μικρά απογευματινά

Ως γνωστόν ο σύνδεσμος μα χρησιμοποιείται για να εκφράσει αντίθεση. Παράδειγμα: «είσαι καραγκιόζης μα σε γουστάρω» ή «καλά τα λες μα δεν με πείθεις». Στον περίφημο στίχο της Τάmτα «για όλα φταις μα δεν με ξανακαίς» διαπιστώνουμε μια νέα επαναστατική διεύρυνση στη χρήση της λέξης, κατά την οποία η εναντίωση καταργείται. Φυσικά το μόνο νόημα που στέκει είναι (για να μιλήσουμε σε greeklish που συνεννοούμαστε καλύτερα): gia ola ftais, that’s why den me xanake-és.

Μπάι δε γουέι, (“eiristhw en parodw” gia tous mikrous mas filous-arxaiolatres) ας ακούσουμε ολόκληρο τον στίχο να μερακλώσουμε : για όλα φταις / μα δεν με ξανακαι-αίς /τώρα όόό,τι και να λε-ές / δεν ακούω άλλες εξηγήσεις / δεν μου κλείνουν τις πληγές/ Φταις μα δεν με ξανακαι-αίς/ τώρα ό,τι και να λε-ές/ μην το ψάχνεις δεν υπάρχουν λύσεις / ξέρεις πόσο φταις!

Μα, ξεμά, το μπιτάκι είναι ωραίο…

*

Παρακολουθώντας MAD TV ο άνθρωπος τρελλαίνεται. Από τον Moby στον Ρέμο και από εκεί κατ’ ευθείαν στους Active Member. Καπάκι, Βίσση. Τώρα ψηφίστε τι θέτε: Όναρ ή Τάμτα;

Έκανες πολλά, πάρα πολλά
που ήταν παραπτώ-ματά
και αν προσπαθείς να ξαναρθείς
έργο που δεν θα το δεις
Για όλα φταις….

*

H Τάμτα μας έφταιξε. Εδώ ολόκληρος Κωνσταντόπουλος και έκρινε ότι εκτός των άλλων που πρέπει να γίνουν για την εξωτερική πολιτική είναι απαραίτητη και η «συμπερασματοποίηση»!

-Δεν αισθάνομαι καλά γιατρέ. Δεν μπορώ να εφαρμόσω όλα όσα λέτε.
-Μα κι εσύ άνθρωπέ μου δεν έκανες μια συμπερασματοποίηση ώστε να ρεζουμάρεις τα σημαντικά.

Άλλη περίπτωση:
-Τα λεγα με τη Σούλα από τις επτά μέχρι τις δέκα.
-Προχώρα σε συμπερασματοποίηση γιατί βιάζομαι.

*

Το είδος τραγουδιού που θεραπεύει η Ραλλία Χρηστίδη πώς λέγεται; (Εγώ για σένα θα έπεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα). Μουσικολογικώς θα λέγαμε ότι κείται κείθε του ελαφροπόπ και δώθε του εντέχνου. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε υποψιασμένο ποπ; Χάι έντεχνο; Ρυθμικό Πάριο;
Αφορά μια κατατηγορία ακροατών που θέλουν πγοιότητα κάπως λιγότερο ποιοτική. Που θέλουν έναν προβληματισμό απροβλημάτιστο.
Βέβαια η κοπέλα ήταν μια χαρά όσο ζούσε στο σπιτάκι του μικρούτσικου. Μετά την έπεισαν ότι πρέπει να γίνει μοιραία γυναίκα. Ξένος και δύσκολος ο ρόλος της άι μάιτ σέυ.

*

Σκηνή στο δρόμο. Δυο κορίτσια, φίλες, μαθήτριες, με λεπτές τσιριχτές φωνές. Βρίσκονται στον αποχαιρετισμό και φιλιούνται σταυρωτά, με ηχηρότατο μμμουάτς, μμμουάτς. Καθώς απομακρύνονται (κάπως κινηματογραφικά, με τα χέρια τεντωμένα σα να φεύγουν ταξίδι) φωνάζει η μία στην άλλη: Φιλάάάκιααα.

(χωρίς αυτά τα λεκτικά φιλάκια του αγέρα, καμία συνάντηση δεν ολοκληρώνεται. Θα μου πεις και τα ζωντανά στον αγέρα δίνονται.)

(Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει- το βρήκα! Όλο και περισσότερο πρέπει η ζωή να φέρνει σε διαφήμιση. Κορυφαία αξεσουάρ πόλης παραμένουν το κινητό και τα μαύρα γυαλιά. Χωρίς αυτά είσαι ένας τυχαίος, ένας ουτιδανός- τι posing να κάνεις. Το δε κινητό παρά την τεράστια διάδοση, διατηρεί ακόμα τον συμβολισμό του. Εξού και όλοι χαίρονται να χτυπάει.- Ναι; Έέέέλααα./ Ναι, είμαστε εδώ με τα παιδιάάαα / Ναι, σούπερ, σούπερ. Γαμάτα λέμε.- ένα Μάλμπορο λάϊτς- σου λέω γυρνάμε συνεχώς είναι σούπερ- κι ένα μικρό νερό- εσύ πού είσαι καλέέεεε;)

Κοιτάει ο περιπτεράς. Τι να κάνει κι αυτός χωμένος εκεί μέσα.

*

Άλλη σκηνή πιο κάτω, σε εσωτερικό δρόμο του Πειραιά. Δυο γυναίκες μεγάλης ηλικίας. Η μία κάθεται στην είσοδο καταστήματος Νεωτερισμών ξεφλουδίζοντας φρούτο (σιγά μην έλθει πελάτης) Η άλλη πλησιάζει κουτσαίνοντας, κρατώντας κάτι που δεν φαίνεται καλά και απευθυνόμενη στην πρώτη κάπως αυστηρά αλλά τραγουδιστά, λέει με φωνή τρεμάμενη:
-Έ-βγα-έξω-να-κα-μα-ρώσεις-τσι- κόρες-σου!

(τελικά μιλάει για …γάτες. Στο χέρι της φαίνεται πια και η κονσέρβα. Προφανώς κάποιες κόρες δεν φέρθηκαν τόσο κόσμια στις υπόλοιπες κατά τη διάρκεια του γεύματος)

*

Κόσμος. Όλοι δίκιο έχουμε. Kαταλαβαίνω κυρίως τη μάνα. Καταλαβαίνω και τα πιτσιρίκια που τους έκλεψαν την παιδική ηλικία και αποφάσισαν να τιμωρήσουν τη χαρά των άλλων. Μόνο την αγνή ελληνική ύπαιθρο, με τις μεγάλες της αξίες και τις ωραίες της συγκαλύψεις δεν κατάφερα ακόμα να χωνέψω...Αλλά πού θα πάει, έχω ακόμα χρόνο μέχρι να γίνω τέλειος άνθρωπος.