Ποιος αλήθεια ειμ' εγώ και πού πάω*

*Sponsored by Veropoulos.

Με το κρίσιμο, ακανθώδες ερώτημα εάν η ύλη προηγείται του πνεύματος (ή αλλέως το είναι της συνειδήσεως) να αιωρείται αναπάντητο, καταθέτω προς κρίσιν του φιλέρευνου, φιλομαθούς αναγνωστικού κοινού, μακροσκελέστατον κατάλογον επωνύμων στερεών, υγρών και αερίων προϊόντων, τα οποία μπαινοβγαίνουν καθημερινά εις το πάσχον, ανυπεράσπιστο σώμα του κρίνοντος υποκειμένου (εμού του ιδίου), διαμορφώνοντας –ενδεχομένως- πλευρές του ψυχισμού του κατά τρόπον ανεπίγνωστον και εις αυτό το ίδιο το κρίνον υποκείμενο (εμένα, ντε)

Στο μπάνιο.
Σαπούνι: Palmolive (το λευκό). Υγρό σαπούνι προσώπου: Nivea visage.
Οδοντόκρεμα: Colgate minty gel.
Αφρός ξυρίσματος: Βic κόκκινο (εξαιρετική υφή, παχύς, βουτυράτος αφρός- cocoa butter-αποκάλυψη)
Ξυραφάκια: Gillette, sensor plus (τα mach3 με απογοήτευσαν)
After shave: Axe (pulse ή gravity), Harley Davidson (classic), Live jazz (μια φορά στα τρία χρόνια)
Σαμπουάν: Bodyro (ευγενές, απαλό, σε φαρμακεία)
Aφρόλουτρο: Live Jazz (μια φορά στα πέντε χρόνια), Nivea , Palmolive, Adidas sport.
Αποσμητικό: Noxema pilot-αδιαπραγμάτευτο.
Κολώνια: Photo του Lagerfeld το χειμώνα, White του Armani το καλοκαίρι. Live Jazz (αν μου τη φέρει δώρο ο Τάσος)

Στην κουζίνα
Καφές φίλτρου: Μισεγιάννης (μακράν των υπολοίπων αλλά πρέπει να κατεβαίνεις στο Κολωνάκι να αγοράσεις), Dow Egberts o σκούρος, αλλά και ο Jacobson, για κάτι ουδέτερο(νιώθω μια ουδετερότητα τελευταία)
Καφές εσπρέσσο: Μόνο ο κόκκινος Lavazza
Γάλα για τον καφέ: Νoυνού πλήρες
Ζάχαρη: ξανθή ακατέργαστη
Φλυτζάνια: Οι κόκκινες κούπες του Νescafe
Δημητριακά: Fitness της Νestle
Γάλα φρέσκο και γιαούρτι: Όλυμπος (υποτίθεται μη μεταλλαγμένο)
Κίτρινο τυρί σε φέτες για τοστ: Έμενταλ (επιβαρύνεσαι λιγότερο γιατί έχει τρύπες)
Βραστή γαλοπούλα: Elpozo (μια ισπανική, που προσεύχομαι να μην είναι σκέτη χημεία - είναι ανησυχητικά νόστιμη)
Ψωμί του τοστ: Καραμολέγκος με προζύμι, Μαύρο σικάλεως του Κατσέλη.


Στα ντουλάπια.
Μακαρόνια Barilla no 5, ρύζι uncle-Ben, Rio mare σε λάδι, Rio mare με φασόλια, πουρές Κnor, τραχανάς Βλάχα, σάλτσα Pummaro(αλλά και η νέα Pummaro με μανιτάρια για μακαρόνια), ξύδι μπαλσάμικο Top, κάπαρη Xenia, κόκκινο κρασί Ραψάνη, μπύρες Fisher, χαρτί υγείας: το δωδεκάρι Softex-μεγάλο ρολό ή σπανιότερα το κυριλέ Klinex, χαρτοπετσέτες Delica.

Στο σαλόνι (τρόπος του λέγειν)
Cutty sark, Cuervo, Absolut.

Junk
Σαλάμι αέρος Λευκάδος (δεν βρίσκεις, όλα τύπου είναι), Παριζάκι Νίκας (το υποκοριστικό δεν ξεγελάει: τίγκα στο χρώμα και στο Ε ), Ταραμοσαλάτα ΒΕΜ (την προτιμώ από όλες τις σπιτικές), Lays με αλάτι και ξύδι ( χρειάζεσαι εφτά μπύρες για να συνέλθεις), ξηροί καρποί Jolita ή Τiger (πορτοκαλί επικάλυψη μπέικον-τυρί σε φυστίκι), σούπες Κnorr( η κοτόσουπα αβγολέμονο έχει τόσο αλάτι που παθαίνεις αποκόλληση του πλακούντα), σοκοφρέτα , ο ροζ αφρός kiss, kinder, ION γάλακτος, Lacta σκέτη, ΙΟΝ με αμύγδαλα.
Πίτσα HUT: η cheese lovers, με επιπλέον φρέσκια ντομάτα σε λεπτή ζύμη
Από GOODY’S: το chicken με μουστάρδα, η καρμπονάρα , το club.
Aπό EVEREST: λευκή μπαγκέτα με ό,τι κάτσει, κασερόπιτα, πίτσα.
Επίσης όλα τα σουβλάκια και τα χοτ ντογκ από πλανόδιους, καθώς και πατσάδες, σφαχτά, κοκορέτσια, σπληνάντερα σε όλα αδιακρίτως τα ξενυχτάδικα. (οι τρύπες του έμενταλ με σώζουνε!)

Καθαριότητα
Azax kloron, Azax ultra lemon, Pronto της Johnson για παρκέ, Klinex lemon.
Fairy ultra lemon για τα πιάτα. (το lemon είναι ο εξαγνισμός όλων)

*

Ίσως τελικά, δεν πρέπει να απορώ για την κακή διάθεση, αφού μέσα σε ένα πολύπλοκο σύστημα σωλήνων που με διατρέχει από κορυφής μέχρις ονύχων, κυκλοφορεί καθημερινά ο Καραμολέγκος, ο Νίκας και ο Dow Egberts, ξένοι άνθρωποι των οποίων τις προθέσεις αγνοώ. Αλλά, έτσι κι ανοίξεις την πόρτα, όλο και κάποιος θα μπει.