kisses, tears & psychodramasτριαντοχτώ κι οχτώ
"Υπάρχει μια βασική αθωότητα σ’ αυτή την αφοσίωση, σ’ αυτό το προσκύνημα πάνω στο πληκτρολόγιο, που αν έχεις την καλή προαίρεση και λίγη ευαισθησία, κατανοείς γρήγορα τους όρους με τους οποίους συντελείται. (…)
Το μπλογκ είναι πάντα ένα ημερολόγιο- τείνουμε να το ξεχνάμε. Και καθένας που ξεκινάει να σημειώσει τις σκέψεις του κάτω από μια ημερομηνία, κάνει ήδη μια πρώτη ρομαντική χειρονομία. Και κάτι ακόμα. Δες τι γίνεται στα σχόλια όλων. Τόνοι επαίνων και συγχαρητηρίων. Και φιλιά και αγάπες. Και τόση ευγένεια. Υπήρξαν και τρεις κόντρες μέσα στα τρία χρόνια-πραγματικά αμελητέα ποσότητα σε σχέση με τη διαρκή στήριξη και αλληλεγγύη της κοινότητας- θεωρώ εντελώς άδικη την εκτίμηση ότι οι πάντες σκοτώνονται μεταξύ τους. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Οι πάντες στηρίζουν με τη στάση τους το «μοίρασμα» (αγαθών, σκέψεων, συναισθημάτων). Blogging & Sharing, όπως θα λέγαμε σε νέα ελληνικά."
Το κείμενo φαντάζει τραγικά ξεπερασμένο. Είναι γραμμένο μόλις είκοσι μέρες πριν ξεσπάσει ο πρώτος παγκόσμιος. Έκτοτε η τρέλα μεταδόθηκε επιδημικά. Δεν κυκλοφορεί αρκετό οξυγόνο εντός των τειχών. Στη διάρκεια της αποψινής νύχτας, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου έκανα ζωηρές, φανταστικές συνομιλίες με πρόσωπα. Φαντασιώθηκα ποστ, διαλόγους, αντιπαραθέσεις.
Είμαστε στην καρδιά ενός φαινομένου σε εξέλιξη, ενός ποταμού που φούσκωσε και ξεχείλισε. Το κουβάρι των σχέσεων είναι πια τόσο μπερδεμένο που ό,τι και να ειπωθεί (καλόπιστα, κακόπιστα αδιάφορο) κάποιους θα ενοχλήσει και ακόμα χειρότερα κάποιους θα τραυματίσει. Αλλά η αφ’ υψηλού στάση, το «δεν τρέχει κάστανο», το δεν αφορά εμένα, ενέχει κάποια αναλήθεια ή αλαζονεία. Δεν είμαστε κατασκευασμένοι από πυρίμαχο υλικό. Ακόμα και οι μη συμμετέχοντες ενεργά βιώνουμε την ένταση της αντιπαράθεσης σχεδόν σωματικά. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι άνοιξαν όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα.
Η κοινότητα είναι διαδραστική και η ασθένειά της μας αγγίζει. Ελπίζουμε να περάσει, ευχόμαστε το καλύτερο, αλλά μέχρι τότε θα είμαστε στο κρεββάτι με πυρετό. Προς το παρόν σουπίτσες και ξεκούραση.
Είμαι άρρωστος παιδιά
Ο γιατρός μου συμβούλεψε ταξίδι
(Όποιος αδελφός δεν συμφωνεί
Ας έλθει κι ας μου δώσει ένα φιλί.)
Σαν ρεμπέτικο παλιό, του Διονύση
Με ειλικρινείς συναδελφικούς χαιρετισμούς. Οι παραινέσεις είναι άχρηστες- είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος. Καλή ανάρρωση.
23 Comments:
Μανία κι εγώ να μην τα τσεκάρω πριν τα γράψω...
thx πάνο.
Ναι (αναφέρομαι στο ποστ).
Αχ κύριε Θας μου, τί καλό παιδί που είστε τελικά. Ναι είστε-είστε, το σκεφτόμουν προχθές που διάβαζα πάλι κάτι δικό σας. Αν δεν είσασταν τόσο καλό παιδί θα προσφερόμουν να σας κάνω τη νοσοκόμα, να δείτε για πότε θα σας έπεφτε ο πυρετός αλλά προτιμώ να παίζω τη νοσοκόμα στα όχι τόσο καλά παιδιά. :-)
Στο προκείμενο και λίγο πιο σοβαρά.
Ξέρετε πολύ καλά πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αυτά τα περί ρομάντζας δηλαδή είναι εντελώς άσχετα. Το μπλογκιν δεν είναι ρομαντική χειρονομία, είναι μια θεατρική πράξη, ένας μονόλογος γιαυτό και ακολουθούν τα χειροκροτήματα και οι φιλοφρονήσεις-thank God δηλαδή.
Όταν ξεσπούν καυγάδες, φυσικά και δεν μας αφήνουν αδιάφορους όμως καλό είναι να στεκόμαστε σιωπηλοί. Είχα σκεφτεί να κάνω καμια 10ρια χιουμοριστικά ποστ με αφορμή τον καυγά αλλά διαπίστωσα πως όλοι, ακόμη και αυτοί που δεν μου είναι τόσο συμπαθείς είχαν στεναχωρηθεί από την ιστορία αυτή. Δεν ήταν ωραίο αυτό. Ακόμη και όταν αντιπαθείς κάποιον και τον βλέπεις ανακατεμένο σε χλαπαταγή δεν θες να στεναχωριέται, θες μόνο να τσαντίζεται! Εδώ προέκυψε στεναχώρια και αυτό είναι άσχημο.Η τσαντίλα έχει πλάκα, περνάει αμέσως, είναι κ δημιουργική. Η στεναχώρια όμως αφήνει ουλές. Ας το σκεφτούν αυτό αυτοί που στεναχωρήθηκαν, δεν άξιζε τον κόπο.
Εσείς κύριε Θας μου που είστε λίγο τεατράλε ( όχι όσο εγώ αλλά πάντως και εσείς τον Κούρκουλο τον βλέπατε με ορθάνοιχτα τα μάτια μικρός,παραδεχτείτε το! Εμένα μου άρεσε η Χρονοπούλου που τους άντρες σαν τα ζάρια του μπεγλέριζε, πάντως. Θα το προτιμούσα αν φέρνατε σε Αλεξανδράκη γιατί έριχνε και κανένα χαστούκι αλλά εντάξει, φαντάζομαι τον Κάπταιν Κουκ ως Αλεξανδράκη,οπότε όπως και να γίνει στην οικογένεια θα μείνω), εσείς που είστε λίγο τεατράλε λοιπόν δεν θα πρεπε να δίνετε μυθιστορηματική διάσταση, στην επιθεώρηση ή το πολύ-πολύ στο σατιρικό δράμα που ενέσκηψε.
Γι αυτό σας λέω. Πιείτε εσείς καμία πορτοκαλαδίτσα να σας περάσει η κάψα-αν και αυτές με ουίσκι περνάνε- και εμείς θα σας περιμένουμε στον Άδωνι για καφέ που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουν και αθλητές...να καλιαρντέψουμε την κατάσταση γιατί το καλιαρντό φέρνει εκτόνωση και αυτό είναι που πραγματικά χρειάζεται.
Εκτόνωση και μετά τσιμπιές στο μάγουλο και στον κώλο με όσους έχουμε και κάποια άνεση. Κανονικά μας χρειάζεται μια παρτούζα για να εκτονωθεί η κατάσταση αλλά πού να τρέχουμε τώρα στα χωράφια με τις γόβες...
Cool baby.
Υ.Γ. Μα είστε τόσο καλό παιδί πάντως. Κρίμα να μην έχω μια αδελφή...
Αχ κύριε Πάνε μου. Δεν σας είχα εσάς για τόσο σκληρόκαρδρο αγόρι. Υπάρχει χώρος για όλους, για όλους. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι και να μην την πέφτουν σε όποιον έχει αντίθετη άποψη από αυτούς, όποια άποψη και να'ναι αυτή. Εγώ ξέρετε πόσο έκλαψα με αυτά τα σιχαμερά που διάβαζα για το τέλειο Γκωτιέ που φορούσε η Βισση; Δεν την έπεσα σε κανέναν όμως για τις μαλακίες που έγραφαν για το Γκωτιέ. Βέβαια αν έβριζαν φουστάνι Τομ Φόρντ θα είχαμε γίνει τώρα μούτι...
Εσείς να μην μου ασχολείστε με αυτά πάντως. Να αφοσιωθείτε στην ανατροφή του υιού γιατί σε πέντε-έξι χρόνια που ο γιός του Αλβέριχου θα είναι γέρος για μένα και θα τον έχω βαρεθεί πια, θα ανέβω Θεσσαλονίκη να παραλάβω το δικό σας μικρό.
Μόνο μην μου το έχετε μυήσει στο μπλόγκιν και μου μαλακέψει και γίνει όπως εμείς οι υπόλοιποι,τουλάχιστον όπως εγώ.Ας μιλήσω για τον εαυτό μου καλύτερα! :-)
Ένα φιλί ζήτησε ο άνθρωπος, αμάν πια! Σμουουουουτς! Γλυκό-γλυκό! (the good doctor knows best). Το blog είναι ό,τι θες, από ρομαντικό ως χυδαίο και αυτό με λυπεί σχεδόν όσο κι εσας αγαπητότατε. Περαστικά.
Αχ κύριε Πάνε μου. Δεν σας είχα εσάς για τόσο σκληρόκαρδρο αγόρι.
Καλά μη νομίζεις κι εγώ έχω κουφαθεί.
Αν είναι να μπει εμπόδιο το καλό παιδί ανάμεσά μας για μια εντατική κούρα, να το πετάξω αμέσως. Ξουτ!
Κατά τα άλλα Ελένη, παρόλη την χιουμορίζουσα επιφάνεια, εμένα δεν με ξεγελάτε. Εγώ που στη ζωή είμαι ένα παλιόπαιδο, στο δίκτυο παίζω τον καλό, εσείς που είστε ένα πληγωμένο ελαφάκι, στο δίκτυο παίζετε τη Χρονοπούλου. Θέλω να πω, ποιο παιδί θα είχε καταναλώσει τόσα αναγνώσματα όσα εσείς, αν ο κόσμος δεν ήτο εξαρχής μία χαίνουσα πληγή; (τι έχει μέσα το γλωσσικό ασυνείδητο ρε παιδί μου, πού στοιβάζεται όλη αυτή η σαβούρα, μου λες;). Πάντως, λέγε λέγε θα το πιστέψετε κι εσείς ότι είστε κυνική, επειδή βλέπετε κάτι μπι μούβι με τερατάκια στο dvd και όχι το "η θάλασσα μέσα μου". Αφήστε με να σας αφαιρέσω τη μάσκα. Για μια φορά προσπαθήστε να χάσετε τον έλεγχο…
Θα προχωρούσα περισσότερο αλλά ενεφανίσθη το «σοφότερο τεκνό του σύμπαντος» κατά δική σας διατύπωση, πράγμα που θεωρώ πολύ καλό σημάδι για την πορεία της ανάρρωσης. Κόμπλαρα όμως τώρα γιατί ο συναγωνισμός είναι μεγάλος. Όσο για τον kuk, δεν το συζητάμε. Ο άνθρωπος είναι ιερό τοτέμ του πολιτισμού μας. Βούδας και Αλεξανδράκης μαζί, Βιτγκενστάιν και Καραπιάλης, όσιος Πατάπιος και δράκος βορείων προαστείων (με έδρα το Χαλάνδρι).
Η αγαπητή ντοκτρίνα (thx για το φιλί), παρόλη τη blurred vision της, βλέπει σωστά. Το μπλόγκινγκ είναι ό,τι θες να είναι. Και σιγά μην είναι ένα πράγμα. Τη θεωρία την έχω αναπτύξει κατά καιρούς με κάθε τρόπο, αλλά δεν με διαβάζετε απασχολημένη με όλα αυτά τα γκομενικά σας. Εμείς είμαστε ο κόσμος. Έκαστος συμπυκνώνει τη δημιουργία και σαρώνει τη γκάμα από τον ανυστερόβουλο ρομαντισμό ως τη βάναυση σκληρότητα. Την ίδια στιγμή, ταυτοχρόνως. Τι το καλόν; τι το κακόν; Και τι το ανάμεσό τους;
Με αυτή την έννοια θέλω να πω και στον Πάνο που μίλησε για κούφιες ματαιοδοξίες-κατά τα άλλα συμφωνούμε- ότι μπροστά μου η Τζούλια Αλεξανδράτου είναι η παρθένος των πηγών. (ή η πηγή των παρθένων, ή Μανόν των πηγών, κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Σκεφτόμενοι εκείνον που θεωρούμε ως άκρον άωτον του ναρκισσιστικού παραληρήματος, εάν είμεθα τίμιοι, θα τον βρούμε πάντα λίγον σε σχέση με εμάς.
Διότι έτσι όπως μας ξέρουμε εμείς, ποιος άλλος μας ξέρει;
Τζέυ γουέλκαμ. Peace brother. Δεν κυνηγάς την Ελένη στα χωράφια μπας και σπάσει το γοβάκι της και ξεκινήσει η παρτούζα; Εμείς κυνηγάμε κυρίως τις πνευματικές ηδονές αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
(ουφ. με εξοντώνει να απαντάω σε έξυπνους ανθρώπους)
(εμείς που χτίσαμε τον Άδωνι, δεν θεωρήσαμε ποτέ αυτό το άσμα δικό μας. Πολύ εξωτερικό βρε παιδί μου, ουδεμία αισθαντικότης.)
Αχ κύριε Θας μου, ποτέ σας μη με υποτιμήσετε σε δύο πράγματα σε αυτή τη ζωή: στο διάβασμα που έχω ρίξει και στους άντρες που έχω γνωρίσει.
Λέτε να μην ξέρω ότι είστε ένας κωλοπαιδαράς ολκής; :-) Σε τα μας, βρε κουτό; Μόνο που εγώ τους κωλοπαιδαράδες ( στην πραγματική ζωή) τους γειώνω, όπου τους πετυχαίνω, στο δεύτερο Τζώννυ( Γουόκερ). Στη διαδικτυακή, όταν ποζάρουν ως τρυφερούληδες σαν τον Λάϊνους με την κουβέρτα στο χέρι και τον αντίχειρα στο στόμα για πιπίλα, τους κάνω γούτσου-γούτσου. ;-)
Γούτσου-γούτσου, λοιπόν!
Ακόμη όμως δεν έχω αποφασίσει αν η αυτοπεποίθησή σας πηγάζει από το γεγονός ότι είστε και ωραίος γκόμενος ή απλά από τη συναίσθηση της ευφυίας σας που την έχετε, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε ημείς, όχι σαν και εσάς που την κρύβετε επιμελώς ...
Κατά τα άλλα, αυτά για τις χαίνουσες πληγές, ήταν εντελώς ντεκαβλέ. Κάτι τέτοια τα λέει και ο Χοιροβοσκός και αντί να υπάρχει έστω και μια γκόμενα που να θέλει να τον απαυτό ( να τον γαμήσει εννοώ βρε κουτό) υπάρχουν τα 1100 μπλογκ του μόνιτορ που περιμένουν στην ουρά για να τα εξομολογήσει. Εντελώς ντεκαβλέ...if you ask me.
Μάκια.
Το επόμενο ποστ στην Ταβέρνα έχει αποφασιστεί από τα προχθές ότι θα είναι δικό σας, κύριε Θας μου.To συγγράφω και με τα δυο χέρια γιατί συνήθως αυτά που θαυμάζουν όλοι τα έχω γράψει με το ένα δάχτυλο...
φιλί και από μένα άμα λάχει
Απομονώνω:
Όσο για τον kuk, δεν το συζητάμε. Ο άνθρωπος είναι ιερό τοτέμ του πολιτισμού μας. Βούδας και Αλεξανδράκης μαζί, Βιτγκενστάιν και Καραπιάλης, όσιος Πατάπιος και δράκος βορείων προαστείων (με έδρα το Χαλάνδρι).
Bambaaaaaatcha!
Απομονώνω:
Όσο για τον kuk, δεν το συζητάμε. Ο άνθρωπος είναι ιερό τοτέμ του πολιτισμού μας. Βούδας και Αλεξανδράκης μαζί, Βιτγκενστάιν και Καραπιάλης, όσιος Πατάπιος και δράκος βορείων προαστείων (με έδρα το Χαλάνδρι).
Bambaaaaaatcha!
χα χα, αν κρίνουμε από τις τελευταίες απαντήσεις, ο πυρετός μάλλον δεν σε πτοεί και πολύ. Φιλιά, anyway.
ξεχάσατε το σπουδαιότερο: Ντάφυ και Ντόναλντ και Χιούι, Λιούι, Ντιούι.
Κύριε Κουκουζέλη, να σας λείπουν αυτά. Ο Ντάφυ είμαι εγώ καθ'ότι είναι ένα από τα παρατσούκλια με τα οποία με αποκαλούν οι φίλοι μου. :-)
Θας. Προσοχή τα ελαφάκια γιατί είναι σκατοκρέας. Τα βλέπεις έτσι γλυκουλια, με το βλεμματάκι τους κ τη μυτουλα τους αλλά για να τα μασήσεις πρέπει να τα μαρινάρεις στο ξύδι για 3 μέρες. Δεν τρώγονται με τίποτε...
Ναι αλλά έτσι δεν θα αναρρώσουμε ποτέ. Λίγη φροντίδα στις λεξούλες μας είναι αναγκαία γιατί αυτές θα μείνουν να μας κοιτάνε ενώ εμείς θα τις έχουμε αφήσει πίσω μας. Δεν ξέρω το δικτυακό παρελθόν των προσώπων, την ιστορία των συνομιλιών και τους κώδικες επικοινωνίας τους. Όσο τα σχόλια είναι παιγνιώδη και ευφάνταστα κανένα πρόβλημα. Όταν όμως το παίγνιο, έχει άλλη στόχευση, προσωπική, το γέλιο παγώνει στα χείλη μας. Με στενοχώρησαν κάπως τα σχόλια για τρίτα πρόσωπα που δεν μετέχουν στο παιχνίδι μας και δεν πρόλαβαν να είναι αρκετά σέξυ για την περίσταση. Και τα άλλα που με προειδοποιούν για το ποιον των παικτών.
Σε ένα ποστ που μιλάει για το πόσο πληγώθηκαν άνθρωποι από τις απίστευτες διενέξεις, είτε από αμηχανία είτε από μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ που έχει ο καθένας μας κινδυνεύουμε να πάθουμε τα ίδια. Καλό, κακό παιδί δεν ξέρω αν είμαι, αλλά θα επιμείνω να προβάλω στη μπλογκόσφαιρα τον τρόπο με τον οποίο βλέπω αλλά κυρίως νιώθω τα πράγματα. Ας κατηγορηθώ για έλλειψη χιούμορ: πίσω από τα νικ υπάρχουν αληθινά πρόσωπα.
Πληζ
Μα Αθήναιε, είναι προφανές ότι είμαι ο Ντάφυ των Βορείων Προαστίων. Σας χαρίζω ολόκληρο το κέντρο της πόλεως.
Eλενίτσα μου γλυκειά,
Σας αρέσω τόσο πολύ και δεν τόχα καταλάβει.;-)
Αντε απο εδώ παλιοκόριτσο που θές να μαμηθείς με τον Χοιροβοσκό;-))))
Θάνο,πάω να μου διαβάσω ένα εξορκισμό. Φοβάμαι, μη μας πάρει έναν έναν ή ακόμη χειρότερο και τους δύο μαζί η Helen. Tην κόβω για πολύ γκαβλιάρα.
Ναι κύριε Θας μου είναι απαραίτητο να φροντίζουμε τις λεξούλες μας όταν κάνουμε απόπειρες να αναλύσουμε τον ψυχικό κόσμο των άλλων και το τί κουβαλούν μέσα τους από δυο ποστάκια που διαβάσαμε κάποτε γιατί ξέρετε τί λένε στο καράτε; Μη χτυπάς ποτέ κάτω από τη ζώνη όταν δεν ξέρεις πόσο ψηλά μπορεί να σηκώσει ο άλλος το πόδι του στην κλωτσιά. Μπορεί και να στο φέρει κατευθείαν στα μούτρα.
Πάντως μην στεναχωριέστε. Ευτυχώς που εμένα κανείς δεν με παίρνει σοβαρά. Ούτε εγώ την εαυτό μου βέβαια. Κατά κάποιο τρόπο το ήξερα πως το χιούμορ σας ήταν πεπερασμένο αλλά έπρεπε να το δοκιμάσω. Τώρα που ξέρω, δεν θα σας ξαναστεναχωρήσω ποτέ μα ποτέ,το υπόσχομαι.:-)
Χοιροβοσκέ, συμφωνώ με όσα λέτε πάντα.
Μαμήθηκε ο Δίας. Τουλάχιστον συμφώνησαν όλοι με όλους. Καλό αυτό.
Ο Δίας; Εντελώς κουτό, if you ask me και θα γράψω κάποτε ένα ποστ επ'αυτού. Οι αγαπημένοι μου άντρες στη Μυθολογία.
Αχ κύριε Θάς μου είδατε όμως πώς τα φέρνει η τύχη; Έφερα την καταστροφή εδώ και τώρα κωλύομαι να πάω στου κυρίου Χοιροβοσκού να τα κάνω μπάχαλο με αυτά που έγραψε.:-( Δυό μπάχαλα σε μία μέρα είναι too much ακόμη και για μένα, δηλαδή την Ελένη.
Τιμωρήθηκα, όπως τιμωρήθηκε σε κείνη την ταινία η Τασσώ Καββαδία που τα έβαλε αναίτια με τον Κούρκουλο...
Θας, γλυκέ μας, τι καλό παιδί είσαι συ;
Too good to be true.
Δεν υπάρχει άλλος άντρας σαν το Θας, τελείωσε, έκλεισε το θέμα.
Φιλιά.
Here are some links that I believe will be interested
I'm impressed with your site, very nice graphics!
»
Post a Comment
<< Home