vita moderna

kisses, tears & psychodramas

12.6.07

Οι γυναίκες των άλλων

Για το Ηotel.



(...)
πάνω σ’ αυτή την κίτρινη
αμμουδιά
είπαμε
-με φαίνεται-
τα πιο έμορφά μας τραγούδια


Στο σπίτι της Σερίφου, πρέπει να είμαστε έξι-επτά άνθρωποι σπαρμένοι σε δωμάτια. Κάποιοι έχουν κατέβει στο λιμάνι για φαγητό. Περιμένω ξαπλωμένος να ζεσταθεί το νερό, ξεφυλλίζοντας περιοδικά της περσινής χρονιάς που βρίσκω στο κομοδίνο. Τους ακούω να κάνουν έρωτα. Κρατάω την αναπνοή μου με τα μάτια καρφωμένα στην ανοιχτή πόρτα που βλέπει στο διάδρομο. Καθώς περνάει βιαστική για το μπάνιο, προφταίνω να δω την καμπύλη του στήθους της κι ένα μικρό σημάδι στο μηρό. Από το παράθυρο έρχεται ξαφνικά πιο δυνατός ο ήχος της νύχτας: γρύλοι.

*


κι όμως εκεί
μας πετροβόλησαν
με πέτρες
και βότσαλα
χουφτιές


Η παρέα διαλύεται, μερικά ζευγάρια έχουν φύγει– μαζί τους κι εκείνη. Συνεχίζουμε να παραγγέλνουμε μπύρες ενώ η Μ. γέρνει νυσταγμένη στον ώμο μου. Δεν έχουμε φακό. Σηκώνομαι να ψάξω για μπακάλικο, παραπατώντας. Γυρίζω όλη τη χώρα της Φολεγάνδρου ώσπου φτάνω σ’ ένα σημείο απ' όπου φαίνεται η θάλασσα. Ανασαίνοντας βαθιά τον παγωμένο αέρα τους βλέπω στο πεζούλι της εκκλησίας: στέκεται μπροστά του με ανοιχτά πόδια και του κρατά το κεφάλι με τα χέρια. Γυρίζω και φεύγω απότομα, δυστυχισμένος.

*


και τα βότσαλα ήτανε
τα λευκά
ερωτικά δόντια
των γυναικώνε
π’ αγαπήσαμε


Με τον Δημήτρη, αποβιβαζόμαστε κατάκοποι στο λιμάνι της Αμοργού και παρατάμε τα πράγματα στη μέση. Ο λιμενικός κινείται προς το μέρος μας χειρονομώντας: γκόου, μούβ, μας φωνάζει. Μετακινούμαστε απρόθυμα στην άκρη καθώς το Ρομίλντα ανεβάζει τον καταπέλτη. Η Β. και ο φίλος της αγκαλιασμένοι, μας χαιρετούν απ’ το κατάστρωμα με μανία. Το φόρεμά της ανεμίζει ψηλά ως το εσώρουχο. Σηκώνω το χέρι σ' έναν τελευταίο αποχαιρετισμό που συμπίπτει με την εκκωφαντική αναχώρηση του πλοίου.

***




Από τα "κλειδοκύμβαλα της σιωπής",
το ποίημα Ρόδια=SO4H2
του Ν. Εγγονόπουλου

39 Comments:

At 5:33 AM, Blogger IdentityCafe said...

Τι καθαρη γραφη...
Το ομορφο ειναι οτι δεν δημιουργει μονο εικονα, αλλα ταυτοχρονα ανασυρει κι αναμνησεις στο μυαλο ενος αλλου...
Πολυτιμα κειμενα Θας...

 
At 5:49 AM, Blogger thas said...

Πολύ χαίρομαι αν...βοηθάει τις αναμνήσεις. Καλημέρα, εγώ πάω για ύπνο. Εκεί τι ώρα είναι;

(θενκς, identitycafe.)

 
At 8:49 AM, Blogger Αθήναιος said...

Πολύ ωραίο. Έχω γραψει μία ανάλογη ( ανεκπλήρωτη) ιστορία.

 
At 11:13 AM, Blogger ολια said...

ολο αποχαιρετισμους ειστε τελευταία,thas....ετοιμάζεστε να πεθάνετε;΄να παντρευτείτε;΄[πολυ μ αρέσαν τα νησια,οι γυναίκες που επλεαν μεσα στους ωκεανους των αναμνήσεων[μα ποιος ειμαι;ό βαγκνερ;]

 
At 11:15 AM, Anonymous Anonymous said...

Ενα ποιημα πανω σε ενα ποιημα.Αψογο.

 
At 11:44 AM, Blogger mondo said...

εσύ κάνεις mind hopping (όχι island) με τις γυναίκες των άλλων. όμορφη μέρα θας, το καλοκαίρι είναι δικό μας :)

 
At 1:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Alas. Είμαι ο άντρας που θα πάρει τη γυναίκα εκείνου, ο οποίος την πήρε από τον άλλον, μόνο και μόνο για να μην είμαι αγνώμων όταν μου την πάρουν.
Τα ξενοδοχεία μνήμης με απωθούν, κουτάκια έχω και στο σπίτι μου πείτε του Φάις.

 
At 2:27 PM, Blogger thas said...

Όλο στα ληγμένα του παρελθόντος πέφτουμε Αθήναιε, ένα παράξενο πράγμα. Καλωσήλθες και καλή προσαρμογή στην όμορφη πόλη μας.

Αφήστε, Όλια. Αποχαιρετισμοί μπορεί, πρόσφατοι, δεν νομίζω. Δεν πάνε ούτε πέντε δέκα είκοσι χρόνια από τη σκηνή αυτή. Μερσί.

Ευχαριστούμε, ανώνυμε.

Μάλλον κάτι σαν bungee jumping στο πηγάδι του ανεκπλήρωτου, mondo. Καλοκαίρι, τρέμε. Ερχόμαστε να πάρουμε πίσω τα χρωστούμενα.

mersault γιατί να το παιδεύουμε; H παλιά ιδέα με το ρόπαλο δεν ήταν κακή. Aπλά πράγματα: φέρτη εδώ, ρε!
Κουτάκ; Κελ κουτάκ; Τέλος πάντων εγώ να το μεταφέρω, ότι έχουμε και σπίτι μας τέτοια.

 
At 5:14 PM, Blogger kerasia said...

Αν θυμίζει σε όλους κι από κάτι πάει να πει πως είναι καλό
:)

 
At 5:39 PM, Blogger IdentityCafe said...

Oi anatolikes politeies 7 wres pisw apo to Greece...

 
At 1:27 AM, Blogger J95 said...

"τους ακούω να κάνουν έρωτα"

Όντως χάλια η ηχομόνωση στα νησιώτικα δωμάτια.

 
At 10:25 AM, Blogger thas said...

Kerasia, αν και η εξίσωση δεν είναι ακαταμάχητη, θα τη δεχτώ γιατί με συμφέρει. :-)

identity cafe: Θενκς, μπάντυ.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό Τζέυ. Οτιδήποτε προάγει τη λίμπιντο των ενοίκων είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Άσε που σοφότεροι και πλουσιότεροι σε εμπειρίες, θα μπορέσουμε να συγγράψουμε τα αριστουργήματά μας. Πώς δεν το χα σκεφτεί: ηχογραφώντας μερικά δωμάτια στη διάρκεια του καλοκαιριού αποκτάς υλικό για δυο τρία μυθιστορήματα και πέντε έξι μικρού μήκους. Σε περίπτωση, μάλιστα, στραβής, έχεις και την απάντηση στο διακαστήριο. "Τι λέτε κύριε δικαστά μου, είμαι καλλιτέχνης εγώ!"

 
At 2:53 PM, Blogger Xilaren said...

:-)))

 
At 3:37 PM, Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Η προλαλήσασα έμεινε άφωνη όπως είδες. Ένα χαμόγελο της ήρθε μόνο!

(και για όποιον το έχει δει από κοντά, ξέρει ότι αρκεί)

Σαν να νιώθεις την αρμύρα στο δέρμα το κείμενό σου. Και λίγο από εκείνο τον ήλιο του μεσημεριού που σε κοιμίζει (και δεν ξέρεις αν φταίει η ζέστη ή το χτεσινό ξενύχτι).

Σε φιλώ

 
At 9:39 PM, Blogger Alpha said...

ένας τρομερός βούλγαρος φίλος μου μου λέγε:

"βασιλάκη σεσ εντνά ζενά ιμας προμπλέμι.σεσ πόβετσε οτ εντνά βλίζας φ ράια"

δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το μάλλον περίεργο(βλέπε διφορούμενο αν όχι 3φορούμενο) κείμενο σου μου το θύμισε.

(η μετάφραση είναι:me ti mia gynaika vgainoun provlimata.me perissoteres apo mia mpaineis ston paradeiso)

(ξέρω ότι είναι λιγάκι ανπολίτικλι κορέκτ, αλλά ας μη μένουμε στην επιφάνεια)

 
At 12:04 PM, Blogger xryc agripnia said...

Το απολυτο καλοκαιρι!
Μεχρι εδω φτανει η μυρωδια του.

 
At 3:57 PM, Blogger just me said...

Oι πατεράδες των παιδιών των άλλων...

(αλλά όποιος δεν έχει το "χάρισμα" ούτε να τολμήσει να περιγράψει τέτοιο ανεκπλήρωτο, όσα χρόνια κι αν υποτίθεται ότι μεσολαβούνε...)

Ζωγράφισες μνήμες με λέξεις. Ποια τέχνη είναι αυτή;

 
At 5:07 PM, Blogger thas said...

Γεια σου xilaren με το χαμόγελο που αρκεί. Για να το λέει η Μαρκησία…

Μαρκησία: Αυτά τα απίθανα μεσημέρια! Να λειώνει το παν στην ασημένια θάλασσα. (μαατς)

Mosaic: Τι ανκορέκτ και επιφάνειες λες τώρα…αφού, εδώ, μας ξέρεις: προπαγανδίζουμε σταθερά τον μετα-πανηδονισμό. Λευτεριά στις σκλαβωμένες αισθήσεις. Σοφός ο βούλγαρος φίλος.

Archive μακάρι, το εύχομαι, γιατί από μπόρα σε μπόρα το πάει φέτος…

Just you είναι λεξοπλεκτική, με το κομμάτι. Εργασία από το σπίτι. Ανασφάλιστη. (πατεράδες δεν αναλαμβάνουμε γιατί δεν δουλεύονται εύκολα. Δεν τους ψωνίζει κι ο κόσμος.)

Παιδιά ευχαριστώ πολύ όλους για τα σχόλια. Σας φιλώ έναν έναν, απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Καλή: xxx / Ανάποδη: xxx.

 
At 5:28 PM, Blogger hotel iris said...

Ερωτικότατος! Αν και λίγο λιγότερο ελλειπτικός από ένα χάικου, μικρές ανάσες σαν ιστορίες παλάμης που λένε οι Ιάπωνες. Σαν υγρασία γλώσσας που στεγνώνει γρήγορα, μεσημεράκι καλοκαιριού με ένα αεράκι, πάνω σε λατρεμένο δέρμα…

 
At 10:27 PM, Blogger thas said...

Πες τα βρε tifoeus. Τρία ερωτικά σενάρια έχω μπλέξει μπας και διεγερθεί ο αναγνώστης. Και πάνω που νόμιζα ότι θα επέμβει το EΣΡ, όλο για θαλασσινές αύρες ακούω. Αφού, λέμε, είναι δεμένα κόμπος τα ερωτικά νήματα.

Πρέπει να γίνω πιο τολμηρός. Είμαι παλιομοδίτης.

 
At 10:42 AM, Anonymous Anonymous said...

Οι παλιομοδίτες γράφουν ερωτικά Thas. Η πολλή τόλμη κάνει τη σάλτσα και κόβει... :-)

 
At 12:49 PM, Blogger λολιτα said...

ωραίες οι ιστορίες σου...


φιλακια το λολιτακι

 
At 9:00 AM, Blogger 0comments said...

M'αρέσεις γιατί δίνεις στα πράματα την αξία που δικαιιωματικά θα' πρεπε να έχουν.
Αλλά τι να λέμε τώρα;

...σ’ αυτό το μπλογκ
είδαμε
-με φαίνεται-
κάποιες απ' τις πιο έμορφές μας στιγμές

mind hoping ε;
Κάπως αλλιώς το λέγαμε ... να δεις ...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

 
At 10:42 AM, Blogger Areth said...

τί ωραία που είναι τα πολυκαιρισμένα σεντόνια των ξενοδοχείων, μες στις τσάκες να μαντεύεις περίγραμμα σώματος, το αποτύπωμα του ιδρώτα. πόσο πονάνε όλα αυτά, τί επίπονες πίστες.

 
At 12:30 PM, Blogger thas said...

Πάνο είσαι κι εσύ των υπαινιγμών και με καταλαβαίνεις. Μόλις μας ξεπεράσουν τα πράγματα σφύρα, να εκσυγχρονιστούμε.

Φιλάκια, λολιτάκι.

Γεια σου ζίροου κόμεντς με τα ψυχεδελικά σου κόκκινα κίτρινα μπλε ποστάκια να αναβοσβήνουν στο σκοτάδι. Καλό καλοκαίρι.

Κάθε επανεμφάνισή σου Αρετή, με μεταφέρει αυτόματα σ’ εκείνο το πρώτο, δειλό μας μπλόγκινγκ. Φιλιά.

Ευχαριστώ πολύ παιδιά που μπαίνετε στον κόπο κάθε φορά να σχολιάσετε. Να με συμπαθάτε για την ασυνέπειά μου, με τραβάει η ζωή απ' το μανίκι πότε πότε και χάνομαι...

 
At 12:15 PM, Blogger Thrass said...

Συντάσσομαι με τον Πάνο, οι ιστορίες σου ήταν πολύ καυτές. Και δροσερές μαζί, περίεργο πράγμα.

Επίσης:
τους βλέπω στο πεζούλι της εκκλησίας: στέκεται μπροστά του με ανοιχτά πόδια και του κρατά το κεφάλι με τα χέρια.

Η περιγραφή αυτή είναι ένα μικρό (σε ποσότητα) αριστούργημα. Το εννοώ απολύτως, είναι τελοσπάντων η γνώμη μου.

 
At 12:57 PM, Blogger Thrass said...

Βέβαια, καθώς το ξαναδιαβάζω καμιά φορά, νιώθω σαν να με σηκώνει ο Οβελίξ από το γιακά και να με ταράζει στα χαστούκια :)

 
At 1:58 AM, Blogger thas said...

M' έστειλες, παρολίγον συνωνόματε συνμεμορίτη. Παρότι δεν το πιστεύω, χαίρομαι πολύ.
Θενκ γιου θενκ γιου θενκ γιου θενκ γιου θενκ γιου θενκ γιου.

 
At 10:24 AM, Anonymous Anonymous said...

lcS7IH Your blog is great. Articles is interesting!

 
At 9:01 PM, Anonymous Anonymous said...

MpP96a Please write anything else!

 
At 9:59 PM, Anonymous Anonymous said...

M7OgI4 Hello all!

 
At 10:13 PM, Anonymous Anonymous said...

Thanks to author.

 
At 10:30 PM, Anonymous Anonymous said...

Hello all!

 
At 10:09 PM, Anonymous Anonymous said...

Hello all!

 
At 10:59 PM, Anonymous Anonymous said...

Please write anything else!

 
At 4:33 PM, Anonymous Anonymous said...

Magnific!

 
At 8:08 AM, Anonymous Anonymous said...

Please write anything else!

 
At 3:16 PM, Anonymous Anonymous said...

Thanks to author.

 
At 8:24 PM, Anonymous Anonymous said...

crlgn3 Please write anything else!

 

Post a Comment

<< Home