kisses, tears & psychodramasΕμείς κι Αυτό.
«Η εκκλησία προσφέρει μια κακή εκπαίδευση στα παιδιά, διότι στηρίζεται σε δύο φοβερά πράγματα: στην ενοχή και στην τιμωρία. Είναι τρομερό για ένα παιδί να μαθαίνει σε αυτή την τρυφερή ηλικία ότι είναι από τη φύση του ένοχο. Ότι γεννήθηκε ένοχο. Και ότι υποχρεούται να τιμωρηθεί. Αυτό δεν σημαίνει αναμόρφωση ζωής αλλά διαστρέβλωσή της.» Πέδρο Αλμοδoβάρ.
Έτσι κι αλλιώς, αν υποθέσουμε ότι η εκκλησία ως καθίδρυμα εξουσίας «υποβαθμίζεται καθημερινά από μόνη της», όπως σημειώνει στην ίδια συνέντευξή του ο Αλμοδοβάρ, τα κενά σπεύδει πρόθυμα να συμπληρώσει το συνασπισμένο κοινωνικό σώμα. Μια τεράστια συνωμοσία καταστολής εξυφαίνεται από τα πολύ νεαρά χρόνια εναντίον αυτού του κέντρου της ζωής που είναι η σεξουαλικότητα.
Σκέφτομαι (χωρίς να πρωτοτυπώ) ότι η ιστορία του ανθρώπου είναι η ιστορία των ερωτικών του διαψεύσεων, των ματαιωμένων σεξουαλικών ορμών του. Γύρω απ’ αυτό το κέντρο της επιθυμίας προσπαθεί να στήσει τη ζωή του, διαχειριζόμενος τις ήττες του. Καθώς αρχικά δεν διαθέτει τρόπους επεξεργασίας όσων του συμβαίνουν, η ανεπίδοτη ερωτική ορμή επιστρέφει ως ενοχή και αυτολύπηση. Αντί να διεκδικήσει σθεναρά τη χειραφέτηση της επιθυμίας του, βουλιάζει στις τύψεις.
Όσο το σώμα γερνάει, τόσο πιο ανάγλυφα μου φαίνεται ότι διακρίνεται αυτή η διαδρομή της επαναστατημένης κάποτε σάρκας προς τη συρρίκνωση και τον μαρασμό. Πάνω στις παραμορφώσεις του σώματος μπορείς, σχεδόν, να διαβάσεις, να ψηλαφίσεις τη μοναδική, πάντα συγκινητική ιστορία του καθενός μας. Γίνομαι μάλιστα έξαλλος, όσο σκέφτομαι ότι προς χάριν της "τιμής" και της "αξιοπρέπειας", αυτό το μοναδικό δώρο, το ζην, που μας δίνεται άπαξ, συνθλίβεται κουτσουρεμένο από τα πρέπει μιας κοινωνίας που γουστάρει να τρώει τα παιδιά της. Παραδίδεται έτσι στο θάνατο, ένα σώμα θωρακισμένο, συστρεμμένο, μπλοκαρισμένο, που φιλοξένησε την ερωτική ορμή αλλά τη βίωσε (υπό το βάρος έξωθεν καταναγκασμών) ως άγχος και οδύνη.
*
Επειδή για δεύτερη φορά η εταιρεία σχολιασμού αυθαιρετεί εξαφανίζοντας παλιότερα σχόλια θα προσπαθήσω να την αλλάξω για τρίτη φορά, με την blogback που χρησιμοποιεί και ο talos, επιτυχώς, στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟN του. Αν θέλετε, γράψτε στα νέα comments με το γαλάζιο φόντο.Εδώ δεν υπάρχει και περιορισμός λέξεων. Άντε να δούμε!
*
Νεότερο: Τελικά τα ένωσα και ησύχασα. Τα παλιότερα σχόλια (όσα έσωσα δηλαδή) βρίσκονται κάτω από κάθε καταχώριση, ενοποιημένα, υπό τον παραπλανητικό τίτλο 1comment.
5 Comments:
Σχόλια:
krokodeilaki:Τωρα βρε Θας, εσύ τι μολογάς για ματαιωμένες ερωτικοσεξουαλικές ιστορίες που μόνος σου δεν έχεις μείνει ποτέ επι του θέματος! θα μου πεις ότι άλλο το ένα κι άλλο το άλλο; Οτι και μαζί με κάποιον να είσαι δε σημαίνει ότι λειτουργεί αυτό που εννοείς με όσα γράφεις στο κείμενο σου; Δε νομίζω πάντως ότι πρέπει να βάζεις τον εαυτο σου με τους υππολοίπους κια πολύ περισσότερο να το νιώθεις έτσι.Εκτός αν μιλάς για τους άλλους… Οκ τότε. Πάντως αυτό με το σώμα που λες …φαντάζεσαι ότι θα φαινόταν αλλιώς αν είχε βιώσει διαφορετικά πράγματα; Και πώς αλλιώς; Θα εξαφανιζόταν τα παχάκια και οι κοιλίτσες λ.χ;
2004-05-24 21:53
--------------------------------------------------------------------------------
Tolis:Έρχεται όμως και αυτός ο ήλιος που χαλαρώνει τα σώματα, κυρίως στα μακρινά νησιά του Αιγαίου, αποκαθιστά την ελάστικότητά τους και την πλαστικότητα των κινήσεων, διαλύει την προσποίηση και τις πόζες, όπως η θεϊκή παρέμβαση της Αθηνάς αναζωογονεί τα κουρασμένα μέλη του Οδυσσέα και τον κάνει ξανά ρωμαλέο και ποθητό(όχι νέο).
Άσε που εμείς δεν έχουμε την μακρά παράδοση της (θρησκευτικής κλπ) καταστολής που έχουν οι Δυτικοί.
(Επίσης και λίγο γυμναστήριο, τρέξιμο κλπ δεν βλάφτει)
2004-05-26 09:19
--------------------------------------------------------------------------------
pixie:Ταλαιπωρήθηκα με το άλλο κουτάκι σχολίων γιατί κάποιο πρόβλημα είχε τούτο εδώ. Δεν ξέρω αν θα χαθούν οι βαρυσήμαντες σκέψεις μου στο αχανές διαδίκτυο αλλά βαριέμαι να ξαναγράψω τρίτη φορά τα ίδια. Νάστε καλά να γιορτάζετε, όπου νάναι θάρθω κι εγώ να κάνουμε παρτούζες όλοι μαζί! Φιλιά.
2004-05-26 14:15
--------------------------------------------------------------------------------
thas:Μεταφέρω το αρχικό σχόλιο της pixie . Λέει:
Το άλλο κουτάκι σχολίων αρνείται να με εξυπηρετήσει, γι αυτό καταφεύγω εδώ. Ένα σχόλιο μόνο. Δεν αμφισβητώ την ευθύνη της "κοινωνίας" αλλά μου φαίνεται κομματάκι βολικό να παίρνει στους ώμους της την ατομική αδράνεια, δειλία, φόβο, τεμπελιά, όπως θέλετε πείτε το. Τα δεδομένα είναι για να εξετάζονται και να ανατρέπονται αν χρειαστεί. Θέλει κόπο πολύ, αβεβαιότητα και χρόνο άπλετο. Ας το καλυτερα, πού να τρέχεις… Επίσης βρίσκω ενδιαφέρον να διαβαστεί το κείμενο περί ερωτικοσεξουαλικού θανάτου παράλληλα με το άλλο το σχετικό με την ταινία της Σοφίας Κόπολα. Είναι πολύ πιο περίπλοκο και εσωτερικό αυτό που συμβαίνει… Όσο για το σχόλιο άλλου θαμώνα περί καλοκαιρινής χαλλαρωσης και επανάκαμψης, τόσα καλοκαίρια ζήσαμε ρε παιδιά, πώς και δεν καταλάβαμε κάτι σοβαρότερο και διαρκέστερο? Καλή η κοινή ακατανοησία του βίου αλλά φοβάμαι πως αυτός θα τελειώσει πολύ πιο σύντομα απ όσο υπολογίζουμε στα πραγματικά εφηβικά μυαλά μας. Καλό καλοκαίρι σε όλους!
2004-05-26 18:00
--------------------------------------------------------------------------------
An:Έχοντας εμπειρία από τη θεατρική παιδεία και ιδιαίτερα τη Θεραπευτική Γυμναστική, που βασίζεται σε ασκήσεις για το σώμα μέσω της χαλάρωσης και της αυτογνωσίας (=γνωρίζω το σώμα μου και τον εαυτό μου βαθύτερα), διαπίστωσα πόσο ήταν παραμορφωμένο το σώμα μου αλλά και το σώμα όλων των συμμαθητών μου (ηλικίες 18-26), ανεξαρτήτως σεξουαλικής ζωής, κοινωνικής τάξης, παιδικών χρόνων, οικονομικής κατάστασης κλπ. Βέβαια ο καθένας είχε το δικό του "κουσούρι", που καθοριζόταν βέβαια από το τι του είχε συμβεί στη ζωή του. Νομίζω ότι είναι όντως βαθύτερο θέμα, και χαρακτήρα, και ψυχισμού, και συγκυριών που αναλογούν στον κάθε άνθρωπο. Το θέμα είναι πόσο απασχολεί τον καθένα αυτό που έχει "γράψει" πάνω του και κατά πόσο προσπαθεί να το συμμαζέψει. Άλλοι αδιαφορούν και αφήνονται (όπως συνηθίζουμε να λέμε) κι άλλοι κάνουν φιλότιμες προσπάθειες παντός τύπου (διακοπές κοντά στη φύση, greek islands,greek lovers, παρτούζες, τάι-τσι, φενγ-σούι, χαμάμ, τζακούζι, spa, επισκέψεις σε όλες τις ψ-ειδικότητες, σεμινάρια αυτογνωσίας, anti-stress ασκήσεις, ασκήσεις γυμναστικής, ο δάσκαλός μου ο γκουρού, make love not war… κλπ … κλπ… ). Έχει αυτή η παλιοκενωνία και τα αντίδοτά της για το θέμα.
2004-05-26 20:15
--------------------------------------------------------------------------------
thas:Να κάνω κάποιες διευκρινίσεις, σε περίπτωση που είναι δεν προκύπτουν από το κείμενο.
Ως «κοινωνία» αντιλαμβάνομαι ένα σύνολο αντιλήψεων και προκαταλήψεων, ιδεών, ιδεωδών, ιδεολογιών, ιδεοληψιών κλπ, που φέρει ένα σώμα ανθρώπων σε συγκεκριμένη εποχή, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Όσα δηλαδή ορίζουμε πρόχειρα ως πολιτισμό. Για να κατανοηθεί, καλοί μου άνθρωποι, η απίστευτη δύναμη αυτού του συνασπισμένου σώματος (οικογένεια, σχολείο, γείτονες, εκπρόσωποι της θρησκείας και παντοειδών θεσμών κλπ. που αποφασίζουν να σε μυήσουν στις αξίες της εποχής) (και να απαντήσω στην pixie που υποστηρίζει ότι άμα θέλει-όλα τα μπορεί ο άνθρωπος) ας σκεφτούμε την παρότρυνση «ανακαλύψτε το σώμα σας» ή «αφυπνίστε τη σεξουαλικότητά σας» που επιπόλαια προτείνουν τα περιοδικά, να εφαρμόζεται σε κοινωνίες του Ιράν ή του Αφγανιστάν. Τι νόημα έχει να πεις στη μανιάτισσα γυναίκα του 17ου αιώνα: καλέ, πώς πάνε οι οργασμοί σου; Τι γίνεται με το σημείο G; Αχ, βρε κουμπάρα, μου ήρθε μια επιθυμία για ένα λεσβιακό-τι λες;
Αυτό με απελπίζει. Ότι μπορεί να παρελάσεις από τη ζωή, φορώντας το μαύρο χράμι. Δεν προδικάζω δυστυχίες. Μιλάω απλώς για αποκλεισμένες δυνατότητες. Και τελικά δεν υποστηρίζω κάτι άλλο από όσα (πλέον δεδομένα) φώναξε ο Φρόυντ. Απλώς για τον καθένα μας χρειάζεται χρόνος να ανακαλύψει και εμπειρικά όσα θεωρητικά γνώριζε, να εστιάσει καλύτερα, να συγκλονιστεί από τις προσωπικές του διαπιστώσεις.
Αν κάποιος υποστηρίζει ότι η σεξουαλική του ζωή υπήρξε αποκαταστημένη δεν χρειάζεται να παιδεύεται. Όσοι όμως αισθάνονται ότι μαζί με δύο πρόσωπα που ξαπλώνουν σε ένα κρεβάτι (σκέψου να ξαπλώσουν τρία!) ξαπλώνουν μαζί τους καμιά σαρανταριά άλλοι (τους είπαμε πριν-να μην επαναλαμβανόμαστε) καταλαβαίνουν τι εννοώ. Έλεγε ο Παπαγιώργης τις προάλλες ότι ένας σκύλος είναι σκύλος 100%. Ένας άνθρωπος, αντίστοιχα, κάνει τεράστιες προσπάθειες για να είναι σε ένα μικρό ποσοστό ο εαυτός του.
Πόσο μάλλον, να θέλει να κάνει και έρωτα. Να συναντηθεί το δικό μου 28% με το δικό σου 35%, συν τη μαμά και το μπαμπά και το κακό συναπάντημα.
Και μια και μιλάμε για ποσοστά, οι περισσότεροι των ανθρώπων, στην ερώτηση «πόσο σας απασχολεί το sex» δίνουν κάτι συγκλονιστικούς αριθμούς από 70% έως 99%. Τώρα, πώς γίνεται και όλοι εμείς δεν μιλάμε γι’ αυτό που μας καίει αλλά για την Ανταλκίδειο ειρήνη και τη μάχη στη Μαντίνεια, τι να σας πω. Έχουμε πολύ ποσοστό ακόμα να διατρέξουμε μέχρι να βρούμε τον ταλαίπωρο εαυτό μας.
2004-05-27 12:02
thas:Για κροκοδειλάκι.
Νομίζω ότι μιλάμε για όσα καταλαβαίνουμε και όχι για όσα έχουμε άμεση εμπειρία. (Αυτό ισχύει και για εκείνον το μονόλογο που σου έστειλα). Αλλά με εντυπωσιάζεις λέγοντάς μου ότι εγώ δεν πρέπει να μιλάω, δεν είμαι σαν τους άλλους. Κοίτα να δεις, κάτι εντυπώσεις που έχει ο κόσμος! Ιδού εγώ, ο πρώτος ελεύθερος άνθρωπος, ο μη ματαιωμένος! You are far away overtaken by night! (eisai makria nyxtwmenh)
Όσο για τις παραμορφώσεις , αν θέλαμε να μιλήσουμε και λίγο ποιητικά, θα έλεγα ότι δεν υπάρχει στρέβλωση, λακκάκι, ρυτίδα ή προεξοχή του σώματος που να μην διηγείται την (πονεμένη) ιστορία του. Εγώ ξέρω τι διηγούνται οι δικές μου παραμορφώσεις. Μήπως ξέρεις κι εσύ για τις δικές σου; Και τελικά μήπως ξέρουμε όλοι μας;
……………………………………………………………………….
Για Tolis:
Θα συμφωνήσω σε τούτο: όσοι ονειρεύτηκαν (γιατί τελευταία το πράγμα δυσκολεύει απίστευτα, όχι τόσο στο να βρεις μια παραλία ερημική όσο να βρεις μια παραλία-κατάσταση, μια παραλία-όχημα, σκάλα για τ' αστέρια) όσοι ονειρεύτηκαν λοιπόν, πάνω στη ζεστή ακόμα άμμο του απογεύματος, μια άλλη ζωή, δεν βγήκαν χαμένοι· τους ακολουθεί η γεύση της ελευθερίας. Χωρίς να ξέρω σε τι ακριβώς είναι χρήσμιμη, αισθάνομαι ,εξ ενστίκτου, ότι είναι άκρως πολύτιμη.
2004-05-27 14:06
--------------------------------------------------------------------------------
κροκοδειλάκι:Thas. είσαι σαχλαμάρας!Δεν είπα εγώ αυτά που λες ότι λέω!Απλώς υπονοώ καθαρά (!) ότι όσο πιο πολλές ιστορίες ερωτικοσεξουαλικές ζει ο ανθρωπος τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να νιώθει (ας μην πω : να είναι) λιγότερο ματαιωμένος. Ναι. είναι και θέμα ποσότητας!Δηλ, επιμένω, ματαιωθηκες 100% σε ό,τι σου έτυχε μέχρι τώρα; Αποκλείεται, Δον Ζουάν! Εκτός κι αν δεν καταλαβαίνω τι λες λογω ηλικίας (ματαίωση, παχάκια, κοιλίτσες, χαλάρωση (και του μυαλού) κλπ)! Αντε σου κάνω και διαφήμιση ν’ ανέβουν τα ποσοστά σου!
Εγώ τελικά δεν ξέρω τι διηγούνται οι παραμορφώσεις μου. Τι με συμβουλεύετε, γιατρέ μου;
2004-05-27 14:42
--------------------------------------------------------------------------------
thas:Τι ματαίωση και πράσινα άλογα μου λες κροκόδειλε. Εγώ βρε, για ό,τι γούσταρα, έκανα ένα χραπ και το 'πιανα. Απίδια, φραγκόσυκα, τα λεμονάκια της γειτονοπούλας. Μια φορά, όμως, με πιάσανε στα πράσα, καθώς εξηγούσα το πυθαγόρειο σε μια συμμαθήτριά μου, στον αχυρώνα του θειού μου. Εκανε αφόρητη ζέστη, στο βάθος στραφτάλιζε η θάλασσα του Αυγούστου, ακούγαμε τα τζιτζίκια εκστατικοί. Είχαμε μπροστά μας ανοιχτά τετράδια, τα άχυρα μας γαργαλούσαν τις γυμνές πατούσες. Πίσω μας, στα μποστάνια, η φωνή του γαϊδάρου.
-Δώμ λίγου νερό, είπε ξέπνοα η συμμαθήτρια Χάϊδω.
-Τι να του κάμς; μουρμούρισα αναστατωμένος.
-Να του ρίξου απάνε μ, να μ' σβήσ τ' φλόγα!
-Αμ ισύ δε θες νιρό, θες φλιά! της λέω και την αρπάζω από τη μέση.
Δεν πρόλαβα να της κλείσω το στόμα με χίλια φιλιά και να, μπαίνει ο μπάρμπας έτοιμος να με ματαιώσει. Το μάτι του γουρλωμένο, το αριστερό χέρι του υψωμένο σε νουθεσία,το δεξί του κράταγε απειλητικά την τσουγκράνα· το στόμα του πρόθυμο να καταστείλει την αυθόρμητη ερωτική μου επίθεση.
-Κάτσ αυτού π' κάθισι μπάρμπα, του λέω, και μη πλησιάζις. Εγώ είμ πιδί για έρωτα κι όχι για γράμματα. Πότι πότι, ξιφεύγει ένας εκλεκτός απ' τ' κοινωνία σας και ζει ελεύθερος. Αυτός είμ' εγώ, διές μι. Απουσβουλώθκις, α; Τρέχου τώρα ν' ακολουθήσου του πεπρωμένου μου.
Και μ' αυτά τα λόγια, αρπάζω τη Χάϊδω, δίνω ένα σάλτο ψηλά απ' τους λόφους να φτάσω στους μπαχτσέδες και τους ανθρώπους.
Εκτοτε, κανείς και τίποτα δεν μ' εμποδίζει, θηρεύω τας ηδονάς του βίου παντού και πάντα. Αυτός που γύρευα, είμαι. Thas, είναι τ' όνομά μου το βαρύ!
2004-05-27 16:11
--------------------------------------------------------------------------------
Tolis:Καταπληκτικός μονόλογος, θυμίζει κάτι μεταξύ Φ. Γεωργίτση στα νιάτα του και πίνακα του Σαγκάλ (το πέταγμα πάνω απ' τα μποστάνια). Ωστόσο αγαπητέ thas, η ιστορική αναφορά σου στον οργασμό της μανιάτισσας είναι ανεδαφική. Τα ερωτήματα και τα αιτήματά σου μπορούν να γεννηθούν και να διατυπωθούν μόνο στο σημερινό (δυτικό) κοινωνικό πλαίσιο και σε κανένα άλλο. Είναι σα να ρωτάς γιατί δεν είχε κόμμα η εργατική τάξη στην αρχαία Ελλάδα, ή γιατί οι αρχαίοι έλληνες δεν είχαν αρχαιολογικά ενδιαφέροντα.
Στο θέμα Δον Ζουάν: είναι πολύ πιθανό οτι ο δονζουανισμός είναι σύνδρομο (λένε και οι ψυχολόγοι). Όλοι οι Δον που γνώρισα ήταν λίγο απελπισμένοι, είχαν μια νεύρωση όπως αυτή του διαρκούς ζάπινγκ. Δεν είναι νεύρα, είναι η λαχτάρα να συνθέσουν το μονίμως διαφεύγον και να χορτάσουν από το μονίμως ελλιπές, κάτι σαν τον πίθο των Δαναΐδων (και οι παρτούζες το ίδιο, pixie).
(Συνολικά για τα αιτήματα απελευθέρωσης, σεξουαλικής κ.α. (ανδρωμένα το Μάη του 68) έχω μια καχυποψία ιδεολογικοπολιτικής φύσεως, αλλά αυτό είναι συζήτηση παραλίας).
2004-05-28 09:38
--------------------------------------------------------------------------------
pixie:Εγώ και η τεχνολογία ένα πράμα βρε παιδί μου! Μόλις έχασα ένα κείμενο σχεδόν μίας σελίδας! Εκλαμβάνοντάς το ως επιβεβαίωση του ότι τα λόγια είναι φτώχια, καταλήγω απλώς να σας ενημερώσω ότι μπορείτε αν θέλετε να ακούσετε μια ομιλία του εξαιρετικού Ζηζιούλα με θέμα την δυνατότητα συνύπαρξης σε δεδομένα παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να έχετε media player και να κάνετε τα εξής: 1) www. ucy.ac.cy , 2)Multimedia Services, 3) Video on Demand, 4)Άλλες εκδηλώσεις - Πρώτη ετήσια διάλεξη εις μνήμην του Ντίνου Λεβέντη- High Bandwidth και ο Θεός βοηθός!
2004-05-28 14:14
--------------------------------------------------------------------------------
thas:Toliς, μακριά από εμένα οι ετεροχρονισμοί και τα πρωθύστερα. Προφανώς και δεν έχω αίτημα απελευθέρωσης της μανιάτισσας. Αυτό σημειώνω, άλλωστε, με όσα (ευτράπελα) λέω εκεί, συμπληρώνοντας ότι δεν «προδικάζω δυστυχίες» καθώς είναι απαράδεκτο(και αντιεπιστημονικό ούτως ειπείν) να αξιολογείς το παρελθόν δια του εννοιολογικού εξοπλισμού και των αιτημάτων του παρόντος . Μπορείς όμως, πάντα, να ερμηνεύεις το παρελθόν (με τα εργαλεία και τις κατακτήσεις του σήμερα, μαζί με αρκετή προσωπική αυθαιρεσία και οραματισμό- όλα τα λαμπρά πνεύματα ήταν ψιλοαπατεώνες, γι’ αυτό και τους γουστάρουμε)· γνωρίζοντας μάλιστα πως η εξέλιξη σε ζητήματα πολιτισμού δεν είναι γραμμική, μπορείς ψύχραιμα να χαζέψεις την πορεία των κοινωνιών ανά τους αιώνες, τα πισωγυρίσματά τους, τις πνευματικές κατακτήσεις αλλά και καθηλώσεις τους.
Και αν τελικά, σε μένα φαντάζει σήμερα φτωχή η εμπειρία της μανιάτισσας, σκέψου πώς θα έμοιαζε στη Σαπφώ! Και ας μην πάμε μακριά, δες τη στροφή, την αναδίπλωση της δικής μας κοινωνίας την τελευταία δεκαετία.
Τώρα, αν ομιλείς περί ευτυχίας των προσώπων, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δεχτώ ότι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του πλανήτη ήταν στυλίτης. Κατανοείς ελπίζω το πνεύμα μου, να μην απεραντολογώ…
Άσχετο. Διάβαζα σήμερα τα θέματα των νέων ελληνικών, στις πανελλήνιες. Ελύτης, μικρή πράσινη θάλασσα, (δεκατριών χρονών, για να την κοιμηθεί παράνομα), υπερρεαλισμός και τα τοιαύτα.
Πώς να καταστήσετε ανενεργό οτιδήποτε: κάντε το θέμα εξετάσεων. (Ολίγος Εμπειρίκος από μεγάλο Ανατολικό; Πόσο θα περιμένουμε ακόμα;)
2004-05-28 18:18
--------------------------------------------------------------------------------
kukuzelis:Αx, pixie pixie. Ζηζιούλας και ξερό ψωμί λέω. Να δω πως είναι τέλος πάντων αυτός ο άνθρωπος που θαυμάζω ( ανήκει στην κατηγορία των απεριόριστα ). Κι εκεί που είχα φτιαχτεί σοβαρά, ο media player μου βγάζει φιρμάνι : "Windows Media Player cannot play the file because the server is not responding". Φτου. Μήπως έχουν πρόσβαση μόνο οι του Πανεπιστημίου Κύπρου ; Ή να ξαναδοκιμάσω ;
*
thas το κομμάτι σου με τη συμμαθήτρια μ' έκανε να ξεκαρδιστώ. Αυτό έπρεπε να είναι η κυρίως καταχώρηση. Άτιμο παιδί, γραπτός είσαι πολύ νόστιμος.
*
2004-05-29 03:13
--------------------------------------------------------------------------------
pixie:Κουκουζέλη, θα ενημερωθώ και θα σου πως για τη δυνατότητα πρόσβασης. Σε κάθε περίπτωση, έχω την ομιλία σε c.d. που μπορείς να αντιγράψεις. Όσο για την εμφάνιση του εν λόγω λάβε δύο λέξεις: όψη παπά, ράσα, χρυσό κρεμαστό, καπέλο (ξεφτίλα ούτε πώς το λένε δεν θυμάμαι), περπάτημα αργό και ελαφρώς σαν να έχει καταπιεί μπαστούνι, δεν φαίνεται ηλικιωμένος, κοντό μαλλί, εγώ μόλις τον είδα είπα με ελάχιστο ενθουσιασμό, ωπ, τελείως απόμακρη διάσημη προσωπικότητα… μέχρι που ανέβηκε στο βήμα και άνοιξε το στομα του. Ενθουσιάζομαι εγώ με κάτι τέτοια! Λόγος σοβαρός, μεστός, τεκμηριωμένος εκφρασμένος με απλοτητα και σύστημα, αλλά λόγος με α——-α, συγχωρέστε μου τον πεζοδρομιασμό αλλά μόνο έτσι μπορώ να εκφράσω περιεκτικά και γεμάτα το οποίον. Και στις ερωτήσεις που του έγιναν (γιατί εκεί φαίνεται πολύ το ποιόν του ομιλητή), άψογος, ή αλλιώς ο άνθρωπος δεν φοβάται τίποτε οπότε και διατηρεί την ειλικρινή σεμνότητα μιας μεγαλοφυίας που πέρα από τον καλοδουλεμένο εγκέφαλο διαθέτει όραμα και πίστη. Αυτά!
2004-05-29 18:59
Great article! Thanks.
Thanks for interesting article.
Excellent website. Good work. Very useful. I will bookmark!
www.arelis.gr
εριεχει το ερωτονομικον
το πιο sexual book ever
Post a Comment
<< Home