Ολυμπιακοί είναι, θα περάσουν!

Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι η εμπορική εκτέλεση μιας υπέροχης ιδέας: να συναντηθεί όλος ο πλανήτης μέσα σε ένα στάδιο. Κάτι σ’ αυτή τη συνάντηση μας συγκινεί βαθιά παρότι βλέπουμε ξεκάθαρα την εκμετάλλευσή της. Ως αναλογία, θυμίζει την εκμετάλλευση του πνεύματος της αγάπης από το καθίδρυμα της Εκκλησίας.

Η επίθεση καλού γούστου (από την τελετή έναρξης έως τα σήματα και τα πανώ των ολυμπιακών) μας προσφέρει μια εικόνα της Αθήνας (της Ελλάδας) εξαγνισμένης από το κιτς που τη συνόδευε χρόνια. Η (συμπαθής) Μελίνα προπαγάνδισε με τέτοια δραματικότητα μια εκδοχή της βουτηγμένη στο φολκλόρ ώστε κατέληξε να γίνει η δεύτερη φύση μας. Στην τελετή έναρξης ο Παπαϊωάννου συνομίλησε με όλο αυτό το παρελθόν αλλά άφησε πίσω του τις πλισέ φούστες με πτυχώσεις και τις καζαντζάκειες σχηματοποιήσεις.

Όσοι συνήθιζαν να ακολουθούν κάποιες στοιχειώδεις αρχές καλής γειτονίας με τους συμπολίτες μας (να σέβονται τη σηματοδότηση, να μην κλείνουν τις διασταυρώσεις κλπ) για πρώτη φορά αισθάνονται ανακούφιση. Το περίφημο ελληνικό ταμπεραμέντο που πρωταγωνιστεί, δηλ. ο τσαμπουκάς και η μαγκιά, εκφράζεται πάντα στην πλάτη των ευγενών. Την περίοδο των Ολυμπιακών, ο ελληναράς λούφαξε. Μακάρι να έπεσε σε βαρύ λήθαργο.

Τα έργα είναι εντυπωσιακά αλλά πάσχουν από γιγαντισμό. Στο σταθμό του μετρό Χαλανδρίου ο επιβάτης αισθάνεται ίλιγγο κοιτάζοντας προς τα πάνω. Γενικά το μετρό, παρόλο το πολύχρωμο πλήθος που κατέκλυζε τις αποβάθρες αυτές τις ημέρες, αδυνατεί να ζεσταθεί και ως έργο παραμένει κλινικό και άκαμπτο(πλην αποτελεσματικό).

Το πρόβλημα του ντόπινγκ δεν έχει εύκολη απάντηση. Όποια λογική και να προκρίνεις πέφτεις σε αδιέξοδα. Το ίδιο με τους εθελοντές και τους δεθελοντές. Ο δεθελοντής υποτίθεται πως εκκινεί από αυθεντικά, ανθρωπιστικά αισθήματα εξού και σαμποτάρει την εκμετάλλευση των λαών. Ο εθελοντής πάλι, την ίδια αφετηρία έχει, θέτοντας εμπράκτως εαυτόν στην υπηρεσία της πολιτείας. Το ερώτημα παραμένει άλυτο: ποιος εκ των δύο εκφράζει αυθεντικά την επιθυμία του λαού; Ε;

Δίνοντας μια πληροφορία σε κάποιον που σε σταμάτησε στο δρόμο, φεύγεις ελαφρύς γιατί φάνηκες χρήσιμος σε κάτι. Αν ο εθελοντής αισθάνεται έτσι επί χίλια, τότε ο αττικός ουρανός πρέπει να γέμισε αυτές τις ημέρες με ανθρωπάκια που πετάνε.

Η Ολυμπιάδα θα περάσει και θα μείνει το κέρδος και η ζημία. Είναι κρίμα όμως που εισπράττουμε τη θετική της εικόνα σχεδόν εκ των υστέρων. Προηγήθηκε υστερία και θα ακολουθήσει νέα. Υπήρξε μια παύση λίγων ημερών αλλά το έθνος δεν ξεχνάει εύκολα το βασικό πάθος του: τη γκρίνια. Καλομελέτα!