Τιμή και δόξα!
Βλέποντας τόσο κόσμο, αυτό το πολύχρωμο, ευφάνταστο πλήθος να ανεβαίνει προς το θέατρο, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι τόσοι συνάνθρωποί σου συγκινούνται αυθεντικά με τη μουσική του δαιμόνιου λαρισαίου. Λίγο αργότερα, όταν οι στίχοι του είναι στα στόματα όλων, παραδίνεσαι: Είναι τελικά εκατοντάδες ή και χιλιάδες, αυτοί που αναγνωρίζουν στον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη μουσική του, ένα κέντρο γύρω από το οποίο συσπειρώνεται μια σύγχρονη ουτοπία. Για μια κοινότητα προσώπων με ζωηρούς, παρόμοιους πόθους.
Με άξονα μια κατασταλαγμένη, ριζωμένη ελληνικότητα, η μουσική του Θ.Π. ανοίγει, διαστέλλεται ακτινωτά προς ένα ροκ πνεύμα, χωρίς προκαταλήψεις. Οι συνθέσεις του, κάτι πανκ δυναμίτες με λαούτο, έχουν συνήθως μια ουρά πάνω στην οποία ορμάνε τελικά τα σαξόφωνα και οι ηλεκτρικές κιθάρες, οι φυσαρμόνικες και τα τύμπανα. Το χάσιμο που παράγεται είναι διονυσιακό, εκστατικό, ψυχεδελικό αλλά όχι ανόητο. Το συνέχει η βαθύτερη ουσία των δημιουργών τους, άνθρωποι που έχουν υπόψη τους πόση δυσκολία ενέχει η ελευθερία ή τι σχολείο είναι ο πόνος.
Έτσι, παρότι οι μουσικοί παραληρούν λαβυρινθοειδώς, το κοινό τούς συμπαρίσταται εκστατικά ωσάν να συμπάσχει σε ωδίνες τοκετού που θα φέρουν στον κόσμο τη νέα ζωή. Κι αυτό γιατί η μουσική που παράγεται δεν πατάει πάνω σε ράγες προκάτ, όπως το σύνολο σχεδόν της εγχώριας παραγωγής· είναι προϊόν αγωνίας, πάλης με το υλικό. Παράδειγμα, αυτή η συγκλονιστική ερμηνεύτρια του πάθους, η Μάρθα Φριτζήλα, ή ο εσωτερικός, ώριμος και συγκινητικός Αγγελάκας. Ανεβαίνουν για να περιγράψουν τον κόσμο όπως τον νιώθουν σήμερα, όχι να αναμασήσουν τους χθεσινούς εαυτούς τους.
Κάθε φορά, ακούω τον Θανάση να φωνάζει: για μια άλλη ζωή ρε γαμώτο!
Δεν το αρθρώνει πραγματικά, το λέει με τη μουσική του. Άλλωστε ο λόγος θα μείνει πάντα ο φτωχός συγγενής. Εξ’ ού και ο άχαρος ρόλος μου σήμερα να περιγράφω όσα θαυμαστά η μουσική έστησε μπροστά μας, μέσα μας.
Φιλιά στα κορίτσια που ανεβασμένα στον ώμο των καλών τους ούρλιαζαν τα στιχάκια του Πεχλιβάνη, σ’ αυτό το καυτό βράδυ του Ιουνίου. Ραντεβού στα ξερονήσια!
Υ.Γ. Η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, στις 28 Ιουνίου, στο θέατρο βράχων, στο Βύρωνα. Μια πρόχειρη συνέντευξή του, εδώ.
2 Comments:
Σχόλια:
Μίτζη:"Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά
φυτρώνει στην αυλή μου.
Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλλωσά πυκνή
και νύχια που χαράζουν.
Αγαπημένα πρόσωπα, αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
κι αφήνουν κατακάθια.
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου
πίνει απ' τα δάκρυά μου
έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου.
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τί να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι ν' αγκαλιάσω; "
" Παλιά πληγή", Θ.Παπακωνσταντίνου από το "Βραχνό Προφήτη"
2004-07-01 15:26
--------------------------------------------------------------------------------
Χρήστος:Παρόμοιες καταστάσεις και στην πάτρα. Ασφυκτικά γεμάτο το αρχαίο ωδείο της πόλης. Κορυφαία στιγμή στο τέλος: όλοι όρθιοι τραγουδούν την ανδρομέδα. Ομολογώ πως δεν περίμενα τόσο ζεστό κλίμα μιας και οι μισοί θεατές είχαν έρθει για αγγελάκα/ παπαδόπουλο και δεν γνώριζαν την μουσική του θανάση.
Χαίρομαι που υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω, μέχρι τώρα είχα βρει μόνο την κοιλάδα των τεμπών.
Α, αρμονία και χάος!
Πάλι στα ίδια γυρνώ… θ.π.
2004-07-03 10:36
--------------------------------------------------------------------------------
thas:Ευχαριστούμε, Χρήστο, για την ανταπόκριση. Είμαστε πολλοί, περισσότεροι από τους φαν της Καλομοίρας. (Δέχεται sms ο Θανάσης να στείλουμε;)
2004-07-04 04:47
best regards, nice info Beaver bonds mercedes benz repair parts dental insurance mercedes clock repair
Post a Comment
<< Home