vita moderna

Είχα βάλει το ξυπνητήρι στις πέντε, αλλά με ξύπνησε ο κόκορας νωρίτερα.
Φόρεσα το παλιό Ρίπλει που χρησιμοποιώ πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις και το απαραίτητο φακιόλι. Ύστερα ακούμπησα τη σκάφη πάνω στο χαλάκι και μπρουμουτήστηκα. Ξεκίνησα το ζύμωμα αθόρυβα και συστηματικά. Έξι και μισή, έχοντας ήδη φουρνίσει τα πρώτα τσουρέκια, ξύπνησα τη γυναίκα μου.
-Ξύπνα, μάιλιτλτμπίττερλάβ. Κοντοζυγώνει η Πασχαλιά.
-Μμμ, μύρισε άνοιξη το σπίτι βρε ουάνεντόνλυ μου.
-Είναι το ξύσμα πορτοκαλιού που βάζω μέσα, της κάνω. Έλα, έχω σερβίρει πρωϊνό.

Περάσαμε στο μικρό καθιστικό. Πάνω στο τραπέζι του Χάμπιτατ μας περίμενε ένα μπωλ με οκτώ πράσινες ελιές και δυο ταπεινά κριθαροκούλουρα . Φάγαμε με όρεξη καθώς εκείνη μου εξηγούσε το πλάνο της εταιρείας για το καλοκαίρι. Η γυναίκα μου είναι οπίνιον μάνατζερ στην εταιρεία Πρόκτερ εντ Γκάμπλ και τα νέα της πρέπει να χωρέσουν στο πρωινό δεκάλεπτο. Η δική μου ζωή δεν έχει νέα κι έτσι δεν χρειαζόμαστε επιπλέον χρόνο.
Επτά και τέταρτο, με χαιρετούσε στην εξώπορτα μ’ ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά.
-Είσαι εκθαμβωτική, ζουζού. Καινούριο ρίμελ;
-Το Έστε Λώντερ είναι μπέμπη μου. Να προσέξεις να μην κολλήσεις στο μπλογκ και σου κόψει η βαφή, ολράϊτ;
-Ok. Λες να φάμε τις χτεσινές φακές για βράδυ ή να βράσω τον τραχανά;
-Άσε, φέρνω εγώ ένα νηστίσιμο Μπίγκ Μακ μένιου με καλαμαράκια. Να βγάλεις και το τζιπ απ’ το δεύτερο γκαράζ για να παρκάρω το βράδυ.
-Οk, σούγκαρ. Σματς.

Ύστερα αράδιασα μπροστά μου τα φακελάκια. Άνοιξα το βιβλίο « Χριστόψωμα, κουλούρια και λαμπριάτικα αυγά απ’ το Πωγώνι» και έπραξα τα δέοντα. Το ξύδι με γαργάλησε ευχάριστα και για δεκατιανό μούσκεψα ένα παξιμάδι Τσατσαρωνάκη σε λίγο νερό. Λατρεύω τις παρθένες γεύσεις, ιδίως τις κρητικές.
Ύστερα έβαλα να δω το 3ο ντι-βι-ντι με τα Πάθη. Παρότι δεν πίνουμε ΝΟΥΝΟΥ, νομίζω πως άξιζε τον κόπο. Το δάκρυ μου που κατρακύλησε το σφούγγισα με την ανάστροφη της παλάμης μου - ντρέπομαι μερικές φορές για τον συναισθηματισμό μου.
Ευτυχώς χτύπησε το τηλέφωνο και συνήλθα. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου στο Πήλιο ήθελε να μάθει αν θα φάμε εκεί τη μαγειρίτσα, τη νύχτα της Ανάστασης. Τα κρέατα και τα αυγά είναι δικά τους, ντόπια, λέει. Το ψωμί, ζυμωτό. Η συμμετοχή είναι πενήντα ευρώ το ζευγάρι.

Απάντησα ότι για μια τόσο μεγάλη απόφαση θα έπρεπε να μιλήσω με τη γυναίκα μου πρώτα. Ράϊτ;

*