεων που μου προξένησε η προσευχή της Μιραντό. Εστιάζω στα πράγματα που διαφωνώ αλλά το post της έχει τη δική του αξία, καθότι και πάσχουσα μητέρα.
*
Η σημερινή σχολική πραγματικότητα (εκπαιδευτικοί, μαθητές, προγράμματα) πόρρω απέχει από εκείνη των δεκαετιών του ’50 ή του ’60, τις εποχές δηλαδή που το σχολείο ήταν σχεδόν αποκλειστικός φορέας της γνώσης. Από τα πρόβατα και τα χαμόσπιτα με τις λάσπες, στη σχολική τάξη η απόσταση ήταν τεράστια. Αντίθετα από το διαμέρισμα και τον υπολογιστή στο σημερινό σχολείο η απόσταση μίκρυνε αν δεν αντιστράφηκε εις βάρος του (οι λάσπες εξαφανίστηκαν). Το σχολείο μοιάζει πια ο φτωχός συγγενής, η σκοτεινή αποθήκη ενός κόσμου χρωμάτων και λάμψης που εξελίσσεται με ταχύτητα.
Συνεπώς και η σημερινή γλωσσική πραγματικότητα, αναπόφευκτα, προορισμένη να εκφράσει έναν διαφορετικό κόσμο, θα είναι άλλη. Η γλώσσα δεν έπαψε ποτέ να αλλάζει (είναι μια διαδικασία εγγενής, σύμφυτη με την ίδια τη ζωή) ειδάλλως δεν θα φτάναμε στη νεοελληνική κοινή. Θα μέναμε στην ωραιότατη Ομηρική διάλεκτο- είναι γνωστά αυτά.
Αλλά είναι κατανοητό, ένας άνθρωπος, όπως εγώ για παράδειγμα, μεγαλωμένος σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που απέδωσε κορυφαία σημασία στα τριγενή και δικατάληκτα, στο καθαρό άλφα και την κλίση των εις –μι ρημάτων, να αισθάνεται διαψευσμένος από τις σημερινές λεγόμενες «βαρβαρότητες» συνδικαλιστών και δημοσιογράφων, πολιτικών και σελέμπριτις κάθε είδους. Όμως από τα γλωσσικά λάθη (μιας γραμματικής που είναι προορισμένη να αυτοκαταργηθεί) μέχρι τη γενίκευση περί αγραμματοσύνης των δασκάλων υπάρχει απόσταση που την καλύπτουμε συνήθως με λογικά άλματα.
Μπορεί να είναι σοκαριστικό για πολλούς αλλά και η σχέση μας με τη γλώσσα αλλάζει. Με την απίστευτη πολυγλωσσία των νέων μαθητών που ήρθαν στη χώρα (μετράμε: τη μητρική τους γλώσσα, τη γλώσσα υποδοχής τους, την αρχαία γλώσσα της υποδοχής, την επικρατούσα ξένη και τη δευτερεύουσα ξένη) κανένας δάσκαλος ή μαθητής δεν εξίσταται-κραυγάζει όταν ο ημιμαθής στη γενική γίνεται του ημιμαθή (έτσι κι αλλιώς, σου λέει, ημιμαθής παραμένει). Τα σημερινά λάθη των μαθητών και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται από τους καθηγητές τους θα προξενούσαν απανωτά εγκεφαλικά στον φιλόλογο γυμνασιάρχη προηγούμενων δεκαετιών. Οι γλώσσες πιέζονται προς την απλοποίηση γιατί η γνώση διευρύνεται και ο εγκέφαλος, που μένει ίδιος χειμώνα-καλοκαίρι, πρέπει να αντέξει τη συσσώρευση της πληροφορίας. Παρεμπιπτόντως, υπολογίζεται πως 6912 γλώσσες και διάλεκτοι μιλιούνται παράλληλα στον πλανήτη(πηγή: εδώ), ο οποίος πριν απωλέσει τις καταλήξεις των ελληνικών τριτόκλιτων, θα χάσει πρώτα τους κατοίκους του από υπερθέρμανση.
[πάρτε και το παγουρίνο σας, είναι δρόμος ακόμα]
13 Comments:
Τωρα χρειαζομαστε μαθηματα πληροφορικης και ολα τα αλλα μαθαινονται
Ισως παντως ο Παγκαλος
να συμφωνουσε με την Μιραντώ...
:)
Υ.Γ.
Και αντε να τα βαλεις με τα μισθολογικα μαθηματικά
του Μαυρου Προβατου
Η Γιαννάκου σαν να εχει δίκιο;..
Ωραίος ο πρόβατος. Η Γιαννάκου δεν έχει δίκιο γιατί είναι φίλη του Πολύδωρα.
:-)
Μάννα είναι μία!
Αν μου επιτρέπετε, βρήκα ενδιαφέρουσα και την τοποθέτηση του κυρίου Σωτήρη Γεωργανά. Τα τύπωσα όλα για να τα ξαναδιαβάζω και να βρίσκομαι σε συνεχή προβληματισμό. Για να δω πότε θα βραχυκυκλώσω...
Χιλιάδες, εκατομμύρια κώδικες που λεν το ίδιο πράγμα με άλλα σύμβολα, βομβάρδισαν τον πύργο της Βαβέλ…
Τι φοβερή λατρεία για το περιτύλιγμα…
Χιλιάδες, εκατομμύρια κώδικες που λεν το ίδιο πράγμα με άλλα σύμβολα, βομβάρδισαν τον πύργο της Βαβέλ…
Τι φοβερή λατρεία για το περιτύλιγμα…
Το υποτιθέμενο "περιτύλιγμα" είναι το υλικό της ποίησης...
Αλλά αν πιστεύεις ότι "λένε το ίδιο πράγμα", θα ήθελα να μου μεταφράσεις
το Finnegan's Wake στα ελληνικά. Έστω μια παράγραφο.
Κατ’ αρχάς kuk, πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο διαφαίνεται εξαρχής ότι θέλει να καταλήξει στο υπογραμμισμένο «τι έχουν κάνει οι δάσκαλοι στην Ελλάδα και δικαιούνται όλα αυτά;».( Ήδη η διατύπωση αυτή κρίνει κατά τη γνώμη μου το συνολικό ύφος).
Προς επίρρωση του προαποφασισθέντος συμπεράσματος παρατίθενται στατιστικά στοιχεία έρευνας ιντερνασιονάλ του 2001 (χωρίς επίσημα στοιχεία από τα κράτη) ώστε να καταδειχθεί η ανεπάρκεια των διδασκόντων. Παρατίθενται στοιχεία που κυμαίνονται ανάμεσα στο σκορ 524 που παίρνει η Ελλάδα και το 525 που παίρνει η Γαλλία (τη Δευτέρα φαντάζομαι, γιατί αν γινόταν η έρευνα Τρίτη που επέστρεψε η γλυκιά Μαιρούλα στο σχολείο εμείς θα φτάναμε το 527 και θα τους κάναμε χαζούς), ως το κορυφαίο 561 που παίρνει η Σουηδία με τους Abba. Αν ψάξεις παραμέσα την έρευνα θα βρεις και άλλα στοιχεία που εμείς είμαστε βοβεγώτεροι κ τγομεγώτεγοι- όρεξη να έχεις.
Τώρα τα περί συνθέσεως της τάξης δεν τα συζητάμε, είναι λεπτομέρειες. Πόσα αλβανάκια που ήρθαν πέρυσι, πόσα ρουμανάκια και πόσα βέρα κολωνακιωτάκια συμμετείχαν δεν το γνωρίζουμε.
Να αξιολογούνται, λέει, οι δάσκαλοι από τις επιδόσεις των μαθητών. Εγώ συμφωνώ, με μια μικρή συμπλήρωση. Σε περίπτωση που το Κερατσίνι – Πέραμα δεν έχει καλές επιδόσεις, τον επόμενο χρόνο οι δάσκαλοι από Εκάλη-Κηφισιά να κατεβαίνουν προς τη θάλασσα και να αλλάζουν θέση με τους κακούς συναδέλφους τους ώστε να δούμε τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο. Υπάρχει πάντα και η λύση αυτά τα σχολεία, ιδίως τα παραθαλάσσια, να τα σπρώξεις μαζί με τους δασκάλους να κυλήσουν ομαλά στο νερό. Δεν πολυχρειάζονται, είναι βαρίδια στην εκπαίδευση.
(Στα τελευταία σχόλια στο post της Μιραντολίνας, (μετά το 49ο ) η ερμηνεία τα εκπαιδευτικών πραγμάτων εντάσσεται σε ένα ευρύτερο ιστορικοκοινωνικό πλαίσια που πρέπει να έχουμε υπόψη μας κάθε φορά που επιχειρούμε να κατανοήσουμε τόσο σύνθετα ζητήματα.)
Κατά τα άλλα αδελφέ μου, όπως ισχυρίζονται κάποιοι νεαροί στο «Χάρτινο σπίτι» του Κάρλος Μ. Ντομίνγκες, «Τίποτα δεν υφίσταται πέρα από τη γλωσσική του απεικόνιση. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να επιλέγει την απεικόνιση που του αρέσει».
Πράγματι, αν ψάξει κανείς την έρευνα καλύτερα, ίσως να βρει πολλά άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, πέρα από το πόσο αμείβονται οι δάσκαλοι και τι «αποτέλεσμα» φέρνουν.
Από τα σημαντικότερα είναι να εξετάσει κανείς τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε και το δείγμα που χρησιμοποιήθηκε. Αναφέρεται στην έρευνα ότι σε κάποιες χώρες η δοκιμασία των μαθητών δόθηκε σε πάνω από μια γλώσσες, ανάλογα με το ποια ήταν η μητρική τους γλώσσα. Θα μου άρεσε να μάθω σε ποια γλώσσα εξετάστηκαν τα παιδιά μεταναστών στην Ελλάδα. Επίσης, δεν ξέρω για ποιο λόγο η χώρα μας είναι η μοναδική που δεν έχει δώσει στοιχεία για την κατηγορία στην οποία κατατάσσονται τα σχολεία που περιλήφθηκαν στο δείγμα (αστικών περιοχών, προαστίων και αγροτικών περιοχών).
Επίσης, έψαξα να βρω αν υπάρχει σύγκριση στις υποστηρικτικές δομές που υπάρχουν στα σχολεία των χωρών (αξιολόγηση μαθησιακών προβλημάτων, ειδικές τάξεις, ενισχυτική διδασκαλία). Και guess what! Μαζί με το Κουβέιτ και τη Λιθουανία είμαστε οι μόνες χώρες που δεν δίνουν στοιχεία για διαθεσιμότητα τέτοιων υπηρεσιών, γιατί προφανως αυτές οι υπηρεσίες είναι είτε ανύπαρκτες είτε τρομαχτικά ανεπαρκείς. Κάντε τον κόπο να δείτε τι συμβαίνει αλλού.
Πολλές πολλές άλλες ερωτήσεις θα μπορούσαν να γίνουν. Σε ένα άλλο σημείο, οι διευθυντές των σχολείων αξιολογούν την επάρκεια των εγκαταστάσεων. Δεν ξέρω τι μετρήσεις χρησιμοποιήθηκαν (ποσοτικές? Πχ πόσα βιβλία έχει η σχολική βιβλιοθήκη, πόσες ώρες ανάβει το καλοριφέρ το χειμώνα, πόσα τετραγωνικά είναι η τάξη ή η αυλή, ή «μισο-ποιοτικές» του στιλ «αρκετά καλά», «κακά κι ανάποδα» ) αλλά στον τελικό πίνακα χρησιμοποιούνται αξιολογήσεις «μισοποιοτικές». Εκτός του ότι είμαστε κοντά στον πάτο σε τέτοιες αξιολογήσεις, αναρωτιέμαι το εξής: αν οι διευθυντές έκαναν την αξιολόγηση εξαρχής με «σχεδόν ποιοτικές αξιολογήσεις», τότε εκείνο που ένας Εγγλέζος θεωρεί «απαράδεκτο» θα μπορούσε να είναι το δικό μας «επαρκές». Ίσως είναι πολύ διαφωτιστικοί οι λίγοι πίνακες που αφορούν τη διαθεσιμότητα υπολογιστών στα ελληνικά και σε άλλα σχολεία. Νομίζω ότι αυτό δίνει μάλλον εύγλωττη εικόνα για την υποδομή...Το 68% των ελλήνων μαθητών φοιτούν σε σχολεία όπου δεν υπάρχουν καθόλου υπολογιστές. Το 0% των σουηδών, άγγλων, καναδών, ολλανδών κ.α. μαθητών φοιτούν σε τέτοια σχολεία...
Αυτά τα ολίγα από ένα μικρό κοίταγμα των στοιχείων. Φαντάζομαι μπορεί να βρει κανείς κάμποσα ενδιαφέροντα πράγματα ακόμα αν τα διαβάσει διεξοδικά..
Κι εγώ έχω προβληματιστεί πολύ από τα ποστ που διαβάζω και τους διάφορους τρόπους που διαβάζονται οι στατιστικές.
Αυτό που λες για το σχολείο οτι είναι σαν φτωχός συγγενής είναι τόσο αλήθεια που μου'ρχεται να κλάψω. Όσο για τη γλώσσα και τα λάθη, διδάσκοντας μια ξένη γλώσσα έμαθα ότι σημασία έχει να μιλάς και να γράφεις ας κάνεις και λάθη, να εκτίθεσαι, είναι προτιμότερο απ'το να μένεις απαθής!
Αγαπητέ bfo θα συμφωνήσεις νομίζω πως με τον όρο ποίηση περιγράφουμε μια περιοχή συνδέσεων (μεταξύ λέξεων, χρωμάτων, κινήσεων κλπ) που η συγκατοίκησή τους παράγει ένα νέο νόημα. Κι αυτή ακριβώς η συγκατοίκηση διευρύνει το περιεχόμενο της βασικής μονάδας (της λέξης εν προκειμένω) η οποία, φυσικά, εκτείνεται ποιητικά μόνο εντός του πλαισίου λειτουργίας της. Αντίθετα, η χρήση της σε άλλα συμφραζόμενα (λέξεις της καθαρεύουσας σε στόματα της εξουσίας π.χ.) παράγει εξαμβλώματα.
Η μητρική γλώσσα (και κάθε γλώσσα είναι μητρική για το λαό της) μένει αμετάφραστη γιατί μέσω αυτής μας συστήθηκε ο κόσμος- μ’ αυτή την έννοια λογοτεχνία είναι ακριβώς ό,τι χάνεται στη μετάφραση. Αυτό όμως που παραμένει «κοινό» στις γλώσσες είναι ο φορέας της ποίησης, ήτοι ένας άνθρωπος που ονειρεύεται. Ώστε οι γλώσσες «λένε το ίδιο πράγμα» με την έννοια ότι κάθε γλώσσα αναπτύσσει πάντα την ποιητική της εκδοχή για να τροφοδοτήσει την ανάγκη των ανθρώπων να εξίστανται.
έστω το μαθαίνουν
Ονομαστική ο ημιμαθής
Γενική του ημιμαθούς
έστω..
τι θ αλλάξει;
Σαν φιλόλογος έχω δει και τον πληθυντικό του... οι ημιμαθημένοι
Λοιπόν;;
πες μου τί προτείνεις;
καλημέρα
Αλλά αν πιστεύεις ότι "λένε το ίδιο πράγμα", θα ήθελα να μου μεταφράσεις
το Finnegan's Wake στα ελληνικά. Έστω μια παράγραφο.
εγώ bfo θα ήθελα να μου πεις αν υπάρχει έστω και μία παράγραφος του Finnegan's Wake που πραγματικά να μη μπορείς να καταλάβεις.
alkyoni, αυτό ακριβώς αναρωτιόμαστε, τι αλλάζει και κατά ποιον τρόπο. Και δεν είναι η πρώτη φορά, εκεί δεξιά που γράφει "γλώσσα" βρίσκεις υλικό για μια ζωή.
Καλησπέρα.
Post a Comment
<< Home