Τιμή και δόξα!

Βλέποντας τόσο κόσμο, αυτό το πολύχρωμο, ευφάνταστο πλήθος να ανεβαίνει προς το θέατρο, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι τόσοι συνάνθρωποί σου συγκινούνται αυθεντικά με τη μουσική του δαιμόνιου λαρισαίου. Λίγο αργότερα, όταν οι στίχοι του είναι στα στόματα όλων, παραδίνεσαι: Είναι τελικά εκατοντάδες ή και χιλιάδες, αυτοί που αναγνωρίζουν στον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη μουσική του, ένα κέντρο γύρω από το οποίο συσπειρώνεται μια σύγχρονη ουτοπία. Για μια κοινότητα προσώπων με ζωηρούς, παρόμοιους πόθους.

Με άξονα μια κατασταλαγμένη, ριζωμένη ελληνικότητα, η μουσική του Θ.Π. ανοίγει, διαστέλλεται ακτινωτά προς ένα ροκ πνεύμα, χωρίς προκαταλήψεις. Οι συνθέσεις του, κάτι πανκ δυναμίτες με λαούτο, έχουν συνήθως μια ουρά πάνω στην οποία ορμάνε τελικά τα σαξόφωνα και οι ηλεκτρικές κιθάρες, οι φυσαρμόνικες και τα τύμπανα. Το χάσιμο που παράγεται είναι διονυσιακό, εκστατικό, ψυχεδελικό αλλά όχι ανόητο. Το συνέχει η βαθύτερη ουσία των δημιουργών τους, άνθρωποι που έχουν υπόψη τους πόση δυσκολία ενέχει η ελευθερία ή τι σχολείο είναι ο πόνος.

Έτσι, παρότι οι μουσικοί παραληρούν λαβυρινθοειδώς, το κοινό τούς συμπαρίσταται εκστατικά ωσάν να συμπάσχει σε ωδίνες τοκετού που θα φέρουν στον κόσμο τη νέα ζωή. Κι αυτό γιατί η μουσική που παράγεται δεν πατάει πάνω σε ράγες προκάτ, όπως το σύνολο σχεδόν της εγχώριας παραγωγής· είναι προϊόν αγωνίας, πάλης με το υλικό. Παράδειγμα, αυτή η συγκλονιστική ερμηνεύτρια του πάθους, η Μάρθα Φριτζήλα, ή ο εσωτερικός, ώριμος και συγκινητικός Αγγελάκας. Ανεβαίνουν για να περιγράψουν τον κόσμο όπως τον νιώθουν σήμερα, όχι να αναμασήσουν τους χθεσινούς εαυτούς τους.

Κάθε φορά, ακούω τον Θανάση να φωνάζει: για μια άλλη ζωή ρε γαμώτο!
Δεν το αρθρώνει πραγματικά, το λέει με τη μουσική του. Άλλωστε ο λόγος θα μείνει πάντα ο φτωχός συγγενής. Εξ’ ού και ο άχαρος ρόλος μου σήμερα να περιγράφω όσα θαυμαστά η μουσική έστησε μπροστά μας, μέσα μας.

Φιλιά στα κορίτσια που ανεβασμένα στον ώμο των καλών τους ούρλιαζαν τα στιχάκια του Πεχλιβάνη, σ’ αυτό το καυτό βράδυ του Ιουνίου. Ραντεβού στα ξερονήσια!

Υ.Γ. Η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, στις 28 Ιουνίου, στο θέατρο βράχων, στο Βύρωνα. Μια πρόχειρη συνέντευξή του, εδώ.