vita moderna

kisses, tears & psychodramas

7.5.06

The sound of silence

H σημερινή προσφορά μας έρχεται σε πακέτο τριών τεμαχίων ειδικά για ειδοποιημένους ακροατές με ακριβό γούστο και σπάνια ευαισθησία (για όλους εσάς δηλαδή). Τα κομμάτια προορίζονται για μοναχικές ακροάσεις και δεν αντέχουν το φως της ημέρας. Ανθίζουν στο σκοτάδι, τρέφονται από τη νύχτα.

*

Το (ξεχασμένο) γκρουπ λέγεται Love and Rockettes και η επιτυχία τους ήταν το I’ m alive. Εδώ προσφέρουμε το λεπταίσθητο, ψιθυριστό no words no more.


(κλικ στο δισκάκι-->Ύστερα δεξί κλικ στο download now και επιλέγουμε save as/ αποθήκευση ως...)


To φανταζόμουν πάντα σαν μουσική επένδυση σε ένα ελάχιστο ταινιάκι, ένα σύντομο τράβελινγκ στο οποίο παρακολουθούμε έναν τύπο να βηματίζει στο λιμάνι με φόντο τις αντανακλάσεις στο νερό.


Σιγά σιγά τα φώτα θολώνουν και βλέπουμε μόνο τα ακαθόριστα σχήματα που δημιουργούνται, σε έναν διαρκή κυματισμό των νερών. Κάτι τέτοιο:


Πήγαμε κάποτε με τον Δημήτρη στον Πειραιά και τραβήξαμε. Το υλικό υπάρχει και είναι καλό. Απλώς στα τελευταία δέκα χρόνια βρίσκεται κι αυτό στο στάδιο του μοντάζ. Πώς λέγεται ρε γαμώτο ο τύπος ανθρώπου που σωρεύει διαρκώς υποθετικές καλλιτεχνικές εκκρεμότητες; Φανταστικός καλλιτέχνης;

*

Τώρα γυρνάμε πίσω στο χρόνο, στους πολυαγαπημένους Electric Prunes που, εκτός των άλλων αρετών διαθέτουν κι αυτά τα ακαταμάχητα εξώφυλλα-ύμνους στη φιλία και τη διαρκή νεότητα. O δίσκος τους αυτός σε μεγέθυνση (Underground λέγεται) είναι η μόνη αφίσα που παραμένει κρεμασμένη πάνω από το κρεβάτι μου στο πατρικό. Έχω δώσει εντολή στη μάνα μου να την ξεσκονίζει καθότι άλλα κειμήλια δεν διαθέτουμε ως οικογένεια.


(κλικ στο δισκάκι-->Ύστερα δεξί κλικ στο download now και επιλέγουμε save as/ αποθήκευση ως...)


Είναι ο ζεστός, αξεπέραστος ήχος της ψυχεδέλειας. Απίστευτα mellow φωνητικά και κιθάρες. Στα 2:45΄το κομμάτι βουλιάζει σ’ έναν κλασσικό αυτοσχεδιασμό ώστε η χοάνη να σε ρουφήξει μέσα της. Το μπάσο μένει μόνο του, κουδουνάκια, εξάχνωση. Στο τέλος βγαίνουμε πάλι στην επιφάνεια. Ένα αριστούργημα κλεισμένο στην εποχή του. Παραθέτουμε και δείγμα της χοάνης που θα σας ρουφήξει:


*


Για το τέλος κρατήσαμε μια σπουδαία στιγμή των Fleetwood Mac, οι οποίοι πριν από την ποπ περίοδό τους θα ξέρετε ότι είχαν μακρά θητεία στα μπλουζ υπό τον Peter Green. Εδώ οι slide κιθάρες δημιουργούν ονειρικό κλίμα και ατμόσφαιρα μοναδική. Φαίνεται και από τον τίτλο: Albatross.


(κλικ στο δισκάκι-->Ύστερα δεξί κλικ στο download now και επιλέγουμε save as/ αποθήκευση ως...)


*


Please, handle everything with care. Είναι εύθραυστα πράγματα και η επιπόλαιη χρήση τους τα καταστρέφει. Προχωρήστε με δική σας ευθύνη, κίνδυνος κατακριμνήσεως. Πέφτουν βράχια. Συχνές διαβάσεις πεζών. Δεν πρόκειται ακριβώς για μουσική όσο για αποσπάσματα της προσωπικής μας ιστορίας, σε κοινή θέα.

Μακάρι να σας αρέσουν.

18 Comments:

At 10:30 PM, Blogger Αθήναιος said...

"Πώς λέγεται ρε γαμώτο ο τύπος ανθρώπου που σωρεύει διαρκώς υποθετικές καλλιτεχνικές εκκρεμότητες;"

Μάγειρας.

 
At 11:04 PM, Blogger Αθήναιος said...

Κ βέβαια εννοείς τον Peter Green. Διόρθωσέ το γιατί σε διαβάζουν κ τα κοριτσόπουλα κ δεν είναι δυνατόν τα κοριτσόπουλα να μαθαίνουν από τον Θας κάτι στραβά.:-)

Ευχαριστώ πολύ για τη μουσική, Θάνο.

 
At 11:14 PM, Blogger ci said...

Ευχαριστώ, τα κατέβασα ήδη και..

I had too much to dream last night
Too much to dream
I'm not ready to face the light
I had too much to dream

(από τα δικά μου ιστορικής αξίας κομμάτια)

 
At 11:24 PM, Blogger thas said...

Βρε τι πάθαμε. θα πάνε τώρα στη μαμά τους και θα επιμένουν ότι είναι Al και όχι Peter. Το e-mail θα κατακλυστεί από διαμαρτυρίες και θα επέμβει το ραδιοτηλεοπτικό. Στο τέλος μπορεί να επηρεαστεί και η απόδοση της Αννούλας της Βίσση.

Θα το διορθώσουμε πάραυτα.

Να' σαι καλά, νέε μου.

 
At 11:25 PM, Blogger thas said...

@citronella, χαίρομαι πολύ που τους κατέχεις...

 
At 2:53 AM, Blogger Unknown said...

πικρο ακούγεται το φανταστικος καλλιτέχνης, αν και το πιο σωστό θα ήταν το ,τεμπέλης καλλιτέχνης

 
At 7:04 PM, Blogger Loucretia said...

Το ακριβο μου γουστο κ' η σπανια μου ευαισθησια σ' ευχαριστουν τα μαλα.
(εγω, επιφυλασσομαι) :-ΡΡ

-Πως θα ελεγα τον τυπο που σωρευει υποθετικες καλλιτεχνικες εκκρεμοτητες;

-Διευθυντη ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

 
At 7:41 PM, Blogger 0comments said...

"αποσπάσματα της προσωπικής μας ιστορίας, σε κοινή θέα"
Να 'σαι καλά ρε Thas

 
At 5:12 AM, Blogger Chaca-Khan said...

respect

 
At 2:20 PM, Anonymous Anonymous said...

Toν δίσκο (το έξώφυλλο δηλαδής) των Electric Prunes, μου τον είχαν ζητήσει πέρυσι να τον κάνω ...ταμπακιέρα! Χοχοχοχοχο
Τι μου θύμισες τώρα!

 
At 6:35 PM, Blogger talos said...

Λοιπόν για να μην αφήνουμε να αιωρούνται ανορθογραφίες, το συγκρότημα είναι οι Love and Rockets και είναι το συκρότημα που είχαν σχηματίσει οι τρεις (μείον τον Peter Murphy) από τους Bauhaus. Η κομματάρα του δίσκου είναι το Bound for Hell και φυσικά το Motorcycle (αρκεί να σας αρέσουν τα θορυβώδη. Ο Ash είχε αναπτύξει ερωτική σχέση με το fuzzbox εκείνη την εποχή). Έχω την υποψία ότι θα σου αρέσει το πρώτο (;) άλμπουμ τους, το Seventh Dream of Teenage Heaven (sample εδώ) Το Love and Rockets ήταν κόμικ πριν γίνει συκρότημα... (αυτό αφιερωμένο στον kuk αν το διαβάζει αυτό...)

 
At 6:36 PM, Blogger talos said...

... πριν γίνει συγκρότημα ...

 
At 7:46 PM, Blogger thas said...

Ρε λες να είμαι ο τύπος που έφτιαξε την ταμπακιέρα; Πολλά λάθη μαζεμένα- καλωσήλθες αλτσχάιμερ...
Μόλις εντόπισα κι άλλο. Η επιτυχία τους δεν λέγεται i'm alive αλλά so alive.

Τουλάχιστον τα επιχειρώ ακόμα από μνήμης...

Ευχαριστώ άπαντας δια σχόλια.

 
At 8:03 PM, Blogger thas said...

Να σου πω την αλήθεια Μιχάλη, πολύ λίγα πράγματα (και ειδικά τα θορυβώδη) αντέχουν σήμερα. Ως φετίχ δουλεύουν ακόμα βέβαια, αλλά δεν μπορούν να παίξουν κανονικά...μόνο στιγμές και μεμονωμένα κομμάτια που τσιμπάω σ' αυτές τις ανασκαφές.

 
At 3:45 PM, Blogger talos said...

Thas μικρός ήμουν πιο σκληροπυρηνικός και ακόμα κρατάω: Η θορυβώδης μουσική είναι σαν το καυτερό φαγητό. Είναι θέμα γούστου, αλλά αν το συνηθίσεις είναι εθιστική.

Διαφωνώ για την αντοχή των κομματιών. Στατιστικά πολύ λίγα πράγματα δουλεύανε και τότε (αλλά η φάση ήταν διαφορετική, η μουσική που άκουγες ήταν περισσότερο μέρος της ταυτότητάς σου και έτσι είχαν μεγαλύτερο βάρος). Από εκείνα που δούλευαν τότε - για μένα - τα μισά (ας πούμε) αντέχουν και σήμερα.

 
At 3:47 PM, Blogger mindstripper said...

Οι Love and Rockets μου θύμισαν Alan Parsons Project και συγκεκριμένα το Eye in the sky (προσωπικό αγαπημένο γαρ).
Οι Electric Prunes είναι απίστευτοι - είμαι μία άσχετη.
Δόξα τω Θεό, τους Fleetwood Mac τους ήξερα...

Επίσης, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, αποφάσισα να κλαφτώ εδώ δημοσίως για το ότι σε όσους λέω πως θέλω να πάω να δω τους Toto με βρίζουνε.

Όμορφες μουσικές. Να είσαι καλά βρε συ Thas. :-)

 
At 11:04 AM, Anonymous Anonymous said...

Interesting site. Useful information. Bookmarked.
»

 
At 5:18 AM, Anonymous Anonymous said...

best regards, nice info botox effets

 

Post a Comment

<< Home