Όχι πολύ γινωμένες ρε μαμά
...γιατί ακούγονται κούφιες.
*
(Το κομμάτι νο 4 του Μισιρλί Αχμέτ από το εσώφυλλο του δίσκου)
Εδώ ολίγη οριένταλ του Αχμέτ.
kisses, tears & psychodramas
...γιατί ακούγονται κούφιες.
*
(Το κομμάτι νο 4 του Μισιρλί Αχμέτ από το εσώφυλλο του δίσκου)
7 Comments:
Τούρμερικ, κόλιανδρος, δενδρολίβανο, κανέλα, μαστίχα, πιπέρι κόκκινο και ροζ και μαύρο ανάκατα.
Μεθάω πάλι η Ανατολίτισσα.
φιλί
Πού είσαι βρε μεθυσμένη Ανατολή; Σε χάσαμε! Ματς!
Δίνεις τη συναυλία κι αν δεν έρθει ο κόσμος τρως τα όργανα. Ωραίος και ο Μισιρλί. Πώς προέκυψε;
Λοιπόν, ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης, ο "εν χορδαίς" (στον οποίο χρωστάω και το ούτι μου από Τουρκία) κυκλοφορεί κατά καιρούς δίσκους σπάνιους (Μπατζανός π.χ.), επιμελημένους και τζιβιτζιλωτούς. Στα κείμενα διορθώσεις κάνει η Δέσποινα (η γνωριμία τους από αλλού). Έτσι πότε πότε ξεμένει και κανα δισκάκι σε μας, στον Δημήτρη...
(Τι ωραία που είναι τα blogs ρε παιδί μου. Λες και συζητάς στην κουζίνα του σπιτιού σου.)
Σήμερα ήσουν αφορμή για μένα. Να΄ σαι καλά.
Αναρωτιέμαι ποιος να' ναι, τότε, η αιτία.
(Κι εσύ να 'σαι καλά.)
Lovely bllog you have here
Post a Comment
<< Home