kisses, tears & psychodramasΆρθρο 2, του 1268/82
Ποιο άσυλο; Το άσυλο το οποίο αγωνιστήκαμε εμείς και επιβάλαμε στην τότε κυβέρνηση Καραμανλή είχε ένα στόχο: το ακαδημαϊκό άσυλο. Την ελεύθερη διακίνηση και διαπάλη των ιδεών. Υπάρχει σήμερα στα πανεπιστήμια ελεύθερη διαπάλη ιδεών;
Θ.Πάγκαλος
Αν υπάρχει, πάντως, το περίφημο συλλογικό φαντασιακό, σίγουρο είναι ότι αυτή την περίοδο κυριαρχείται από την εξίσωση φοιτητές= τεμπέληδες-τραμπούκοι- τραμπαρίφες. Πριν λίγο καιρό αναβόσβηνε το μότο καθηγητές= αγράμματοι-απαίδευτοι- ανεπρόκοποι. Κάθε φορά ο τηλεοπτικός μας στρατός αναλαμβάνει να πει όλη την αλήθεια ερεθίζοντας φόβους και αγωνίες μιας κοινωνίας που αναπόφευκτα (ο καθένας μας δηλ, ας μην κολακευόμαστε ότι εξαιρούμαστε) ευκολύνεται να σκέφτεται με στερεότυπα. Ο τηλεοπτικός ανακριτής οχυρωμένος πίσω από την εικόνα του μεριμνούντος πατρός/μητρός εκτοξεύει τα χορταστικά και αφοπληστικά πες-μου- αγόρι- μου- με ποιο-δικαίωμα-εμποδίζεις-το-δικό-μου-παιδί-από-τις-σπουδές-του;
Δικαιώματα και υποχρεώσεις, ένα κουβάρι. Με ποιο δικαίωμα μου κλείνεις το δρόμο, με ποιο δικαίωμα απεργείς, με ποιο δικαίωμα δεν διαβάζεις τα μαθήματά σου;
Η δήλωση Πάγκαλου υπέρ της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια είναι η φυσική εξέλιξη μιας (στρεβλής) αντίληψης εξορθολογισμού της δημόσιας ζωής η οποία, καθώς η κοινωνία απομακρύνεται από το σκοτεινό παρελθόν της, θα γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής. Η ιδέα του ασύλου στο μέλλον θα μοιάζει ακατανόητη, χωρίς προφανή λόγο ύπαρξης και ερείσματα στο σύνολο. Ο συμβολικός (αλλά και πρακτικός) χαρακτήρας της διασφάλισης μιας περιοχής ελευθερίας χωρίς αστερίσκους, θα υποχωρήσει από την πίεση που ασκεί ο πραγματισμός της σύγχρονης ζωής. Ελευθερία του πνεύματος. Τι ν’ τούτο;
Εδώ ίσως εντοπίζεται και το πρόβλημα με τον νεοφιλελεύθερο στοχασμό (why not?) της σχολής Μάνου, Ανδριανόπουλου. Όσο συμπλέεις μαζί τoυ (στο διαχωρισμό κράτους εκκλησίας ας πούμε) μια τέτοια σκέψη φαντάζει ευλογία. Όταν όμως η ίδια σκέψη, ο περίφημος ορθός λόγος (ή να πούμε καλύτερα ο λεγόμενος κοινός νους του Μαρίνου), εφαρμόζεται με εξοντωτική συνέπεια σε κάθε πεδίο, ήτοι χωρίς διάκριση, ευαισθησία και μνήμη, προκρίνονται αυτές οι απλοποιητικές και ισοπεδωτικές λογικές: απομακρύνετε την πολιτική, διώξτε τους καθυστερημένους φοιτητές, γκρεμίστε τα άχρηστα ΤΕΙ, καταργήστε το άσυλο, ιδρύστε ιδιωτικά πανεπιστήμια, αξιολογήστε το εκπαιδευτικό πρoϊόν με όρους της αγοράς.
Έκδηλη η αμηχανία του κινήματος. Οι σημερινές διαδηλώσεις, δεν έχουν ωραίο, αγωνιστικό στυλ. Όλο στάσεις για τσιγάρο.
Της μόδας είναι και η ερμηνεία κάθε κίνησης των νέων ως αριστερή μεθόδευση. Η οργανωμένη αριστερά, υπεύθυνη, όντως, για ανάλογες ασφυκτικές εφαρμογές του δικού της ανελαστικού μοντέλου ανάγνωσης, προβάλλεται ως μπαμπούλας που πνίγει τον νεανικό αυθορμητισμό και καπελώνει τα κινήματα. Πώς γίνεται όμως σε άλλες περιπτώσεις να συμφωνούμε ότι οι νέοι ιδιωτεύουν και δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική και ύστερα να είναι χωμένοι στις οργανώσεις; Άλλοτε να θέλουν να γκρεμίσουν το σύμπαν κι άλλοτε να μη θέλουν να αλλάξουν τίποτα (καληώρα); Ώριμοι εθελοντές στην Ολυμπιάδα, ανώριμοι καταληψίες σήμερα! Οι γενικεύσεις και τα βολικά στερεότυπα που λέγαμε.
Nα μια ωραία ιδέα και χρήσιμη, που μας θυμίζει κάποιο άλλο πνεύμα, με τη λεπτότητα και ευελιξία της κίνησής του.
12 Comments:
thas, σ' ευχαριστώ γι' αυτό το κείμενο. Με έφερε λιγάκι στα ίσα μου μετά το τελευταίο κείμενο του j95 που μόλις διάβασα...Κάτι παραπλήσιο με το οξύμωρο που περιγράφεις είναι και η δαιμονοποίηση της περίφημης "υποκίνησης" ή του γεγονότος ότι κάποιοι καρπώνονται ή προσπαθούν να καρπωθούν πολιτικά την κρίση στην εκπαίδευση, λες και πρόκειται για κάτι πέρα και πάνω από ιδεολογίες και πολιτικές...
καλα ειναι κατασταση αυτη να σε ψαχνουμε καθε μερα και να εμφανιζεσαι μετα απο τοσο μεγαλο delay
Η ιδέα του ασύλου στο μέλλον θα μοιάζει ακατανόητη, χωρίς προφανή λόγο ύπαρξης και ερείσματα στο σύνολο. Ο συμβολικός (αλλά και πρακτικός) χαρακτήρας της διασφάλισης μιας περιοχής ελευθερίας χωρίς αστερίσκους, θα υποχωρήσει από την πίεση που ασκεί ο πραγματισμός της σύγχρονης ζωής. Ελευθερία του πνεύματος. Τι ν’ τούτο;
Τhas, η βασική μου ένσταση είναι η εξής: υποθέτεις ότι η ελευθερία τού πνεύματος ωφελείται από το άσυλο, αλλά θεωρώ ότι η υπόθεση αυτή είναι πλέον εσφαλμένη.
Ας πούμε: δεν ξέρω τι "ελευθερία πνεύματος" είναι να μπορείς να καταστρέφεις τη δουλειά τού άλλου ατιμώρητα (εντός ασύλου, για να μην ξεχνιόμαστε). Πχ, σπάζοντας πόρτες και καταστρέφοντας υπολογιστές ή και εργαστήρια.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, κάποιοι άνοιξαν με λοστούς μερικά γραφεία στο Φυσικό Αθηνών και έκλεψαν υπολογιστές. Ή πριν καιρό, στον ίδιο (ευρύτερο) χώρο, άγνωστοι κτίσαν πόρτες με τούβλα. No problem, δηλαδή;
Κι ακόμα: τι ελευθερία πνεύματος είναι να γίνονται καταλήψεις και να μην μπορούν οι άνθρωποι να μπαίνουν στα γραφεία τους; Δε βλέπεις το παράλογο; Το άσυλο, που αρχικό στόχο είχε να στηρίζει την ελεύθερη ανθρώπινη σκέψη, δυστυχώς πλέον κάνει ακριβώς το αντίθετο: Εμποδίζει την πρόσβαση στις ελεύθερες ιδέες!
Οπότε, ξεκαθαρίζω πως βλέπω το συγκεκριμένο θέμα: η ελευθερία πνεύματος είναι κι εμένα από τα "τοτέμ" μου, άλλωστε είμαι φιλελεύθερος. Πλέον, τελείως πρακτικά και πέρα από συναισθηματικές γέφυρες με το παρελθόν, το άσυλο είναι από τούς μεγαλύτερους εχθρούς αυτής τής ελευθερίας.
Το άσυλο, άλλοτε ίσως χρήσιμο, ξεπεράστηκε από την εποχή μας. Δε βλέπω τι νόημα έχει να υποστηρίζουμε συμβολισμούς που πληγώνουν αυτό που συμβολίζουν.
gazaka σ' ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τη συμμετοχή και το σχόλιο.
nicole, συμφωνούμε. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Αλλά την ταμπέλα δεν τη διάβασες; (έλα μωρέ, είχα πάει λαϊκή και άργησα)
Φίλε thrass, κατ' αρχάς χαίρομαι για το ήπιο ύφος.
Ως προς το περιεχόμενο, νομίζω ότι κάνουμε έναν κύκλο στα επιχειρήματα. Τα περισσότερα αστυνομικά μέτρα, σήμερα και παλιότερα, παίρνονται στη βάση μιας (τετράγωνης) λογικής. Για να μεγιστοποιήσω τις πιθανότητες αποτελεσματικής προστασίας της ζωής σου από τον εγκληματία σου ζητώ να εκχωρήσεις ένα κομμάτι ελευθερίας- το οποίο και θα σκοπεύσουν οι κάμερες. Το γεγονός, για να το πω αλλιώς, ότι αναγνωρίζουμε την πρακτική χρησιμότητα του κινητού τηλεφώνου δεν σημαίνει ότι δεν εκχωρούμε καθημερινά (αυτοβούλως ή όχι, παίζεται) ένα κομμάτι του προσωπικού μας ζωτικού χώρου. Άντε να πιάσεις σήμερα εκείνο το like a complete unkown, like a rolling stone, με το κινητό στην τσέπη.
Ας πούμε ότι απέναντι σ’ αυτό το διαρκές στένεμα της καθημερινότητας εν ονόματι του πρακτικού βίου, υπάρχει ακόμα το «σκάνδαλο» του ασύλου. Διαβάζω αυτό το κομμάτι και πνίγομαι από την ακαταμάχητη λογική του, από την έλλειψη οξυγόνου, από τη γεύση των πραγμάτων που έρχονται.
Διαβάζω: (το άσυλο) δημιουργεί μια νησίδα μέσα στην πόλη, όπου καταλύεται κάθε αστυνόμευση. Κι όπου απουσιάζει η αστυνόμευση δεν ανθεί η Ελευθερία ούτε η Δημοκρατία - ανθεί η παρανομία.
Αν το παιδί μας είναι δύστροπο ή κακότροπο ή κακομαθημένο, αν πετάει πράγματα και σπάει και φτύνει, η λύση δεν είναι ούτε το Ίδρυμα, ούτε- το κυριότερο- η αναθεώρηση των παιδαγωγικών μας αντιλήψεων επί το αυταρχικότερο. Τα δύσκολα ζητήματα (και συμφωνώ ότι δεν είναι απλή η υπόθεση η αναίτια βαρβαρότητα που περιγράφεις) μας θυμίζουν πόσο εύθραυστα αγαθά είναι η ελευθερία και η δημοκρατία. Αγαθά, πάντως, και γι’ αυτό άξια περιφρούρησης. Δεν ξέρω, δηλαδή, στους καιρούς που έρχονται, ούτε εγώ αλλά φαντάζομαι πολύ περισσότερο ο συντάκτης του παραπάνω άρθρου, πόσο πολύτιμη μπορεί να αποδειχτεί στο μέλλον «μια νησίδα μέσα στην πόλη όπου καταλύεται κάθε αστυνόμευση».
Ήθελα πολύ να ακούσω και τη δική σου άποψη σ' αυτό το θέμα.
Να πω την μαύρη μου αλήθεια, ποτέ δεν περίμενα ότι θα γινόταν λόγος για κατάργηση του ασύλου.
Νόμιζα ότι όλοι μας, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, ήμασταν περήφανοι γι’ αυτό το κεκτημένο.
Πραγματικά κάθομαι και τους κοιτάζω και δεν καταλαβαίνω τι σκέφτονται.
Ή μάλλον καταλαβαίνω τα επιχειρήματά τους, αλλά δεν τα κρίνω επαρκή.
Ίσως να βλέπω δαίμονες, αλλά νομίζω ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας..
Quelle déception…!
Με ανησυχεί εσχάτως ο τρόπος που αβασάνιστα υπαναχωρούμε συλλογικά σε δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν πολύ πριν αποκτήσουμε άποψη για το "τι μας συμφέρει και τι όχι".
Η τηλεδημοκρατία επαναδιαπραγματεύεται (με τη γνωστή μέθοδο "σταθμίστε αντιδράσεις και εντυπώσεις") πανεπιστημιακά άσυλα, δικαιώματα στην απεργία, δικαιώματα στη δωρεάν Παιδεία ακόμη και τα αυτονόητα -κάποτε- δικαιώματα προστασίας της ερωτικής ζωής.
Βρίσκω ολοένα και πιο επικίνδυνη την χαλαρή στάση που παίρνουμε βυθιζόμενοι στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας. Όχι γιατί αποχαυνωνόμαστε παρακολουθώντας τους δέκτες μας .. αλλά γιατί γίναμε απόλυτοι δέκτες όσων μας σερβίρουν. Διαβάζω στα σημερινά Νέα τις απόψεις διακεκριμένων ελλήνων Πανεπιστημιακών που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Υπάρχει μία άλλη αλήθεια εκεί για την εικόνα των Πανεπιστημίων μας που νομίζω θα πρεπε να μας απασχολεί περισσότερο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Ναι, το άσυλο τα μάρανε, που’ν’ όλα τους για τ’άσυλο.
Τεμπελχανάδες. Δέκα χρόνια κι ακόμα να τελειώσουν τη ρημαδοσχολή τους. Και δεν έχει παιδεία και δεν έχει δουλειές… Ο ανιψιός μου εμένα ούτε που καταλάβαμε πότε σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Αγγλία, να και τώρα βοηθάει τον πατέρα του στη δουλειά.
Μπερδεμένα και πολύ υποθετικά μας τα λέτε κύριε Thas μας. Μάτια έχουμε και βλέπουμε στην ντηλόραση τι γίνετε.
Παένουν και καίvε τις τράπεζες του κοσμάκι.
Ρε του κοσμάκι τις τράπεζες ρε;
Σεβαστείτε πέντε πράγματα!
ΑΕΙ σιχτίρ!
-=*** THAS PRESIDENTE ***=-
Γεια σου bloggaki μου. Πραγματικά κι εγώ δεν περίμενα ότι τόσο σύντομα θα τεθεί τo ζήτημα. Τη μια μέρα φαίνεται απίθανο, αλλά την επόμενη ε, να το συζητήσουμε. Τη δουλειά την κάνει η τελεόραση.
Δυστυχώς oistre είναι sofa-tele-democracy. Δεν περνάμε άσχημα, έχει και κρύο έξω. Όμως τώρα που το σκέφτομαι, μπορώ σπίτι μου να βασανίζω, να βιάζω, να διακινώ ιδέες, να καταστρέφω ξένη περιουσία και η αστυνομία να θέλει χαρτί εισαγγελέα; Το βρίσκω ακραίο. Να το τελεσυζητήσουμε.
Μόνο tsi τράπεζες κύριε qarcq μας; Πάνε και στα γκούντις (που είναι δυνατά κι ελληνικά) και δεν μπορείς να φας ένα μπέργκερ σαν άνθρωπος. Παραγγέλνω τις προάλλες μια κοτοσαλάτα με κρουτόν και μου λέει "συγγνώμη κύριε, έρχονται οι αναρχικοί". Όπως λέμε έρχεται βροχή. "Τέλος πάντων", tsi λέω, "φτιάξε μου ένα σκέτο τσίκεν με μουστάρδα". -"Μα δεν ακούσατε; Σας λέω έρχονται οι αναρχικοί..." μου ξαναλέει.
-"Ε, και θα τους εξυπηρετήσεις πρώτους μωρή;" φωνάζω και την πιάνω από το καρτελάκι που έγραφε ΝΑΤΑΣΣΑ. "Φέρε μου ΤΩΡΑ ένα πίτα-πίτα ΝΑΤΑΣΣΑ," tsi κάνω, "γιατί θα σε στείλω πίσω στην κόκκινη αρκούδα".
Η Νατάσσα κόρτωσε σαν τη πέρτικα.
Έτσι μόνο καταλαβαίνουν. ΑΕΙ σιχτίρ πια, με tsou ξένους.
Κι εγώ στον ανιψιό μου λέω να μάθει δυο σωστά πράματα για να σέβεται πέντε πράματα. Όλη μέρα με το άι-μποντ. ΑΕΙ πια, ΑΕΙ.
Mphka meta apo kairo na soy pw pws me vriskei apolyta symfwnh i apopsi soy kai malista xarhka ena keiemno apofortismeno ap' tis gnwstes korwnes kai ksespasa sta gelia me ta taleytaia sxolia! Na 'sai kala, moy ftiakses ti mera! :))
Και σαν να μη σου φτάνανε όλα αυτά .. κόπιασε να δεις τι σου χω για μετά. Μπελάδες κύριε Thas μου. Κι οφείλεις να βγάλεις τα σώψυχά σου κατά πως μου τα 'πανε :-)
Το πρόβλημα του Πάγκαλου δεν είναι το άσυλο αλλά η εξυπηρέτηση του αρχηγού.
Ό,τι να πείτε ο Πάγκαλος είναι από τους πιο έξυπνους πολιτικούς αλλά χρησιμοποιεί την εξυπνάδα του αποκλειστικά δι ίδιον όφελος.
Ως έξυπνος είδε πολύ νωρίς ότι στο ΚΚΕ δεν έχε μέλλον και μεταγράφτηκε στο ΠΑΣΟΚ.
Ήταν πάντα η φων΄λη του Ανδρέα λέογοντας πριν από αυτόν αυτά που εκέινος δεν τολμούσε και έτσι έφτασε μέχρι αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών.
Όταν είδε το τέλος του Ανδρέα συντάχτηκε με το Σημίτη παίρνοντας ως έπαθλο το υπουργείο Εξωτερικών.
Με τον Οτσαλάν έπαιξε το παιχνίδι των Αμερικάνων αλλά αυτοί είχαν καλύτερο το Γιωργάκι και έχασε το υπουργείο.
Τώρα πάλι το παιχνίδι των Αμερικάνων και του Γιωργάκι παίζει. Δεν ενεοχλεί το Ντόρα ως σκιώδης και ασχολείται με το άσυλο για να διευκολύνει το Γιώργο και τις απόψεις του για το 16 και τις αλλαγές στα ΑΕΙ.
Το έπεθλο;
Θα το δούμε κάποια στιγμή αργότερα.
Αν είναι έξυπνος πάντως, αγαπητέ ανώνυμε, είναι για τον εαυτό του. Εμείς οι υπόλοιποι γιατί πρέπει να παντρευόμαστε δια βίου την παραξενιά, την αμετροέπεια, το βαρύ ύφος δεκάδων πολιτικών που κατσικώνονται στην περίφημη κεντρική σκηνή (πρώτο τραπέζι) και δεν φεύγουν αν δεν τελειώσουν όλα τα πανεράκια με τα λουλούδια; Δεν μας φτάνει ένας ισόβιος πολιτικός, ο αρχιεπίσκοπος, πρέπει να γεράσουμε μαζί με τον Κίμωνα, τη Νόρα και τον Θόδωρο; Και να μεταφράζουμε δήθεν «πολιτικά» τα μεταξύ τους καυγαδάκια, τις αβρότητες, τα πάρε δώσε; Ο ένας είναι προβεβλημένο στέλεχος, ο άλλος είναι ιστορικό στέλεχος και ο τρίτος έχει προσφέρει πολλά στην παράταξη! Οπότε για τα επόμενα 40 χρόνια ας εξαργυρώνουν τα χρωστούμενα, μπροστά σε ένα κοινό που συνήθισε πλέον τον μπερντέ και έμαθε να θεωρεί τις (τηλεοπτικές) φιγούρες, τις σκιές του πλατωνικού σπηλαίου, ως τα όντως όντα της πολιτικής.
Hallo Renata! Xairomai poly pou sou arese to paixnidaki me ton prwhn fantaro kai twra pleon yper-polith qarcq.
Ωχ! Εκτός από το δικό σου oistre μου, έλαβα και ετέρα κλήση! Παιδιά, ευχαριστώ πολύ και τους δυο σας. Θα δω τι μπορώ να κάνω- πολλή δουλειά έπεσε.
Post a Comment
<< Home