kisses, tears & psychodramasΑσήμαντα ταξίδια
(του Αργύρη Χιόνη)
ΚΟΙΤΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ και λύπηση μεγάλη με καταλαμβάνει, στεγνά και κουρασμένα, όπως τα βλέπω, γεμάτα φλύκταινες και κάλους.
Πόσες φορές σε κάρβουνα πατήσανε, για μένα, αναμμένα, πόσες φορές, κλοτσώντας το βυθό, με γλίτωσαν απ’ τον πνιγμό και μ’ έφεραν ξανά στην επιφάνεια, και τι αποστάσεις, τι λαβύρινθους, ματαίως διανύσανε για να με οδηγήσουν στην ψυχή μου!
Όταν σημάνει η σάλπιγγα της Κρίσης και κριθώ, ας πάω ο μισός στην κόλαση που μου ταιριάζει κι ας πάνε τα φτωχά τα πόδια μου, επιτέλους, να περπατήσουν στη δροσιά, στο μαλακό γκαζόν του Παραδείσου.
Εσωτικά τοπία, ΝΕΦΕΛΗ 1991
*
ΜΙΚΡΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ, διαβόλια μάλλον, μου τραβούν τις νύχτες τα σεντόνια και, όταν δεν ξυπνώ, τραβούνε την ψυχή μου από τις άκρες, τα βλέφαρα μου ανοίγουν με το ζόρι. «Τι έκανες, τι έκανες, πες στη ζωή σου τι έκανες;», ρωτούν σχεδόν τραγουδιστά. «Έγραψα ποιήματα», απαντώ, πιστεύοντας πως φτάνει αυτό για να μ’ αφήσουν ήσυχο. «Χαρά στο πράγμα!», λένε, καγχάζοντας, τα πνεύματα, «Τα ποιήματα είναι πουλιά χωρίς φτερά, χωρίς λαλιά. Έκανες κάτι πιο σημαντικό;» «Έχτισα ένα σπίτι», απαντώ, ελπίζοντας ότι αυτό θα τους φανεί σημαντικό και σοβαρό. «Χαρά στο πράγμα!», επιμένουν τα διαβόλια, «Όλος ο κόσμος έχει έναν τάφο. Έκανες κάτι πιο σημαντικό;» «Φύτεψα δέντρα» λέω εγώ, και είμαι σίγουρος ότι τα’ αποστομόνω. Όμως αυτά, εκεί, «Χαρά στο πράγμα!»λένε, «Τα δέντρα είναι τόσο ασήμαντα ταξίδια! Από τη ρίζα ως την κορφή και πάλι πίσω…Μονότονα ταξίδια! Έκανες κάτι πιο σημαντικό;» Τότε κι εγώ πεισμώνω και φωνάζω: «Έγραψα ποιήματα, έγραψα ποιήματα, ποιήματα σερνάμενα πουλιά, χωρίς λαλιά, ποιήματα ερπετά! Μόνον αυτό!»
Στο υπόγειο, ΝΕΦΕΛΗ 2004
7 Comments:
"ποιήματα σερνάμενα πουλιά, χωρίς λαλιά, ποιήματα ερπετά!". Σπαραχτική κραυγή, δυνατή εικόνα, δεν ξέρω αν είναι που έχει δροσιά σήμερα, αλλά ανατρίχιασα. Σε ευχαριστώ για τις επιλογές σου.
Σήμερα που συμπλήρωσα το Ε9
υπαγόρευσα στον λογιστή μου
τα περιουσιακά μου στοιχεία.
Αφήνω,λοιπόν, στα δυό μου αγόρια
τα κολπα στο καράτε
τα παστέλ σε χαρτί
και όλα τα μπάνια στο Νότο
εξ αδιαιρέτου.
... " Να ζεις μέσα στην απόγνωση, επειδή η ζωή έχει ένα τέλος ή επειδή δεν έχει ανώτερο σκοπό ή κάποιο εγγενές σχέδιο, είναι σκέτη αχαριστία. Να οραματιστείς έναν παντογνώστη δημιουργό και να αφιερώσεις τη ζωή σου σε ατελείωτη γονυκλισία, μοιάει ματαιότητα. Και σπατάλη επίσης: γιατί να πετάξεις τόση αγάπη σε μια φαντασίωση, όταν έτσι κι αλλιώς φαίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλο έλλειμμα αγάπης στη γη; Καλύτερα ν'ασπαστείς τη λύση του Σπινόζα και του Αινστάιν: να κλίνεις λίγο το κεφάλι, ν'αγίξεις λίγο το καπέλο σου σε αναγνώριση των κομψών νόμων και του μυστηρίου της φύσης και να συνεχίσεις το εγχείρημα του ζην..........
Χάνουμε πάρα πολλά απ'την παράσταση της ζωής, αν δεν βγάλουμε ποτέ το σακάκι μας και δεν μπούμε στο χορό. Γιατί να τρέξουμε στην έξοδο νωρίτερα απ'την ώρα που κλείνει;
Από τη Θεραπεία του Σοπενάουερ του I. Yalom.
Συμφωνώ απολύτως. Γι' αυτό ανέβα να μπούμε στο χορό, την Τετάρτη 8, στο Λυκαβηττό. Ό,τι φάμε ό,τι πιούμε. Viva Faithless. Ο kukuzelis είναι μέσα.
Η μάνα του τον αγαπούσε πολύ και τον καμάρωνε.
Η γιαγιά του, έλεγε: " Ο Αργύρης μας θα γίνει σπουδαίος άνθρωπος!"
Σε μία αντιπαράθεση, με αφορμή που κάνεις δε θυμάται, ο πατέρας του, του είπε αποχωρώντας: "Καλά, θα σας δω κι εσάς αργότερα."
Εκείνη παραδίνονταν στα λόγια του, που έμοιαζαν σε ένταση και πολυπλοκότητα, με τα συναισθήματα της.
Κι όλοι μαζί, του στρώναν το κρεβάτι και του τραβούσαν τα σεντόνια.
μ'έκανες να χαμογελάσω...
μπορεί να μην κάνει τον κόσμο να γυρίζει, ναι, αλλά για μένα έχει σημασία. για μένα.
φιλί
υ.γ. έλειψα μέρες απο πισί και προς μεγάλη μου έκπληξη μου έλειψες.σε βλέπω τώρα με τον πρώτο μου καφέ και δεν είναι πια τόσο πικρός. αλήθεια.
Keep up the good work Young breast implants cheap viagra Aethra video conferencing air purifiers Pecentages on gay adpotion Bextra patient information neurontin withdrawal
Post a Comment
<< Home