vita moderna

kisses, tears & psychodramas

19.9.07

πολυσαλάτα εποχής

Από το «δεν τραβάει ο Γιωργάκης» στο «τον φάγανε τον Γιωργάκη» μεσολάβησε μόλις μια νυχτερινή δήλωση με αντιφατικό μήνυμα και εύκολη αποσημειολόγηση. Έφτασε μισή εμφάνιση Βενιζέλου για να εξουδετερωθεί οποιαδήποτε άλλη συζήτηση (τσιριδομαχία έστω) θα αφορούσε την αριστερά και τον νέο ρόλο που (και τυπικά) της ανατίθεται ή έστω για την περιλάλητη είσοδο του ΛΑΟΣ στη βουλή. Αντί να χαρούμε λιγάκι το νέο έργο «ο Ψαριανός βουλευτής» ή να ριγήσουμε βρε αδερφέ με την ακροδεξιά μπούκα (εγώ ρίγησα αλλά δεν το λέω), πέσαμε πάλι στα σκληρά: στον Κί-μω-να τον Κουλούρη, που τούτη την ώρα δεν θα πατήσει τον πεσμένον. Γιατί ο Κίμωνας ο Κουλούρης, τούτη ακριβώς την ώρα στέκεται δίπλα στον πεσμένον.

Μετά στάθηκε δίπλα στον ανεβασμένον.

Το ζήτημα της διαδοχής (στο κόμμα που θεωρητικώς αποδοκιμάστηκε-θα επανέλθω) ενέπλεξε εκ νέου τον ελεήμονα λαό μας στο δράμα, σε βαθμό που αν ξαναματαψήφιζε σήμερα ενδέχεται να εξέλεγε Παπανδρέου. Έτσι ρε μάγκα, για αλλαγή. Γιατί βαρέθηκε ήδη τον Βενιζέλο και την αλαζονεία του. Διότι δίνουμε στην πολιτική ανθρώπινο πρόσωπο με μια στάλα (κουβά δηλαδή) συναισθήματος.

Και ξεκίνησε η ανάλυση της εικόνας. Το δέον της πολιτικής, το ήθος της αντιπαράθεσης, οι (νόμιμες;) φιλοδοξίες του προσώπου:

Δεν θέλω να ελπίζω
δεν θέλω να φροντίζω
το μέλλον στη ζωή.
Το σήμερα προκρίνω
το αύριο τ’ αφήνω
στης τύχης την ροήν.

Ας γένει ό,τι θέλει,
τελείως δεν με μέλει
ας πέσει ο ουρανός.
Η γη μας ας βουλήσει
κι ο ήλιος ας σβήσει
κι ας μείνει σκοτεινός.


Aθ. Χριστόπουλος, "Τώρα", Βιέννη 1811


*


[Το ρεύμα του αυτονόητου, ένα υπαρξιακό ζήτημα μέσα στο ΠΑΣΟΚ- πώς τα λέει ο άνθρωπος.]

*


Πάντως ο συνετός λαός που δεν σκαμπάζει από Κίρκεγκωρ προτίμησε την ασφάλεια Καραμανλή, προφανώς γιατί κατάφερε να μεταφράσει σωστά τις σίγουρες κινήσεις του ηγέτου: αρχικά το χέρι πέφτει στο τραπέζι με καρατιά (χαπ!) και ύστερα δουλεύει σαν υαλοκαθαριστήρας. Ήτοι στιβαρότης- κάθαρσις. Αντίθετα το μονότονο πάνω χέρι κάτω χέρι του Παπανδρέου είχε διπλή παραπομπή: σε σχολική γιορτή και σε ξυλοφόρτωμα- και τα δύο καταδικασμένα στη συνείδηση του κόσμου.

*


Η αλήθεια είναι πως η είσοδος ΛΑΟΣ στη βουλή δεν συζητείται γιατί ήταν κοινό μυστικό πως αφ’ ότου ο Άδωνις αλώνισε τα πάνελ με την Ελλήνων Παιδεία οι όβερ σίξτυ κλειδώσανε. Ο Καρατζαφέρης εστίασε στη σάπια οικογενειοκρατία (plus a nation in flames) με αποτέλεσμα να κλειδώσουν και οι άντερ σίξτυ. Όταν οι ξένοι σταθμοί μίλησαν για ρατσιστικό εθνικιστικό κόμμα νομίσαμε ότι αναφέρονται πλέον σε άλλον και όχι στον συμπαθή αυτόν αρχηγούλη με το γάντι του μποξ.

*



Η ιστορία με τις πυργκαυϊές εν τέλει πόλωσε τα πράγματα. Ενώ ήταν γνωστό ότι τις φωτιές τις βάζει ο Πετεφρής, κατηγορήθηκε άδικα το τζάκετ και η επικοινωνιολογία. Ο λαός αντέδρασε υγιώς. Υπερασπίστηκε τον πρωθυπουργό του, ο οποίος υπέστη μαρτυρικά τους κολάφους, τα ραπίσματα. Ουδείς υπολόγιζε-πλην Λούλη, ότι ο ραγισμένος Καραμανλής θα κέρδιζε και τις ραγισμένες καρδιές στα καμμένα.

*



Αλλά αυτές είναι παλιές ιστορίες. Επανέρχομαι στο εκλογικό αποτέλεσμα ΠΑΣΟΚ. Αν δεν φώναζαν πρώτοι ότι πρόκειται για συντριπτική ταπεινωτική ήττα, για τεράστια αποτυχία, για βάραθρο και ίλιγγο προς τα κάτω, προσωπικά θα θεωρούσα το 38% επιτυχία. Δεδομένου ότι σε σταθμισμένο δείγμα 50 φίλων οι 49 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ (μιλάμε για τον δήμο με το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό του) πηγαίναμε σφαίρα για την κόκκινη Ουτοπία. Έστω τη ροζ. Τελικά πήγαμε εδώ.

*



Λυπάμαι μόνο που η ανέμελη παρέα μου αφού εκτελέσει κάθε φορά το καθήκον της μεσότητας- δώθε του επαναστατικού αναχρονισμού, κείθε του σοσιαλρεφορμισμού, βαριέται. Ο Δημήτρης έριχνε σουτάκια στο τέρμα του μικρού Μάρκου, οι υπόλοιποι καταρρακώνονταν από την εθνική αστοχία (ούτε τώρα-στο σίδερο πάλι) και κάποιες φίλες έκοβαν λάχανο ψυθιρίζοντας πώς τα πάτε με τον Τάκη; Όταν επιτέλους στηθήκαμε άρχισαν τα background vocals: η Διαμαντοπούλου κουρεύτηκε; / εγώ τη συμπαθώ / εγώ δεν τη συμπαθώ. Η πολιτική ανάλυση προχώρησε σε βάθος: Ποιος είναι αυτός; / o Πέτρος ο Κωστόπουλος / ποιος είναι ο Πέτρος ο Κωστόπουλος;

Γενικά οι φίλοι έχουν κατεβάσει τις τηλεοράσεις στο υπόγειο για να μην καταθλίβονται, οπότε δυο τρεις αμετανόητοι τρώμε το βάρος της ενημέρωσης των υπολοίπων. Να σου πω την αλήθεια κι εγώ νύσταζα αλλά είμαι μπλόγκερ ευθύνης και μπορεί να μου ζητούσαν τη γνώμη μου από κανένα αφιέρωμα στην Traffic.

Μπα, δεν με έψαξε κανείς. Ξύπνησα την ώρα που ο Καραμανλής βάδιζε πλαισιωμένος στα σύδεντρα ενώ η κάμερα ανέβαινε ψηλά σε μεγαλειώδες πανοραμίκ. Παρά τις εντάσεις και χάρις στο άγρυπνο μάτι του kukuzeli, είχε νικήσει και πάλι το μπάσκετ.

*


Πλάκα ζ μπλάκα, η εξίσωση ΠΑΣΟΚ δεν λύνεται.

28 Comments:

At 4:55 AM, Blogger QarcQ said...

-Γιωργάκη, μην κάθεσαι πολύ στο ήλιο. Θα καείς αγόρι μου!

Μαν, δε σου βγαίνουν τα νούμερα, ε;
Όταν τελειώσεις με τις εξισώσεις, θα ασχοληθούμε με το κεφάλαιο των ανισοτήτων.

 
At 5:27 AM, Anonymous Anonymous said...

Στους 49 φίλους σου πρόσθεσε κι ένα μαλάκα ακόμα. Εμένα
Συγνώμη

 
At 10:22 AM, Anonymous Anonymous said...

"είμαι μπλόγκερ ευθύνης και μπορεί να μου ζητούσαν τη γνώμη μου από κανένα αφιέρωμα στην Traffic"

xa xa xaaaa xa xa

:)

 
At 2:07 PM, Blogger just me said...

A propos, αυτό το "μπλόγκερ ευθύνης" είναι καινούργια ειδικότητα; Συγγνώμη κιόλας, καλέ μου Thas, για την περιέργεια, αλλά να, είναι που αυτόν τον καιρό σκέφτομαι σοβαρά ένα career switch!
:)))

(συμπάθα με, "καλοκαιρινό" το έκανα το ποστ, αλλά όντως περνάω λούκι στη δουλειά και το 'χω ρίξει στην παλαβή:))

 
At 2:27 PM, Blogger thas said...

@just you. Καλοκαιρινό; α, μη νομίζεις κι εγώ με μαγιό γράφω τα ποστ ευθύνης.
Ο μπλόγκερ ευθύνης αναδύθηκε με την κυβέρνηση ευθύνης του Καραμανλή. Είναι νέο είδος μπλόγκερ, υψιλόμισθο και υψηλόβαθμο. Σε παίρνει, προυχώρα. Άλλωστε μόνοι μας αποδίδουμε τον χαρακτηρισμό στον εαυτό μας.

@Ανώνυμε πρώτε, σε προσέθεσα. Να έρθεις κι εσύ να δούμε αποτελέσματα τουγκέδερ, να ρίξεις και κανα σουτάκι. Ανώριμοι φίλοι, παιδί μου.

@Ανώνυμε δεύτερε, είμαστε φαιδροί τύποι, γενικώς.

@Qarcq σε κανόνισα με απάντηση ευθύνης.

 
At 9:18 PM, Blogger akindynos said...

Μάλιστα, οι μάσκες έπεσαν λοιπόν. Τελικά είσαι αυτός που ήσουνα. Ένας μπλόγκερ ευθύνης ... Κρίμα.

Εμείς, οι μπλόγκερ χρέους, οι μελλοντικοί ηγέτες της μπλογκοσφαίρας σε συγχωρούμε.

 
At 9:22 PM, Blogger akindynos said...

Α, θέλω ευθυνομπανεράκια και χρεομπανεράκια. Και ψηφοφορία στο πρεσσ τζιάρ.

 
At 12:42 AM, Blogger stratos said...

Μια διόρθωση: από ό,τι δείξαν οι μετρήσεις οι ηλικίες άνω των 50 δεν ψήφισαν ΛΑ.ΟΣ - φήφισαν οι μικρότερες ηλικίες, και μάλιστα πολλοί πτυχιούχοι (!)

Ναι, ούτε κι εγώ το περίμενα. Όπως δεν περίμενα και πολλά άλλα. Έχω χάσει τελείως επαφή, φαίνεται, με το "λαϊκό αίσθημα".

 
At 11:17 AM, Anonymous Anonymous said...

keep us updated βρε thas,
με γραμμάρια τηλοψίας
και μεγατόνους vitamo,
θ'αρχίσουμε να νομίζουμε ότι ο κόσμος γίνεται καλύτερος!

 
At 12:12 PM, Blogger thas said...

Σ’ ευχαριστώ akindyne μελλοντικέ ηγέτα μεγαλόθυμε. Πάω να φτιάξω ένα καφεδάκι, να σε χρίσω και τυπικά τέτοιον. Μπανεράκια και συναφή αναλαμβάνει ο ξέξασπρος. (Εμείς απλοί υπάλληλοι είμαστε.) Καλά, διαβάζω κάθε φορά τους τεχνικούς διαλόγους σας και ταπεινώνομαι.

Ώστε έτσι οι πτυχιούχοι μας, stratos. Γι’ αυτό λένε ότι η Ανώτατη Παιδεία τραβάει κρίση στις μέρες μας.

Queen bee: Μάλιστα. Να τρώω εγώ τη βαρβαρότητα για να γίνεται καλύτερος ο κόσμος μας. Και τα φίλτρα ποιος θα τα καθαρίζει; ε;

 
At 12:40 PM, Anonymous Anonymous said...

th. μου, ξέρω έναν καλό, handy υδραυλικό με κλειδιά του σολ, του φα, κλπ. κάνει τα φίλτρα λαμπίκο!

 
At 1:03 PM, Blogger thas said...

Δεν έχεις κι άδικο, σοφή βασίλισσα.

 
At 5:25 PM, Blogger Mantalena Parianos said...

Πλην ελαχιστότατων εξαιρέσων (που όμως τις ξέρουμε από τα πριν (άτσα ελλήνικος), τα κείμενα των Blogger που αναδημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες είναι τόσο ανώδυνα, νερόβραστα και ξενέρωτα όσο και τα ίδια τα έντυπα που τα φιλοξένησαν.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι θα έπρπε οι bloggers να γράφουν αδιαπραγμάτευτα - όχι κατά παραγγελία.
Και αν υπήρχε ποτέ το ενδεχόμενο να συνεργαστούν με ένα έντυπο, αυτό να γίνει με πλήρη ελευθερία στον τρόπο γραφής / διαφορετικά δεν έχει νόημα να διαβάζουμε flattαδούρες από bloggers που ούτως ή άλλως δεν διαβάζονται αυτά που γράφουν - γιατί είναι κοινότυπα μέχρι αυτοκτονίας.

 
At 11:45 PM, Anonymous Anonymous said...

Συμφωνώ με την mantalena.
Καλά αυτοί οι δημοσιογράφοι που έψαχναν; Κάτι για τα blog stats δεν τους είπε κανείς. Τουλάχιστον έτσι θα είχαν ένα κριτήριο αντιπροσωπευτικότητας των "bloggers". Όλα αυτά βέβαια μέχρι ο προσφιλής Πέτρος να βγάλει κανά έντυπο με τα κείμενά μας...

 
At 11:46 AM, Blogger Mantalena Parianos said...

ΕΥΑΓΓΕΛΕ >>
Tι λες ; Καθόλυο δεν είνα ικριτήριο τα blog stats, τι ειναι αυτό που λες!
Η γνώμη που διατυπώνω είναι ότι με εξαίρεση ορισμένους που γράφουν εξώφθαλμα καλά όπως ο Πασκάλ (αναφέρω τον πιο διάσημο γιατί δεν θέλω να αδικήσω κάποιον ξεχνώντας τον), πιστεύω ότι οι εφημερίδες επέλεξαν μπλόγκερς με το κριτήριο ότι αυτά που γράφουν τα σηκώνει το κλίμα αποστασιοποίησης (και άρα αντικειμενικότητας , τάχα μου) εν΄ςο μέσου όπως οι παραπαίουσες εφημερίδες.
Και μιλάω πάντα για τις συγκεκριμένες εφημερίδες γιατί υπάρχουν και άλλες που τα χώνουν και είναι πρώτες σε κυκλοφορία - αυτό που θέλω να πω έιναι ότι η πολλή πολιτική ορθότητα και η *σωστάδα* που πάνε να πουλήσουν στον κόσμο ορισμένοι bloggers συχνά δεν συνάδει ούτε με όσα οι ΙΔΙΟΙ πιστεύουν και ότι το κάνουν απλώς για να δουν το blog τους σε μια εφημερίδα. Παραδειγμα: blogger αναδημοσιευμένος πρόσφατα από εφημερίδα, πριν καιρό έκραζε στο blog του τiw εφημερίδες... και μάλιστα με banner, το οποίο εξαφανίστηκε φυσικά μετά τη έκδοσή του.
Δεν υπάρχει χειρότερο.

ΥΓ.
Πέτρος = κωστόπουλος;

 
At 3:22 AM, Blogger Rodia said...

Αγαπητέ Thas, λάβε τα μέτρα σου. Ιδρύω οσονούπω(!!) το σύλλογο των ανεύθυνων μπλόγγερ. Εντελώς και παντελώς ανεύθυνων λέμε.
:-) σμουτς!
(σε καλοπιάνω μπας και αλλαξοπιστήσεις)

 
At 12:52 PM, Anonymous Anonymous said...

Όλα τα είχαμε ο ανΑρθρος Μανταλένος Κούρτοβικ μας έλειπε από το μπαχτσέ(άτσα παρομοίωση).Ο e-ΠηγΑσος
(sic)(hic)(pic).

 
At 1:46 PM, Blogger thas said...

Μανταλένα ντίαρ. Δεν διαφωνώ στα βασικά, αλλά θα κάνω το συνήγορο του μπλόγκερ-φλαταδούρα, χάριν διαλόγου. Από προσωπική εμπειρία ξέρω (και ξέρεις, υποθέτω) ότι το μεγαλύτερο ακροατήριο δημιουργεί τρακ. Κάποιος που γράφει στο μπλογκ του απευθύνεται κυρίως στους σχολιαστές του, ανθρώπους που τον ψιλοπαρακολουθούν και τον στηρίζουν. Όταν το κάδρο ανοίγει, ο ίδιος αυτός άνθρωπος χάνει ένα μέρος της στόχευσής του και απευθύνεται σε ένα βουβό, άγνωστο πλήθος που υποθέτει ότι τον διαβάζει. Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταστείλει την έμπνευση και να ακυρώσει τη χαλαρή διάθεση.
Οι εφημερίδες λειτουργούν με φίλτρα και κριτήρια. Έχουν ταυτότητα, ιδεολογικό στίγμα. Απευθύνονται σε ομοτράπεζους. Έτσι ήταν πάντα και αυτό δεν λειτουργεί μόνο αρνητικά. Προστατεύουν εν μέρει τον αναγνώστη από κατεβατά ανθρώπων που έχουν πάντα δίκιο και φωνάζουν την αλήθεια με όλη τους τη δύναμη. Λιγάκι άτσαλα συχνά, χωρίς στυλ.
Άδικο; Μπορεί. Μετά από κάποια χρόνια στο μπλογκοκουρμπέτι ξέρουμε ότι ένα κείμενο αν δεν μας κερδίσει στις 50 πρώτες λέξεις πάει αδιάβαστο. Στο τέλος, για οικονομία χρόνου διαβάζουμε 5-10 ανθρώπους που μας φαίνονται ενδιαφέροντες και τσιμπολογάμε από δω κι από κει. Το ίδιο κάνουμε και στις εφημερίδες. Διαβάζουμε δυο τρεις συνεργάτες της μιας και άλλους τόσους της άλλης. (Αλλά οι δικοί μου εκλεκτοί δεν είναι καθόλου και δικοί σου- μπορεί, μάλιστα, να σου φαίνονται αφόρητοι.). Αν αναγνωρίζεις διατεταγμένες πένες τις κάνεις πέρα. Στο τέλος, αν το κακό παραγίνει, κλείνεις τους λογαριασμούς σου με την εφημερίδα.
Το προσωπικό, ιδιοσυγκρασιακό στυλ γραφής δεν είναι προνόμιο των μπλόγκερς. Η νέα δημοσιογραφία (ας μην επεκταθούμε γιατί θα χαθούμε στους ορισμούς) υπήρχε στα έντυπα εδώ και καιρό, έστω και σαν μειοψηφική φωνή. Η συνεισφορά των μπλογκς είναι η πίεση που ασκούν υπογείως προς μια πιο άμεση, ελεύθερη γραφή. Όλοι προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών. Οι εφημερίδες του 60, να μη σου πω και του 80, δεν μοιάζουν με τις σημερινές.

Όσο για αντιπροσώπευση των blogs που λέει ο Ευάγγελος σκέφτομαι το εξής. Σήμερα κανείς από μας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει εποπτεία του χώρου. Πόσες χιλιάδες άνθρωποι γράφουν; Πόσα ενδιαφέροντα κείμενα τα τρώει το σκοτάδι; Αναπόφευκτο.
Συζητώντας με ανθρώπους από άλλους χώρους, της τηλεόρασης ας πούμε, του θεάτρου, του κινηματογράφου, της μουσικής, του βιβλίου, παίρνεις την ίδια γεύση. Γιατί αυτός και όχι ο άλλος. Γιατί η επιχορήγηση εκεί και όχι αλλού. Κυκλώματα, χτυπήματα, μαχαιρώματα, κλίκες. Ικανοί και ανίκανοι, φελλοί επιπλέοντες και διαμάντια. Μόλις διάβαζα σε βιβλιοφιλικό μπλογκ ότι η γλώσσα, το ύφος και η θεματολογία της Κιτσοπούλου είναι απαράδεκτη. Ότι η επιτροπή της έδωσε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα για κάποιους, αδιαφανείς σκοπούς.
Εμένα με ενθουσίασε η γραφή της. Τόσα ξέρω τόσα μολογάω. Αν ήμουν στην επιτροπή θα την ψήφιζα με δύο χέρια- αλλά αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα. Χάρισα το βιβλίο σε φίλη και μου το επέστρεψε ως απαράδεκτο.

Άλλα παραδείγματα. Κείμενα βόμβες του Πετεφρή έχουν από κάτω 10 σχόλια. Μισή πολιτική παράγραφος στο press gr, 561 σχόλια. Πώς να μην επενδύσει μια εφημερίδα-επιχείρηση εκεί που βλέπει ότι μαζεύονται οι μέλισσες; Στην καλύτερη περίπτωση και αναλόγως της κρίσης της αρχισυνταξίας θα στηθεί ένα περιφερειακό team συνεργατών για πολυφωνία. Μέχρι του σημείου που δεν υποσκάπτεται το ιδεολογικό προφίλ της.

Συμπέρασμα: πλέουμε μόνοι στον ωκεανό της πληροφορίας. Φτιάχνουμε νησάκια συγγενών, ανθρώπων που μοιράζονται παρόμοιες ιδέες με τις δικές μας. Αλλά η pop ήταν πάντα δημοφιλής και στους άντρες αρέσει το ποδόσφαιρο (και η Πάμελα Άντερσον). Νο πρόμπλεμ.

 
At 1:48 PM, Blogger thas said...

Ροδιά μου έρχομαι να γραφτώ αμέσως. Μ’ αρέσει το δυσίν κυρίοις δουλεύοιν, είναι προσοδοφόρο και μυοχαλαρωτικό. Με έχει ξεκάνει τόση ευθύνη.

 
At 3:35 PM, Blogger γεράσιμος μπερεκέτης said...

Φοβούμαι ότι η λύση της εξισώσεως βρίσκεται στον τρόπο κατασκευής της, ο οποίος είναι διοφαντικός. Ο Διόφαντος, ως γνωστόν, κατασκεύαζε περίπλοκες εξισώσεις έχοντας ανιχνεύσει πρώτα την λύση τους. πχ. το 6 στο τετράγωνο και το 8 στο τετράγωνο δίνουν άθροισμα 100.

Όταν όμως δεις την εξίσωση χ2+ψ2=100 τρομάζεις λίγο........

 
At 3:47 PM, Blogger Mantalena Parianos said...

THAS >>
"το μεγαλύτερο ακροατήριο δημιουργεί τρακ"

Συμφωνώ εν μέρει... αλλά η ένστασή μου έχει να κάνει με το ότι δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει αυτό, έτσι δεν είναι; Ούτε αυτούς που φτιάχνουν την εφημερίδα, σωστά;

Θέλω να πω ότι π.χ. ο συντάκτης της εφημερίδας ή ο αρχισυντάκτης που επιλέγει τους συγκεκριμένους ιστολόγους και τους ζητά να του γράψουν κάτι, τους επιλέγει επειδή α) του αρέσουν αυτά που γράφουν ή β) επειδή ταιριάζουν με τη φλαταδούρα -κρίνω εκ του αποτελέσματος- της εφημερίδας στην οποία εργάζεται.

Στην περίπτωση α), θα πρέπει να τους εξηγήσει ότι θέλει να γράψουν όπως θα έγραφαν στο ιστολόγιό τους (και ελάχιστοι από όσους είδα το έκαναν)
και στην περίπτωση β), να μην τους εξηγήσει τίποτα, αφού όλα είναι ΟΚ!
:]

Αν κρίνω με βάση αυτά που είδα δημοσιευμένα, νομίζω ότι οι "εφημεριδάδες" ατύχησαν και στις δυο περιπτώσεις:
στην πρώτη είτε δεν εξήγησαν/έπεισαν τους bloggers να γράψουν ελεύθερα είτε οι bloggers έπαθαν writer's bloc όπως λες

και στη δεύτερη απλώς δεν τους ενδιέφερε και πολύ το αποτέλεσμα.

Σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνω, υπήρξαν ελάχιστες εξαιρέσεις που όμως είχαν να κάνουν με αυτους τους μπλόγκερς που ούτως ή άλλως ξέραμε ότι έχουν πολύ καλή πένα - τόσο ώστε να μην επηρεαστούν σημαντικά από το νέο "περιβάλλον".


"Το προσωπικό, ιδιοσυγκρασιακό στυλ γραφής δεν είναι προνόμιο των μπλόγκερς."

Δεν ισχυρίστηκα κα΄τι τέτοιο, είπα απλώς ότι θα πρέπει να μην εγκαταλείπει ο καθένας μας τον "χαρακτήρα" του προς χάριν της κάθε φυλλάδας. Και το υπογραμμίζω αυτό, γιατί σε αντίθεση με σένα, δεν έχει τύχει να συναντήσω ακόμη πουθενά αυτή τη "νέα δημοσιογραφία" που όπως γράφεις "υπήρχε στα έντυπα εδώ και καιρό, έστω και σαν μειοψηφική φωνή".
Σε ποιους αναφέρεσαι; Αν μιλάμε για ανθρώπους πάνω των 30, μάλλον δεν θα πρέπει να είναι και τόσο "νέα". Και το γράφω αυτό όχι με εμπάθεια, αλλά μάλλον με μια δόση απογοήτευσης, μια και αυτοί που εγώ θεωρώ "νέους" είτε προσπαθούν να μιμηθούν τους παλιότερους - οι οποίοι btw κάθε άλλο παρά *χώρο* τους αφήνουν- είτε γράφουν απογοητευτικά προβλέψιμα.

Η καλύτερη νέα πένα που ξέρω, με καταιγιστικούς συνειρμούς (πεντακάθαρους though) και σύγχρονο -"ό,τι-ξέρεις-είναι- λάθος"- τρόπο γραφής ( για να δανειστώ και ένα δανεισμένο μότο), είναι blogger.
Και αυτή 10 σχόλια παίρνει, τι σημαίνει αυτό;

Ο Πετεφρής είναι άλλο, αν μου επιτρέπεται να σχολιάσω κάποιον που χαίρει εκτίμησης και βιοπορίζεται από τη γραφή του. Ανήκει μάλλον στην κατηγορία των ιερών τεράτων, παρά των επερχόμενων κομητών που ζήτημα είναι αν θα αφήσουν τίποτε άλλο από έναν κρατήρα, όπως το κορίτσι που αναφέρω παραπάνω.

"Μισή πολιτική παράγραφος στο press gr, 561 σχόλια. Πώς να μην επενδύσει μια εφημερίδα-επιχείρηση εκεί που βλέπει ότι μαζεύονται οι μέλισσες;"
-Το press-gr είναι κατι σα πολιτικό φόρουμ ρε συ! Δεν μπορείς να το συγκρίνεις με τον λόγιο Πετεφρήμαν!
Επιπλέον, ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ σου λέω: ότι είναι αφελείς στις εφημερίδες (για να μην πω τιποτε χειρότερο).
Γιατί θα τους προσελκύσουν τα 500 σχόλια και όχι η γραφή κάποιου. Ή η προσωπικότητα. Ή η επιδραστικότητα που μπορεί να έχει.

Στην ουσία, δεν νομίζω ότι διαφωνούμε πάντως. Ειδικά στο "Συμπερασμά" σου, όπου τα "νησάκια" είναι και για μένα το ζητούμενο. Πάντα ήταν εξάλλου - και όχι επειδή είμαι νησιωτικής καταγωγής!


"Αλλά η pop ήταν πάντα δημοφιλής και στους άντρες αρέσει το ποδόσφαιρο (και η Πάμελα Άντερσον). Νο πρόμπλεμ."
-Ρε συ, είσαι πάντα τόσο cool; Εμένα μου τη σπάνε και τα τρία αυτά (το ποδόσφαιρο πάντως λιγότερο από τα άλλα δυο ψευδεπίγραφα σύμπαντα, την pop και την πάμελίτσα)

:)

 
At 6:16 PM, Blogger thas said...

@Μπερεκέτα, κόβεις βόλτες μεσημεριανές για να μην πατήσεις τον όρκο της σιωπής, μαθαίνω. Θα το δεχτώ κι έτσι. Είναι αλήθεια ότι οι δύο άγνωστοι θέλουν και δεύτερη εξίσωση. Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι οι δύο άγνωστοι είναι γνωστοί.

@Μανταλένα. Επειδή συνεννοηθήκαμε επαρκώς προχωράω ντεπροφουντίως.
Προσωπικά βρίσκομαι σε διαρκές writer’s block σε σημείο που να αναρωτιέμαι αν κυρίως γράφω ή κυρίως δεν γράφω. Αρκεί όμως να μου αναθέσεις κείμενο σε εφημερίδα για να πάθω παράλυση άνω-κάτω άκρων. Όσα κείμενα δημοσιεύονται είναι post που τα «τράβηξα» την τελευταία στιγμή. Καταλαβαίνω και συμπαρίσταμαι έτσι σε κάθε ερασιτέχνη που του βάζουν να πει ποίημα εν μέσω αγνώστων.

Η πηγή του cool μου, που λες, πηγάζει από τις αντιφάσεις μου. Παίρνω το συγκεκριμένο παράδειγμα. Pop / ποδόσφαιρο / Πάμελα.
Τι θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς την ελαφρότητα, τη σαχλαμάρα; Πώς ορίζεται το βάθος αν όχι σε συνδυασμό με την επιφάνεια; Στο αυτοκίνητο ακούω ένα χαμό απαράδεκτα πράγματα για (κάποια από) τα οποία ουδέποτε θα παραδεχόμουν ότι με διασκεδάζουν. Για να μη σου αναφέρω καλοκαιρινή disco όπου μπορώ να κουρελιάσω με τη μία τις αισθητικές και άλλες προτιμήσεις μου. Και παπάκια χορεύω, που λέει ο λόγος. Το κάρφωμα στο στυλ με πλήττει θανάσιμα.

Το ποδόσφαιρο με νυστάζει επίσης. Ο αθλητισμός γενικώς. Πολλοί όμως φίλοι, ένας χαμός αξιόλογου κόσμου, γουστάρει τρελά. Εμένα μ’ αρέσει να παίζω μίνι γκολφ. Για τους ίδιους λόγους παιδικότητας- αθωότητας-βασικών ενστίκτων, υποθέτω. (Αλλά δεν υπάρχουν πια μέρη για πατ πατ ρε γμτο). Οπότε ποιον να κατηγορήσω;

Η Πάμελα πάλι είναι το εύκολο θύμα. Τη διάλεξα γιατί με βόλευε στο παράδειγμα- είναι πλάστικ και απορρίπτεται εύκολα. Έχω μάλιστα ένα χαμό αντιπαραδείγματα γοητευτικών γυναικών στο καλάθι, που με ενθουσιάζουν. Αν ανασηκώσεις την καρώ πετσέτα όμως, ανάμεσα στα εκλεκτά φρούτα του δάσους ενδέχεται να βρεις κάτι βιομηχανικά στερεότυπα θήλεος για τα οποία καλύτερα να μη μιλήσω και επιβαρύνω τη θέση μου. Σχετικότης παιδί μου, τα πάντα σχετικότης.

Υ.Γ. Σιγά μη χορέψω και παπάκια.

 
At 10:09 PM, Blogger Rodia said...

Thas και Μανταλένα, μια και συζητάτε το θέμα, να καταθέσω μια εμπειρία: Μου ζητήθηκε και μένα να γράψω-μιλήσω για διάφορα θέματα από μερικά ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, τιβι, ραδιόφωνο) και η αντίδρασή μου ήταν αυτόματη. Απάντησα ότι ευχαρίστως να γράψω στο μπλογκ μου, αλλά δεν έγινε δεκτό. Επίσης, αντέδρασα σε δημοσίεψη φωτογραφίας μου. Το ραδιόφωνο, κάτι που με ενδιαφέρει κιόλας, με προβλημάτισε γιατί και εκεί δεν γίνεται να παρουσιαστώ φορώντας φερετζέ και μαντίλα. Η ανωνυμία είναι η δύναμη του μπλογγερ. Η έκφραση της μοναδικής και αλογόκριτης γνώμης είναι επίσης Δύναμη στο διαδίκτυο. Σήμερα, μετά από τόσα που ακούω/διαβάζω, σκέφτομαι μπας και κάνω κάπου λάθος θέλοντας να παραμείνω μια... ταπεινή ανεύθυνη μπλογγερού! :-)

 
At 10:44 PM, Blogger thas said...

@Ροδιά, στην πρώτη ευκαιρία να κάνεις ραδιόφωνο. Η φωνή σου, η ανάγνωσή σου είναι σούπερ.

 
At 6:35 AM, Anonymous Anonymous said...

Θέλω πρόεδρο Μπένυ, Α αντιπρόεδρο Αλέκο, Β αντιπρόεδρο Αλέκα
Είμαι σοβαρά γιατρέ μου;

 
At 8:00 AM, Blogger 0comments said...

Σαρωτικό(ς)

ΥΓ Καλημέρα μπρε!

 
At 2:44 PM, Blogger thas said...

@anonyme δεν είναι τίποτα. Γλιεπς πολλά κανάλια την ίδια στιγμή. Προσπάθησε να ξεχάσεις την πολιτική και συγκεντρώσου στα βασικά ερωτήματα της ύπαρξης:
-Γιατί ζούμε.
-Γιατί πεθαίνουμε.
-Γιατί δεν κόβει το αυγολέμονο (της μαμάς).

@0 comments, καλημέρα πέέέέρα ως πέρα.

 
At 8:45 PM, Anonymous Anonymous said...

Σας δίνω την πρώτη πράξη του θεατρικού μου «Ο Εθνάρχης». Εάν θέλετε να έχετε και τις υπόλοιπες τέσσερες πράξεις, δηλώστε το.





Γιώργη Χολιαστού

Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ


Έργο σε πέντε πράξεις
Με τα λάθη που έχουν γίνει και με το στραβό δρόμο που πήρε το κίνημά μας, με μια κουραμάνα και μια κονσέρβα θα μας σκοτώσουν.
Άρης Βελουχιώτης
Α1 ΠΡΑΞΗ
Χρόνος: Έτος 1955
Τόπος: Γραφείο Καραμανλή
Πρόσωπα: Αμερική, Καραμανλής, Γύφτισσα.
ΑΜΕΡΙΚΗ (ΑΜΕ)
Θα σας δώσω την πρωθυπουργία
αν αντίρρηση δεν έχετε καμία.
Δείτε μου TO δάχτυλό μου αυτο:
dίχως να του το ζητάω
μ' ακολουθεί όταν περπατώ
και πάει όπου πάω.
Ν' αντισταθεί
δεν του μπορεί
κανείς-ό,τι ακουμπήσει
αν θέλω εγώ
το συγκρατώ
αλλιώς θα το τσακίσει.
Δε σας αρέσει να είστε
μεγάλου κάποιου μικρό κομμάτι-
αυτός αν σας πει να κινείστε-
δε νιώθετε έτσι πως είστε κάτι;.
Και. δέστε: δαχτυλίδια χρυσά, αργυρά
που 'χει το δαχτυλάκι μου τριγύρω του!
και σαπούνια δεν του λείπουν και νερά ,
στα κρύα το γάντι και πάντα το μύρο του.
Δικό μας να είσαστε ένα πιόνι
αυτό θαρρώ σας εξυψώνει.
Για τη δουλειά που θέλουμε μας κάνετε'
κι ευχάριστα θα περνάτε την ώρα σας
ενώ θα βλέπετε να προοδεύει η χώρα σας:
τις πληγές της όλες σεις θα γιάνετε.
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (ΚΑΡ)
Τη πατρίδα μου βλέπω προσέξατε
και κοντά της βοηθοί της ετρέξατε'
για ν' ανάψω το φως της το σβυστό
που εμένα διαλεξατε ευχαριστώ.
Στιβαρό αληθινά μόνο ένα χερι
θα μπορούσε πρόοδο σ' αυτήν να φέρει.
Ιδίως το θέμα το Κυπριακό
μεγάλο έγνιας ζητάει μερτικό.

ΑΜΕ
Δεν σας κρύβω, όταν στραφήκαμε προς σας
ΤΟ μεγάλο αυτό θέμα στο νου είχαμε.
Κι αν από όσας δείχνετε μόνο τας μισάς ικανότητας έχετε, σίγουρα πετύχαμε.
ΚΑΡ
Με κολακεύετε. Έχω μόνο
για τον τόπο μου μέσα μου πόνο.
Ως για ικανότητες πιστεύω
με πυγμήν και σθένος θ' αρχηγεύω
αν τελικώς εις συμφωνίαν καταλήξωμεν
και όλα κάτω δεν τα βροντήξωμεν.
ΑΜΕ
Φόβος δεν υπάρχει αυτό να γίνει
αν λογικός αναντιρρήτως καθώς είστε
λογικά και το θέμα αυτό αντιμετωπίστε.
Και ευκαιρίας άνθρωπος λογικός δεν αφήνει.
ΚΑΡ
Νιώθω μια μεγάλη μεσα μου ορμή
να φωλιάζει σε ψυχή μου και κορμί.
Αν αυτή δεν είναι ορμή αρχηγική
τότε τι άλλο έχω δε γνωρίζω εκεί.
Και με όσα σεις, η δύναμή η μεγάλη
μιλώντας τώρα δα μου λέει
στην ορμήν μου αυτήν δίνει φτερά και ζάλη
και δόξης μου χαρίζει κλέη.
A1VTE
Όλα αυτά να νιώθετε πολύ είναι φυσικό,
και τα λέτε με ύφος τόσο πειστικό-
γιατί αφού είναι αλήθεια έτσι λέγονται-
που αμέσως πάψαν ν' αντρειεύονται
οι ως τώρα μέσα μου δισταγμοί-
τους διαλύσατε σε μια στιγμή.
Δε θα ένιωθα έκπληξη το δίχως άλλο
αν μια μέρα σας ονόμαζαν Μεγάλο.

KAP
Ω! Αυτό μπορώ να πω σίγουρα όντως
πως δεν είναι του παρόντος.
Μόνο, αφού οι δυο ως τώρα συμφωνούμε
στη συζήτηση βαθιά ας μπούμε.
Δυο τρυγόνια μ' ένα σμπάρο:
τι θα δώσω τι θα πάρω.
ΑΜΕ
Με το Κυπριακόν
ας αρχίσουμε λοιπόν.
Θέλω να μπει γρήγορα στο ράφι
όπως λεν κι οι δημοσιογράφοι.
Γιατί αν ο λαός επιμείνει για λύση
η Αγγλία τότε θα θυμώσει
κι εναντίον σας θα ξεσπαθώσει
και TOU NATO η αλκή θ' αδυνατίσει.
Θα μπορέσετε τους έλληνες να πείσετε
και το Κυπριακό θέμα να κλείσετε;
Γιατί αυτό μας ενδιαφέρει βεβαίως.
ΚΑΡ
Μη το πείτε πάλι. Είμαι νέος
όμως γνωρίζω τι λέγω όταν ομιλώ.
Θα κλείσω το Κυπριακό και μάλιστα με το καλό.
Μόνο που δημοσίως δε θα πω
τον πραγματικό μου τον σκοπό.
ΑΜΕ
Αυτό με μένα είναι εντάξει.
Λόγια λέγετε όσα θέλετε,
για μας πρέπει να ξέρετε
αξίαν έχει μόνο η πράξη.
Και ερχόμαστε στ' άλλα
μικρότερα, μα κι αυτά μεγάλα.
Θέλω πάντα να συμμορφούσθε με τα οδηγίας μας
που εκ της εν Αθήναις θα λαμβάνετε πρεσβείας
μας.
Ανυπακοή σε ό,τι αυτή σας ζητήσει

παραπολύ θα με δυσαρεστήσει.
Αλλά εκείνο που πρωτίστως πρέπει
είναι την τάσιν να σταματήσετε
του λαού σας που εκ φύσεως ρέπει-
έτσι είναι και παρακαλώ να με συγχωρήσετε-
προς του κομμουνισμού την αναρχίαν
που την θεωρεί ελευθερίαν.
Θέλω αυτά όλα να τα έχω ασφαλή.
Κάτι που και σας ιδιαιτέρως θα ωφελεί.
(μπαίνει η Γύφτισσα)
ΓΥΦΤΙΣΣΑ (ΓΥΦ)
Κάτω από το φως του ουράνιου θόλου
έκανα το γύρο του κόσμου όλου
γυρεύοντας το χέρι στα χέρια μου να πιάσω
που πάνω του ευτυχία να γράφει να διαβάσω.
Είδα χέρια που ευλογούσαν
είδα χέρια που μισούσαν
άλλα που 'διναν κατάρες
άλλα που σκορπίζαν χάρες.
Είδα χέρια που ζητιάνευαν
χέρια χαρωπά noυ διάνευαν
είδα χέρια βουτηγμένα
μες στο χρήμα-μες στο αίμα.
Είδα χέρια που ψεμάτιζαν-
πίσω παίρναν ό,τι εχάριζαν
είδα χέρια που 'χαν μείνει
έρημα σε κρύα κλίνη
είδα χέρια πεθαμένα
που δεν ήτανε θαμένα
είδα χέρια που απλώνανε
κι ό,τι άγγιζαν το λιώνανε
είδα χέρια που είχαν νύχια
σουβλερά κι ακονισμένα
κι ήτανε βαθιά χωμένα
σε ψυχών μέσα τα μύχια.
Είδα χέρια που αγκαλιάζαν
και που ευτυχισμένα μοιάζαν

ως ν' ανοίξουν και να φύγει
η χαρά που 'χαν η λίγη.
(στην Αμερική και στον Καραμανλή)
Δώστε τα χέρια σας την τύχη να σας πω' Για με σε χέρι δεν υπάρχει μυστικό.
Όλα εγώ θα σας πω τα μελλούμενα
είτε σας είναι θλιβερά είτε χαρούμενα.
(παίρνει το χέρι της Αμερικής)
Περιβόλι γεμάτο μ' αγκάθια.
Του κόσμου όλα τα κατακάθια
εκεί έχουν μαζευτεί-
μονιά άξια γι αυτά και ζηλευτή.
Ποτάμια αίμα το ποτίζουν
και με κείνο τ' αγκάθια καρπίζουν.
Μια μέρα κοντινή, πεσμένην χάμου
το αίμα αυτό θα σε πνίξει κυρά μου.
(στρέφει στον Καραμανή)
Ας δω τώρα και το χέρι αυτού του κακομοίρη που κιόλας θαρρεί η δόξα πάνω του έχει γείρει.
(παίρνει το χέρι του Καραμανλή στα χέρια της)
Κακόμοιρο, αστείο ανθρωπάκι!
Γελοίο, κορδωτό καραγκιοζάκι!
Πόσο ακριβά ο λαός σου θα πληρώσει
την κάθε φήφο του που θα σου δώσει... Καταστροφές στη χώρα σου θα φέρει
το που κρατώ σου αυτό εδώ το χέρι
που στη μιαρή ετοιμάζεσαι αυτή κυρία
να πουλήσεις για την πρωθυπουργία Εμπρός λοιπόν! Πούλα πατρίδα, πούλα λαό, πούλα τη μόνη μου ελπίδα πούλα την ευτυχία λαού ολόκληρου
σ' άλλο λαό, από ήθη απόκληρου.
Κάθε που τραβώντας θα κάνεις βήμα
μια παρανομία κι ένα κρίμα.
Ω! Ανθρωπάκι που γυρεύεις δόξα
των φρυδιών σου κοίταξε τα τόξα-
δεν είναι αψίδων θριάμβου τόξα παρά φίδια'
της πόρτας είναι του Χαμού αντικλείδια.
Παίξε το παιχνίδι σου λοιπόν κι εσύ ον αγροίκο.
Βδελυρόν πρόσθεσε ένα κρίκο
στων Καιρών τη βρωμερήν αλυσίδα-
έναν ακόμα θα δω-τόσους είδα...
(κάθεται λυπημένη και απογοητευμένη)
Κάτω από το φως του ουράνιου θόλου
έκανα το γύρο του κόσμου όλου
γυρεύοντας στα χέρια μου το χέρι να πιάσω
που πάνω του ευτυχία να γράφει θα διαβάσω.
Μα ένα χέρι δε βρήκα
που να 'χει την τόλμη για προίκα
που μες στα τραχιά δάχτυλά του
της οργής το μαχαίρι της πικρής θα κρατήσει
και με βία του πλούτου το κορμί θα χτυπήσει
σωριάζοντας τ' άνομο κουφάρι του κάτου.
Χέρια-χέρια-χέρια-χέρια
που καθένα κάτω με τραβάει
και κανένα ως ψηλά στ' αστέρια
απαλά η θωριά του ποτέ δε με πάει.
Φεύγω. Με την ησυχία σας καθήστε
το φριχτό έργο σας να συνεχίστε.
ΑΜΕ
Γύφτισσες! Ακόμα πώς τις ανεχόσαστε;
ΚΑΡ
Αφήστε τες να λένε-μη γνιαζόσαστε. Ποιος ξέρει από πού έρχονται.,.πού πάνε...
Την τύχη λένε κάτι για να φάνε.

AME
Λοιπόν νομίζω πλήρως κατανοείτε
πως ακέφαλος ένας λαός
όπως τώρα ο ελληνικός
στο χαμό και στην αναρχίαν οδηγείται.
Γι αυτό χρειάζεται έναν αρχηγό.
ΚΑΡ
Μ' αυτό συμφωνώ απολύτως κι εγώ.
ΑΜΕ
Βλέπετε και μόνος σας πόσο πασκίζω
τη ορθή πορεία του κόσμου να κανονίζω.
Μακριά από τον απαίσιο κομμουνισμό
που την ελευθερία
και όποιαν άλλη αξία
στο χάος οδηγεί και στον αφανισμό.
Ευτυχώς συμμάχους έχουμε πιστούς
ελευθερίας και δημοκρατίας μεστούς'
μα για να γίνει πιο καλή η δουλειά
και για πιότερη σιγουριά
πως δε θα γίνουν όλα ανω κάτω,
εφτιάξαμε και το NATO.
Και εκτιμούμε βαθιά που μέλος του γίνατε
και απαθείς στων Καιρών το κάλεσμα δε μείνατε.
Σε κόπους πολλούς μπαίνουμε
τον ιστό αυτόν καθώς υφαίνουμε
που ελευθερία θα εξασφαλίσει
σ' ολόκληρη τη Δύση.
Βλέπετε είναι oι χώρες οι ευρωπαϊκές
καταστραμμένες-μεγάλες και μικρές-
και τη βοήθεια που ζητούνε
σε μας μόνο μπορούν να βρούνε.
Δεν τους την αρνούμαστε
μα θαρρώ δικαιούμαστε
να σιγουρέψουμε πως η βοήθειά μας
θα χτίσει τα κοινά ιδανικά μας.
Γι αυτό κι εγώ μεγάλη μια
της γης όλης έγινα μητέρα

που ο νους μου είναι όλη μέρα
σε σας-τ' αγαπημένα της παιδιά.
Αν ο κομμουνισμός δεν καραδοκούσε
να πιάσει όποιον καθυστερούσε
και στο μαύρο του τσουβάλι
σιδερόδετον να τον βάλει
τότε δε θα επειγόμασταν να βοηθούμε
και χώρες άλλες, φίλες μας καλές να κρατούμε.
Μα τώρα το πράγμα επείγει
αλλιώς η Ρωσία μας πνίγει.
Φορές λέω για τον κομμουνισμό
πως είναι μια καλή δικαιολογία
για να οδηγήσουμε τον κόσμο-έστω τον μισό-
στην ειρήνη και την ελευθερία.
Γι αυτό η Αμερική το χέρι έχει απλώσει
βοήθεια στους λαούς να δώσει.
Γι αυτό και ο λαός μας αξιωματικούς του
δε λυπάται να στέλνει παντού δικούς του
που σωστά τους στρατούς των χωρών οδηγούνε
και σε δρόμο σωστό-Δυτικό-τον κρατούνε.
Και επειδή στης γης όλα τα κράτη
η Ρωσία κακό θέλει να κάνει κάτι,
γι αυτό τους καλούς εμείς διαλέγουμε
και μαζί-βοηθοί τους-αρχηγεύουμε.
Βαρύ ειν' αλήθεια πολύ, φορτίο έχω επωμιστεί'
αλλ' ας μη
ούτε στιγμή
απ' αυτό πως ποτέ θα λυγίσω να μη νομιστεί-
όταν κάποιος το δίκιο υπηρετεί
κάθε βάρος μπορεί σταθερά να κρατεί.
ΚΑΡ
Συμφωνώ απολύτως με όσα λέτε.
Την απόφαση στα μάτια μου δέτε
TO λαό μου σωστά να κυβερνήσω
και μακριά από την κόκκινη βία
στη Δυτικήν ελευθερία
αληθινά ευτυχισμένον να οδηγήσω.
Μόνο τη δική σας αν έχω βοήθεια
τίποτ' άλλο εγώ δε θέλω αλήθεια.
ΑΜΕ
Θα την έχετε πάντα και πλήρη.
Δε θ 'αφήσουμε ο εχθρός να σας φθείρει.
ΚΑΡ
Συμφωνούμε σε όλα λοιπόν-
θα παλέψω κατά των κακών.
Όμως όλα πρέπει να τα κανονίσουμε
πριν να πούμε πως τελείως συμφωνήσαμε.
Για όλ' αυτά ποιαν εγώ θα έχω πληρωμή;
ΑΜΕ
Αλλά, φυσικά, την τρανή τιμή
πως στον ίσο δρόμο ένα λαόν οδηγείτε.
Ακόμα όμως πως πρωθυπουργείτε:
σε σας τους έλληνες ιδιαίτερη έχει ικανότητα
όποιον κάνετε αρχηγό
να μη χάνει καιρό
αλλά να κερδοσκοπεί μέσα στην κοινότητα.
Μπορεί ας πούμε σεις με πλοία
να ανακατευθείτε, ή με εργοστάσια,
και με τραπεζίτας να πιάσετε φιλία-
δεν είναι όλα αυτά θαυμάσια;
Και αν δεν έχετε υιόν
ημπορεί να κάμετε ανεψιόν-
έτοιμα χρήματα πρέπει αυτός να έβρει
και τι θα τα κάνει εκείνος ξεύρει-
άμοιρος δεν θα είναι δα
της ικανότητος, καθώς εσείς να κυβερνά.
Σκεφθείτε, αν ανατραφεί με πολιτισμόν-
που σημαίνει με αφθονίαν χρημάτων-
και τον κάνουμε όπως εσάς πρωθυπουργόν,
εν μέσω πεινόντων αυτόν χορτάτον,
τότε μη έχοντας να εξαγάγει άλλο τι
πολιτισμού θα κάμει εξαγωγή
από τον μπόλικον που θα έχει λάβει
και πολιτισμού φωτιές
όμορφες και λαμπερές
σε κράτη απολίτιστα θα ανάβει.
Αποκτήσατε λοιπόν ατράνταχτον περιουσίαν'
μερικών δισεκατομμυρίων του την απουσίαν
την οφείλει εις σας ο κρατικός ο κορβανάς.
Και ο λαός τας τσέπας του ας έχει αδειανάς.
Πληρώνει κανείς
δια να είναι ασφαλής.
Αυτό εμείς δε θα το βρούμε διόλου κακό.
Μόνο προσέξετε μην αμελήσετε το Κυπριακό.

Τέλος πρώτης πράξης

Γιώργης Χολιαστός

 

Post a Comment

<< Home