Αρχών Αστάθεια

Στους φίλους varometro, dis και oneiro, για τις ειλικρινείς τους σκέψεις.

Τόσο η λογική συνειδητοποίηση του μηδενός (ως απουσία νοήματος στον κόσμο) όσο και η λογική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού (ως ερμηνευτική του παντός), αποτελούν άχρηστες πληροφορίες για την ύπαρξη. Θα συμπλήρωνα ότι ακόμα και η βαθιά εμπειρία του μηδενός, ως « υπαρξιακή ναυτία» κατά Σαρτρ, ή και η εμπειρία Θεού ως Αποκάλυψη, δεν είναι από μόνες τους αρκετές για να εμπεδώσουν μια συνέπεια στη συμπεριφορά μας. Ένας συνεπής μηδενισμός λόγου χάρη θα εξαφάνιζε αυτομάτως κάθε ηθική πλευρά μας ή, αντίθετα, θα έφτανε ένα ενύπνιο όραμα για να αγιάσουμε. Γεγονός που διαψεύδεται από την πείρα της ζωής.

Όμως, κάποιο αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης φαίνεται πως συντηρεί μέσα μας μια ηθική εκδοχή της ζωής (ένα προσωπικό ταμείο από το οποίο αντλούμε τα ανθρωπιστικά μας ιδανικά) την ίδια ακριβώς στιγμή που τα βασικά ένστικτά μας, ζητάνε να εκφραστούν κυριαρχικά.

Ο άνθρωπος που καταθέτει χθες, συγκινημένος, 50 ευρώ υπέρ των πληγέντων, είναι ο ίδιος άνθρωπος που βιάζει και σκοτώνει σ’ αυτές τις περιοχές για ίδιον όφελος.

Για να γίνω πιο ωμός, ένας άνθρωπος που σώζει ένα παιδί από τον πνιγμό με προσωπική του αυτοθυσία είναι ο ίδιος που στη συνέχεια το βιάζει. Ακόμα χειρότερα: αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ, με την έννοια ότι μέσα μου συναιρείται το όλον της δημιουργίας. Φτάνει δηλαδή να σωθεί ένας και μόνο άνθρωπος, έστω ο καλύτερος εξ ημών, για να ξαναστηθεί ο ίδιος ακριβώς κόσμος μας! Αγιορείτες μοναχοί που περιγράφουν την εμπειρία της «μετάνοιας» ως ολοκληρωτική στροφή του νοός, ως συγκλονισμό της ύπαρξης, αναφέρουν πως ένιωθαν ότι δεν υπήρχε ανθρώπινη αμαρτία επί γης που δεν την είχαν ήδη διαπράξει με τον νου.

Αλλά και χωρίς την ορθόδοξη προβληματική, πλευρές της οποίας υποθέτω ότι συναντάει κανείς και σε άλλες μακραίωνες πνευματικές παραδόσεις που έχουν σκανάρει προ πολλού την ανθρώπινη φύση, η παρατήρηση της καθημερινότητας μας οδηγεί σε παρόμοια συμπεράσματα. Τις προάλλες, βρέθηκα τυχαία μέσα στην ακτίνα δράσης δυο παιδιών τεσσάρων και πέντε χρονών, όπου το ΕΓΩ τους εκφραζόταν με τρόπο τόσο βίαιο, κυριαρχικό, επεκτατικό και εν τέλει ανθρωποφαγικό, που με σόκαρε!

*

Φρίκη και αποτροπιασμός στην ανθρωπότητα για τη στάση εκείνων που κάνουν διακοπές στα συντρίμμια. Μήνυμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης από εμάς.

Δεκτόν. Κι εγώ μαζί. Αλλά ας κάνουμε ένα πείραμα: να βυθίσουμε στο απόλυτο σκοτάδι για μια νύχτα ένα οικοδομικό τετράγωνο όπου κυκλοφορούν μόνο αυτοί οι καλοί άνθρωποι που έδωσαν από το υστέρημά τους. Κι ας μετρήσουμε το πρωί, βιασμούς, λεηλασίες και τα συναφή, όσα δηλαδή η ανθρώπινη αγριότητα κατασκευάζει εν κρυπτώ!

Ή αλλιώς: Βασίσου στις αρχές σου. Σύντομα θα καταρρεύσουν!