kisses, tears & psychodramasJungle boogie
O Philip Roth, στο Ανθρώπινο Στίγμα, περιγράφει την πορεία του καθηγητή Σιλκ, του οποίου η καριέρα στηρίχτηκε πάνω σε μια βασική απόκρυψη ζωής. Γύρω απ' αυτή τη θεμελιώδη σύλληψη-γνώση, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος είναι και τα μυστικά του, έχει στηθεί η γνωστή βιομηχανία παγιδεύσεων και κατασκοπείας, που μετά από κάθε τρίωρη τηλεοπτική εκπομπή-αποκάλυψη στέλνει τόσο κόσμο στο ψυχιατρείο με νευρικό κλονισμό. Υποτίθεται ότι ο λαός αισθάνεται ανακούφιση βλέποντας τους υπεύθυνους της δυστυχίας του να μετατρέπονται σε ανθρώπινα ράκη μπροστά του.
Κορυφαία στιγμή αυτής της στρατευμένης δημοσιογραφίας είναι η εκπομπή στην οποία, μπροστά στο άναυδο και σοκαρισμένο πανελλήνιο, παίχτηκε λούπα η σκηνή (υποτιτλισμένη) όπου ο Κορκολής, με μισοκατεβασμένο σλιπάκι, κάνει ό,τι μπορεί με τη δεκατετράχρονη ερωμένη του. Θυμάμαι την αίσθηση του πνιγμού και της ασφυξίας που με τύλιξε τότε παρακολουθώντας έναν άνθρωπο να λεηλατείται, να γδέρνεται και να λυντσάρεται χίλιες φορές μπροστά μας, επειδή ο Ένας αποφάσισε ότι δεν υπάρχει συγγνώμη και έλεος για όποιον πάει με δεκατετράχρονη. Λες και γι' αυτό ειδικά το έγκλημα δεν υπήρχε νομοθετική πρόβλεψη και έπρεπε να στηθεί μια μικρή τελετή ανθρωποφαγίας.
Δίπλα στους δυο τρεις ρεπόρτερ αυτούς, δεκάδες νεαροί ανερχόμενοι σκαπανείς της αλήθειας στρατεύονται στον αγώνα τον καλόν και περνούν τις μέρες τους κοσκινίζοντας το παρελθόν των διασήμων, των ημιδιασήμων αλλά και των εντελώς ασήμων που κατά καιρούς κλειδώνονται ως στόχοι από τις εκπομπές. Πρόσφατα θύματα είναι κάποιοι αστυνομικοί που σέρβιραν ουίσκυ μέσα στο τμήμα σε κορίτσια-τζιχάντ του Ευαγγελάτου, που τους έκαναν τα γλυκά μάτια. Εί-χαν-και- φυ-στί-κια, στο γραφείο!
(Μου φαίνεται καφκικό το γεγονός ότι πηγαίνοντας για νυχτερινή βάρδια ο αστυνόμος Βαγγέλης, βάδιζε προς την καθαίρεσή του)
*
Αν πάντως χαθεί κάποια σοβαρή εφημερίδα από τις γνωστές δυο τρεις κυριακάτικες, το κενό, κατά τη γνώμη μου, αναπληρώνεται, αφού το κυρίαρχο στοιχείο είναι η ανάλυση των γεγονότων – συγκεντρώνεις 20 διανοούμενους και τη στήνεις από την αρχή. Η Ελευθεροτυπία όμως δύσκολα ξαναφτιάχνεται. Γιατί είναι μια καθημερινή, μεγάλη εφημερίδα (με την έννοια της διείσδυσης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα) που εμπεδώθηκε στην κοινή συνείδηση ως σχετικά ανεξάρτητη και στέγασε όλα αυτά τα χρόνια απόψεις προωθημένες, περιθωριακές ή και αιρετικές βοηθώντας ουσιαστικά στη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Υ.Γ. Η τελευταία κόντρα είναι εκτός ουσίας της πολιτικής. Για την ακρίβεια αποδεικνύει πόσο ασταθής είναι η ηθική βάση στην εφορμή του ενστίκτου ή του συμφέροντος. Και δεν μιλάω για την εμπλοκή του Φυντανίδη όσο για την γενικότερη αντίδραση της εφημερίδας, που μας εξέπληξε. Γι' αυτό λέμε ότι δια της ηθικής δεν οδηγούμαστε πουθενά- η ανθρώπινη συνθήκη είναι η ατέλεια, η ελλειμματικότητα, η παρέκκλιση. Εμένα που σου μιλάω, πρώτον απ’ όλους θα με βρεις πνιγμένον στις αντιφάσεις. Άσε, μας μάθαμε πλέον.
17 Comments:
"Γι' αυτό λέμε ότι δια της ηθικής δεν οδηγούμαστε πουθενά- η ανθρώπινη συνθήκη είναι η ατέλεια, η ελλειμματικότητα, η παρέκκλιση. Εμένα που σου μιλάω, πρώτον απ’ όλους θα με βρεις πνιγμένον στις αντιφάσεις. Άσε, μας μάθαμε πλέον."
Ας το κολλήσουμε αυτό σ΄ένα χαρτάκι πάνω στην οθόνη μας (του υπολογιστή, της τηλεόρασης...) να το διαβάζουμε κάθε μέρα μπας και το χωνέψουμε.
Μ΄άρεσε πολύ αυτό το ποστ σου.
Χαίρομαι πολύ κουρούνα μου που σου άρεσε. Απ' ότι φαίνεται είσαι η μόνη!
(αλλά το ενεργειακό σου πεδίο, που έλεγα και στο άλλο για τους cyber φίλους, με στέλνει, με στέλνει, με παρασέρνει...)
Σύμπτωση... Κυριακή πρωί λογοφέρναμε με έναν φίλο για την υπόθεση Κορκολή. Αφορμή ο κύριος Τριανταφυλλόπουλος, η (τηλεοπτική) θωριά του οποίου δημιουργεί, κάθε φορά, συγκεκριμένες συσπάσεις σε συγκεκριμένους μύες του προσώπου μου.
Κάτι τέτοιες ώρες λοιπόν σε διαβάζω και σκέφτομαι ότι αν δεν υπάρχει θεραπεία για τον εγκέφαλό μου, τουλάχιστον υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με την ίδια 'ασθένεια'.
Θα μου πεις πόσο φυσιολογικό είναι να παρηγορείται κάποιος με ένα τέτοιο γεγονός. Ε, καμμιά φορά, αν μαζευτούν πολλοί, ίσως βρεθεί και καμμιά θεραπεία. Ποτέ δεν ξέρεις.
Καλημέρα.
Η Ελευθεροτυπία όμως δύσκολα ξαναφτιάχνεται. Γιατί είναι μια καθημερινή, μεγάλη εφημερίδα (με την έννοια της διείσδυσης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα) που εμπεδώθηκε στην κοινή συνείδηση ως σχετικά ανεξάρτητη...
Για αυτό ακριβώς πρέπει να πεθάνει. Γιατί, από ό,τι φαίνεται, έχει πλέον αρχίσει να εξαργυρώνει.
Αλλά άντε να τα πεις αυτά σε λαό συνηθισμένο σε μονιμότητες.
Μέχρι που δεν θα είχα αντίρρηση αγαπητέ thrass, να πεθάνει! Πολύ φοβάμαι όμως ότι μετά το θάνατό της εμείς οι δυο θα κοιταχτούμε αμήχανα γιατί δεν θα ξέρουμε πώς να την αντικαταστήσουμε. Εσύ, ας πούμε, στο πρόσφατο άρθρο σου για το Πολυτεχνείο σκέφτεσαι κάπως έτσι:
"Την περίοδο της δικτατορίας δεν την έζησα, αφού γεννήθηκα 3 χρόνια μετά το τέλος της. Έχω μόνο ακουστά τα περισσότερα που την αφορούν. Με τα καλά της, με τα άσχημά της. Με διαφορετικά καλά και διαφορετικά άσχημα από τη δημοκρατία που τώρα ζω.
Έχω συνηθίσει να ακούω ανθρώπους να χειροκροτούν τα παιδιά στο πολυτεχνείο -και μαγκιά τους για αυτό που έκαναν, αφού αυτό γούσταραν. Βλέπω όμως το χάλι της χώρας και αναρωτιέμαι αν είμαστε όντως καλύτερα έτσι, όπως είμαστε τώρα. "
Είχα υποστηρίξει και παλιότερα ότι με συγκινεί η εγκατάλειψη του ιδεολογικού εξοπλισμού και των προαποφασισμένων θέσεων, για τη χαρά του να ταξιδεύεις ελαφρύς σε μια χώρα χωρίς στερεότυπα. Για τη χαρά να τα χάνεις όλα και να τα ξανακερδίζεις εμπλουτισμένα. Πρέπει όμως αυτή η νέα χώρα στην οποία θα παίξουμε το παιχνίδι των ανατροπών να μην είναι παγιδευμένη από νάρκες άλλου τύπου.
Αναρωτιέσαι αν είμαστε καλύτερα σήμερα και ξέρεις και για τα καλά της δικτατορίας. Κάπου εδώ δυστυχώς νομίζω ότι χάνω το ενδιαφέρον μου και απο-γοητεύομαι, χάνεται δηλαδή η γοητεία που μου ασκεί η ανορθόδοξη σκέψη, η μοναχικότητα των φωνών, η αξία του να βαδίζεις κόντρα στο ρεύμα (διότι τίποτα εξ αυτών, φοβάμαι, δεν συντρέχει) και πέφτω πάνω σε νέα δόγματα και νέες αγκυλώσεις. Έτσι επιστρέφω σ' αυτό που όρισες σαν «μονιμότητα» ήτοι το αδιαπραγμάτευτο βασικών θέσεων ζωής που, άλλωστε, ούτε μας τις χάρισε κανείς ούτε μας τις επέβαλε. Θέλουμε μάλιστα να πιστεύουμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν "ιδεολόγημα" γιατί σχετίζονται κυρίως με τις προϋποθέσεις κάθε προόδου, προσωπικής ή συλλογικής: την ελεύθερη, ανεμπόδιστη αναπνοή.
Δεν είναι μόνο ελλαδικό το φαινόμενο της "μονιμότητας" -- η αδράνεια είναι η δύναμη που πιο δύσκολα νικάς.
Πως σας ήρθε ότι μπορεί να κλείσει η "Ε";
Τέλος, Θας, δεν περίμενα ότι μπορεί να έχετε παράπονο, ειδικά εσείς. Ακόμη κι ο ψάρακλας εγώ έχω καταλάβει ότι είστε εκ των δημοφιλέστερων στην ελληνική βλογόσφαιρα.
Thas,
Ομολογώ ότι δεν είμαι σίγουρος τι σε πείραξε στο κείμενό μου για τη δικτατορία. Υποθέτω πως είναι το ότι συγκρίνω ένα μερικώς ελεύθερο σύστημα με ένα αντι-ελεύθερο και το ότι αναγνωρίζω στη δικτατορία ορισμένα καλά.
Για το πρώτο, όπως τόνισα στο πρώτο μου comment κάτω από το κείμενο,
Ούτε τη δικτατορία, ούτε τη σημερινή κατάσταση τις κρίνω ως τελικές καταστάσεις, αλλά σαν μεταβατικές.
Όσο για το αν είχε ορισμένα καλά η επταετής δικτατορία, έχει φτιάξει το κτίριο όπου εργάζομαι (και μετά πήρε 25 χρόνια στη δημοκρατία να αποτελειώσει το έργο), οι παλιοί μου λένε ότι τα πρώτα χρόνια οι υπηρεσίες ήταν πολύ καλύτερα οργανωμένες από ό,τι σήμερα κλπ.
Δε μ' αρέσει να είμαι απόλυτος σε ότι αφορά τα πολιτικά συστήματα. Αλλά μην μπερδεύεσαι: Δεν είναι ότι μ' αρέσει η δικτατορία περισσότερο από ό,τι σ' εσένα, είναι ότι αηδιάζω με τη σημερινή κατάσταση περισσότερο από ό,τι εσύ.
Επιτέλους, φτάνω στο θάνατο της Ελευθεροτυπίας. Ας το επαναδιατυπώσω. Η "Ε" έχει ήδη αυτοκτονήσει. Απομένει να της γίνει η κηδεία και επισήμως. Μετά, στην καλύτερη περίπτωση θα αντικατασταθεί από μια άλλη εφημερίδα, που θα πράττει αυτά που η "Ε" υποκρινόταν ότι πρεσβεύει.
«Θυμάμαι την αίσθηση του πνιγμού και της ασφυξίας που με τύλιξε τότε παρακολουθώντας έναν άνθρωπο να λεηλατείται, να γδέρνεται και να λυντσάρεται χίλιες φορές μπροστά μας, επειδή ο Ένας αποφάσισε ότι δεν υπάρχει συγγνώμη και έλεος…»
Φίλε μου, έπαθα πλάκα όταν το διάβασα αυτό, έκφρασες με λόγια ακριβώς αυτό που αισθάνθηκα τότε-και να φανταστείς ότι τότε ήμουν τόσο μικρότερη και πιο άπειρη-το ένστικτο όμως μέσα μου χτύπησε καμπανάκι - δεν έχουμε το δικαίωμα να γινόμαστε μάρτυρες σε τόσο ιδιαίτερες στιγμές ανθρώπων, για κανένα λόγο-και μάλιστα με τέτοιο φτηνό-κρυφό- αν(στερητικό)ανδρίκιο τρόπο.
Και σου γράφω μόνο για να σου πω ότι σ΄ευχαριστώ πολύ, μου δίνει μεγάλη χαρά το να ξέρω οτι δεν είμαι μόνη μου εγω που σκέφτομαι έτσι…Όχι δεν είμαστε εμείς οι λίγοι παράλογοι, δεν θα μας τρελάνουν….
Δουλέυω σε supermarket και αυτό που κάνουν οι δημοσιογράφοι τύπου Ευαγγελάτος και Τριανταφυλόπουλος τον τελευταίο καιρό, είναι εξίσου αισχρό μ αυτό που κάνανε στον Κορκολή, με τη διαφορά ότι αυτό που κάνουν στον κλάδο αφορά καμιά 60αριά χιλιάδες ανθρώπους και το που θα βρίσκονται επαγγελματικά την ερχόμενη 5ετία.
Πιθανά το σχόλιο αυτό να σας ξενίσει, μιας και η προπαγάνδα που λέει ότι τα supermarket ασχολούνται απ το πρωί ως το βράδυ, με το πως να δηλητηριάσουν τον κοσμάκη και με το πως να τον κλέψουν έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά στην ελληνική κοινωνία που είναι δύσκολο να κυτάξει κανείς την ουσία νηφάλια.
Παρ ολ αυτά, η δουλειά έχει γίνει αριστοτεχνικά και του χρόνου περιμένουμε 2 νέες γερμανικές αλυσίδες τύπου Lidl, να έχονται και να σαρώνουν το τοπίο.
Αν το μέλλον του κόσμου είναι να ψωνίζει από τέτοια μαγαζιά(φτηνά με ότι αυτό σημαίνει), τότε για μένα ο Καφκα και ο Οργουελ αποδεικνύονται για άλλη μια φορά εξαιρετικά αθώοι.
Μωσαϊκ, τα ψώνια στο Λιντλ σημαίνουν μισές τιμές κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για ένα πολύ μεγάλο αριθμό νοικοκυριών. Τα μεγαλύτερα Λιντλ υπάρχουν στα δυτικά προάστεια. Ο κόσμος απλώς προσπαθεί να επιβιώσει. Ας μην τον κατηγορούμε κι από πάνω, μες απ τη σιγουριά των σπιτιών μας, που διαθέτουν και ίντερνετ. (Η κυρία που καθαρίζει κάποτε ρώτησε πόσο κοστίζει η Νόβα -- μπας και τα παιδιά της δεν ξεχάσουν την μητρική γλώσσα χάρη στην τηλεόραση. Είπα "μόνο τόσο". Με κοίταξε έκπληκτη. Για την αναλγησία μου, φαντάζομαι, που κρύφτηκε όλη σε κείνο το "μόνο").
thas αφού σου πω για μια ακόμα φορά, πως όταν μεγαλώσω θέλω να σου μοιάσω, ας γράψω μερικές σκέψεις:
Κάτω από τον τίτλο της η "Ε" γράφει "Απογευματινή αδέσμευτη εφημερίδα".
Μόνο και μόνο η διαδικασία σύγκρισης "Ε" και Τριανταφυλλόπουλου τα λέει όλα.
Ο Τριανταφυλλόπουλος και οι όμοιοί του, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, ήρθαν για να γεμίσουν το κενό που άφησαν οι "Ελευθεροτυπίες". Μετά οι "Ελευθεροτυπίες" ήταν αναγκασμένες να ακολουθήσουν τον Τριανταφυλλόπουλο στα ρεπορτάζ και τις αποκαλύψεις του (παραδικαστικό κύκλωμα κτλ).
Νομίζω πως συγκρίνεις τη χειρότερη στιγμή του Τριανταφυλλόπουλου (Κορκολής) με αυτό που ήταν η "Ε" πριν από πολλά χρόνια. Η κόντρα των δυο όμως δεν αφορά την υπόθεση "Κορκολή", αλλά την υπόθεση "Βεντουράκη".
"Το παρελθόν των διασήμων, των ημιδιασήμων" δεν έχει καμιά σχέση με το ζήτημα "Βεντουράκη". Και οι απαντήσεις της "Ε" επί μια εβδομάδα στον Τριανταφυλλόπουλο ήταν "τριανταφυλλοπούλειες" - κάποιες φορές ακόμα χειρότερες.
Δεν ξέρω ποια "Ελευθεροτυπία δύσκολα ξαναφτιάχνεται", αλλά γιατί πιστεύεις" πως "συγκεντρώνεις είκοσι διανοοούμενους και τη στήνεις από την αρχή"; Από τα DVD θα πρέπει να ξεκινήσεις. Μην κοροϊδευόμαστε.
Οι εφημερίδες δεν φρόντισαν να εκπαιδεύσουν και να καταρτίσουν τους δημοσιογράφους τους, επενδύοντας στο μέλλον, και τώρα το πληρώνουν. Η έλευση Ευαγγελάτου στο "Βήμα της Κυριακής" δείχνει ξεκάθαρα την ήττα.
Εφημερίδες και ιδιωτικά κανάλια δεν είναι αντίπαλοι - ποτέ δεν ήταν. Ο κ. Τεγόπουλος όπως και οι περισσότεροι μεγαλοεκδότες παίζουν και στα δυο γήπεδα. Δεν έχουν ευθύνη οι εφημερίδες τους που δεν καταδίκαζαν τα αίσχη της ιδιωτικής τηλεόρασης όλα αυτά τα χρόνια; Απλά οι δημοσιογράφοι σώπαιναν για να μην κτυπηθούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους. "Στρατευμένοι" δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης αλλά και αυτοί των εφημερίδων. Εκτός αν πιστεύουμε πως η μόνη άσχημη περίπτωση είναι ο Τριανταφυλλόπουλος.
Ο καθηγητής Σιλκ πλήγωσε περισσότερο τη μητέρα του αρνούμενος τη φυλή του. Και αυτή ήταν μια προσωπική του επιλογή. Δεν έπληξε την οικονομία της χώρας του. Η κ. Βεντουράκη δεν ήρθε στην επικαιρότητα επειδή στο παρελθόν τα είχε με ένα δωδεκάχρονο.
"Η ατέλεια, η ελλειμματικότητα, η παρέκκλιση" υπάρχουν στον κάθε άνθρωπο και δεν αποκλείουν την ηθική. Δια της ηθικής δεν οδηγούμεθα πουθενά ως χώρα. Δια της προσωπικής ηθικής κάπου πάει ο καθένας από εμάς. Οι άνθρωποι έχουν ηθική και πάντα είχαν- ευτυχώς. Αρκεί η ηθική να ξεκινά από την ανοχή και την επιείκεια.
(Τώρα γιατί στα γράφω αυτά; Αφού κάθε απόγευμα τα λέμε με τον καφέ. Άντε τα λέμε.)
Να τα πάρουμε ένα ένα γιατί η κουβέντα ανοίγει. Κατ' αρχάς Thx για τα υποστηρικτικά και παμ σα κατ.
Mirandolina, νομίζω ότι η λογική των πολυκαταστημάτων είναι ότι όταν βρεθείς σ’ αυτά, θα θυμηθείς όλες τις ανάγκες του σπιτιού σου και θα φύγεις με δεκάδες φτηνά μικροαντικείμενα που δεν σκόπευες να πάρεις (τουλάχιστον right here, right now). Το λεγόμενο η φτήνεια τρώει τον παρά. Το ξέρουμε άπαντες εκ πείρας- μπορεί να δει κανείς και τα τεράστια καρότσια των οικογενειών, φορτωμένα 250 κρουασάν με μήλο, 1715 κρουασάν με σαμπάνια και 810 κρουασάν με δαμάσκηνο.
Για το θέμα των ημερών έχει γράψει και ο σοφός old boy, ο συναισθηματικός αρκούδος και η λαοπρόβλητη, μεγάλη κυρία psilikatzoy
Ήθελα λοιπόν να θυμίσω, κυρίως στα δυο παιδιά που υποστήριξαν, καλή τη πίστει, μια διαφορετική άποψη περί του ρόλου του δημοσιογράφου και της λειτουργίας του λαϊκισμού τα εξής, νομίζω, γνωστά που είναι όμως απαραίτητα για να συνεχίσουμε:
Ο λαϊκισμός, δηλαδή η κολακεία του λαού με τη φτηνή ρητορεία ή για την περίπτωσή μας με τη βιομηχανία των σκανδάλων-αποκαλύψεων, είναι πάντα εις βάρος του λαού, αφού στόχος παραμένει η χειραγώγησή του. Μ’ αυτήν την έννοια, ο δημοσιογράφος-Κλουζώ δεν είναι καθόλου με τον λαό(arkoudos), αλλά εναντίον του, αφού αντί να βοηθήσει στη χειραφέτησή-του τού δημιουργεί νέες εξαρτήσεις από αδέκαστους, λαοπρόβλητους σωτήρες που υπόσχονται το ξεκαθάρισμα της βρωμιάς. Πάλι ηθικές κατηγορίες δηλαδή και απομάκρυνση από την πολιτική και δημιουργία συνθηκών για έλευση του Βασιλέα-ιφ γιου νόου γουατ άι μίιν. Ο λαϊκισμός είναι πρακτική των κάθε είδους εξουσιών και υπονομεύει την ίδια την ουσία της δημοκρατίας. Ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποβεί θετική για τον τόπο.
Σχετικά με το αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα (constantina), να χρησιμοποιήσω κι εγώ εκείνη τη ρήση που κοτσάραμε στις εκθέσεις του σχολείου: ο άνθρωπος είναι αυτοσκοπός και ποτέ μέσο. Το νομικό σύστημα (ως ιδέα που το συνιστά) είναι κατάκτηση του πολιτισμού μας γιατί αναγνωρίζει το δικαίωμα του άλλου στο λάθος και ο οποίος κρίνεται κατά περίπτωση. Όσοι δεν το αναγνωρίζουν αυτό είναι συνήθως υπέρ της θανατικής ποινής, της δημόσιας διαπόμπευσης ή της προσωπικής εκδίκησης, όπως συμβαίνει σε πολλά ανελεύθερα καθεστώτα.
Πιτς, το απόγευμα έχω κανονίσει με τον McM για καφέ- οπότε αράζουμε όλοι μαζί καμιά πλατεία και τα λέμε, ναι; (έρχεται η απάντηση, βάστα)
Eλπίζω να μην εκτρέπω τη συζήτηση, αλλά αντίθετα να την τρέπω εκεί που ήθελε ο Thas. Αυτόν τουλάχιστον τον στόχο έχει το σχόλιο μου και σε καμία περίπτωση το να την πω.
Λέει λοιπόν ο Πιτσιρίκος (και συμφωνώ κι εγώ και η πλειοψηφία απ' ότι καταλαβαίνω): "Και οι απαντήσεις της "Ε" επί μια εβδομάδα στον Τριανταφυλλόπουλο ήταν "τριανταφυλλοπούλειες" - κάποιες φορές ακόμα χειρότερες".
Λέει ο Thas: "Για την ακρίβεια αποδεικνύει πόσο ασταθής είναι η ηθική βάση στην εφορμή του ενστίκτου ή του συμφέροντος. Και δεν μιλάω για την εμπλοκή του Φυντανίδη όσο για την γενικότερη αντίδραση της εφημερίδας, που μας εξέπληξε. Γι' αυτό λέμε ότι δια της ηθικής δεν οδηγούμαστε πουθενά- η ανθρώπινη συνθήκη είναι η ατέλεια, η ελλειμματικότητα, η παρέκκλιση".
Η δική μου η γνώμη, Πιτσιρίκο, είναι ότι όταν στο παρελθόν -δικαίως ή αδίκως, δεν είναι αυτό το θέμα- έγινες στόχος κριτικής, ούτε η δική σου αντίδραση μπορεί να διεκδικήσει το Νόμπελ Ειρήνης ή Ψυχραιμίας.
Δεν ασκώ κριτική αφ΄υψηλού, μπορεί στο μέλλον να αντιδράσω ανάλογα σε εις βάρος μου αρνητική κριτική.
Θέλω απλώς να συμφωνήσω με την μελαγχολική διαπίστωση του οικοδεσπότη ότι είμαστε ελλειμματικοί και ότι την ώρα της κρίσης πολύ συχνά αποδεικνυόμαστε λίγοι.
Επειδή λοιπόν αυτός είναι ο κανόνας και οι εξαιρέσεις είναι πάρα πολύ λίγες, μάλλον πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις αδυναμίες του άλλου. Εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω: συνεχίζω να εκτιμώ την Ελευθεροτυπία για όλα τα καλά της, όπως κι εσένα Πιτσιρίκο για τα κείμενα σου. Απλώς, η στάση μου δεν είναι πλέον ένα ανεπιφύλακτο "ναι", αλλά ένα "ναι μεν, αλλά".
Πιτς, δυο εισαγωγικές παρατηρήσεις:
1. Στο κείμενο δεν εστιάζω στην αντιπαράθεση. Περισσότερο σκέφτομαι (γραπτώς) για παράπλευρα ζητήματα όπως για τα μυστικά που κρύβουμε όλοι μας, για την αντικατάσταση της πολιτικής από την ηθική, για τις απλοποιήσεις και γενικεύσεις, την ανθρωποφαγία και τη δημοσιογραφία με χειροβομβίδες. Μόνο στο τέλος μιλάω για την κόντρα.
2. Με την Ελευθεροτυπία υπάρχει και συναισθηματική σχέση- είναι η εφημερίδα μας εξαπανέκαθεν. Με πλήγωσε η απαξίωσή της, αυτή η καταγγελτική φωνή που λέει δυο φορές την εβδομάδα «τώρα θα δεις κύριε Φυντανίδη» και «έρχονται κι άλλα» και «δεν θα σταματήσω εδώ» «για να δουν αυτοί οι κύριοι» και «κάτσε καλά μην αρχίσω να μιλάω». Αναρωτιέμαι αν πλήγωσε κι εσένα ή και άλλους αυτή η στάση- δεν μου φαίνεται φυσικό να μην υπάρχουν συναισθήματα σ’ αυτήν την υπόθεση.
Στα επιμέρους τώρα.
1.Η υπόθεση Κορκολή ήταν όντως η ακραία στιγμή. Ο Ιός όμως, θυμίζει μερικές ακόμα, τις είδες;
2.Γιατί να ξεκινήσω από τα DVD στο στήσιμο μιας εφημερίδας; Ο Μπουκάλας, ο Καρκαγιάννης, ο ΚΙΜΠΙ, o Ξυδάκης, δεν μετράνε στην Καθημερινή; Μόνο εγώ την αγοράζω γι’ αυτούς και όλοι οι υπόλοιποι για τα DVD; Λέω λοιπόν ότι αν πάρω αυτούς τους ανθρώπους ξαναφτιάχνω μια σπουδαία εφημερίδα γνώμης. Δεν μπορώ όμως να ξαναφτιάξω την καθημερινή Ελευθεροτυπία (των μη ηχηρών συντακτών) που έχουν υπερασπιστεί τόσα χρόνια την ιδέα μιας δημοσιογραφίας που δεν είναι μόνο λάσπη και πέτρες κατά πάντων.
3. Στρατευμένοι δημοσιογράφοι υπάρχουν παντού. Όμως η δημοσιογραφία της κάμερας είναι μια άλλη τέχνη που θα μου επιτρέψεις να την εξαιρέσω εντελώς. Φαντάσου τι πυρετός πρέπει να υπάρχει στις ομάδες εργασίας τους. Συνεννοήσεις, παγιδεύσεις, ραντεβού, πράκτορες στην ΕΥΠ, πράκτορες στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση, συνεργεία, υποσυνεργεία, πιστόλια, μεταμφιέσεις, αποδελτιώσεις, σχέδια δράσης, θα μπούμε από πάνω, μυστικές συμφωνίες, αποκλειστικές συνεντεύξεις, Ξηροί, Βαβύληδες, μαφίες, τον έγραψες; θα το βγάλω την Κυριακή, πιάσε τον άλλον, θα το βγάλουμε προεκλογικά, του τη χαρίζω, τσάκισέ τον αυτόν. Υπάρχει κάτι που θυμίζει δημοσιογραφία;
4. Στην «Ε» αλλά και στις υπόλοιπες εφημερίδες έχω κατά καιρούς διαβάσει πολλά και δυνατά άρθρα κατά αυτής της μεταδοτικής ασθένειας που ντοπάρει το κοινό για όλο και περισσότερες αποκαλύψεις, όλο και περισσότερα σκάνδαλα. Ο old boy τα λέει περίφημα για την κολακεία των ταπεινών ενστίκτων του άμωμου λαού. Δεν ξύπνησαν σήμερα στην «Ε», όπως λες.
5. Οι απαντήσεις της «Ε» δεν με κάλυψαν, ούτε μου άρεσαν (στο κομμάτι των προσωπικών επιθέσεων). Γι’ αυτό και ισχυρίζομαι ότι δεν πρέπει να επενδύουμε πολλά πάνω στην ηθική των προσώπων, ένα σύστημα αρχών που καταρρέει εύκολα - έχω μάλιστα έναν ευρύτερο προβληματισμό για το θέμα που δεν με παίρνει να αναπτύξω εδώ. Και πάντως η ηθική της γυναίκας του Φ, ή έστω του ίδιου του Φ. που πήρε το 2% από τις τέντες που έστησε η Ντεμπούρ, δηλ. δικά μας χρήματα, δεν διαλύει τη δημοσιογραφία του Ιού ή της Μπακομάρου. Νομίζω πάντως ότι θα συμφωνήσουμε αν πούμε ότι η πολιτική δεν είναι ούτε υπόθεση προσώπων (ρίξε αυτόν για δήμαρχο) ούτε προσωπικής ηθικής (αυτός είναι και καλό παιδί). Το άρθρο του talos για τον ΣΥΝ, είναι συναρπαστικό και στο υστερόγραφό του εκφράζει ακριβώς αυτό που θέλω να πω για τη λειτουργία της πολιτικής.
Με πρόλαβε και ο Ολντμπόυ που με μετέφρασε ορθά διότι όπως είπαμε και πριν είναι σοφό παιδί (όλντ, γαρ).
(Μέσα στο 2006, το αργότερο 2007 θα σε φτιάξω έναν καφέ να πεις χελάλ γιαβρούμ.)
Αγαπητέ thas
1.Τα μυστικά που κρύβουμε όλοι μας είναι η διασπάθιση δημοσίου χρήματος και ο νεποτισμός; Μπορεί να μην εστιάζεις στην αντιπαράθεση, αλλά στην ουσία αυτό κάνεις. Με αφορμή αυτό το περιστατικό έγραψες το παραπάνω κείμενο, δεν είναι ; Περιέργως το ίδιο έκαναν και σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι της "Ε". Να το αποδώσω σε κακό timing;
2. Συναισθηματική σχέση με εταιρείες δεν έχω - με ανθρώπους ναι. Σε λίγο θα κλαίμε κι όταν κλείνει το εργοστάσιο της Coca-Cola. Δεν με πληγώνει τίποτα, εκτός από τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε. Η "Ε" πληγώθηκε μόνη της και δεν την πλήγωσε κανείς. "Καταγγελτική" δεν ήταν και η "Ε" σε ό,τι αφορούσε συμφέροντα εχθρικά προς τον ιδιοκτήτη της; Δεν "πούλησε" ηθική στους αναγνώστες της κατ' επανάληψη; Προφανώς έφτασε και η δική της ώρα. Καμμιά ευαισθησία πάντως δεν είδα εκ μέρους της εφημερίδας.
Στα επιμέρους :
1. Ο Ιός διάλεξε λάθος στιγμή για να "αποκαλύψει" τον Μ.Τ., δεν βρίσκεις; Μπορεί ο Ιός να γράψει κάτι ενάντια στα συμφέροντα του εκδότη ή του διευθυντή της εφημερίδας; Όχι. Προφανώς ούτε ο κ. Μ.Τ. μπορεί για τον ιδιοκτήτη του μέσου που εργάζεται. Αυτά μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
2.Θα ξεκινήσεις από το DVD, γιατί DVD πουλάει και DVD διαφημίζει - μόνο εγώ το βλέπω; Και να σου θυμίσω πως τα DVD τα βλέπουμε σε μια οθόνη τηλεόρασης - μιλάμε για ήττα. Με κάθε σεβασμό σε όσους αναφέρεις, αυτοί μπορούν να γράψουν κάτι που θα εναντιώνεται στα συμφέροντα του εκδότη της εφημερίδας που δουλεύουν; Και κάτι άλλο : πήξαμε στους πληγωμένους διανοούμενους και τους θλιμμένους αριστερούς. Πρώτα γράφουμε πονεμένα κείμενα για τη λαϊκή ψυχή και μετά εξορμούμε στις ταβέρνες για να βρίσουμε τους σερβιτόρους. Αυτή τη βαριά θλίψη του αριστερού διανοούμενου δεν την αντέχω πια. Αφενός είναι βαρετή, αφετέρου δεν πουλάει πια. Πάρε ένα DVD.
3. Αυτός που βαστάει την κάμερα κι αυτός που κρατάει την πένα (μτφ) έχουν ακριβώς το ίδιο αφεντικό - δεν είναι Αρειανοί οι άνθρωποι της τηλεόρασης. Και δεν υπάρχει κανένας πόλεμος εφημερίδων-τηλεόρασης. Αυτά είναι μπούρδες που πλασάρονται για λαϊκή κατανάλωση. Οι εφημερίδες θέλουν φύλλα, η τηλεόραση τηλεθέαση. Άλλωστε αναγνώστες και τηλεθεατές είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι. Το ίδιο κι αυτοί που κατέχουν τα ΜΜΕ. Από την άλλη, ας έκαναν οι εφημερίδες ρεπορτάζ κι ας μην το άφηναν στον κ. Μ.Τ. και στους ομοίους του. Και ναι, βρίσκω πολλά που θυμίζουν δημοσιογραφία στη δουλειά του κ. Μ.Τ., όσο κι αν μου είναι αντιπαθής. Μάλλον και οι εφημερίδες βρίσκουν κάτι που θυμίζει δημοσιογραφία στις δουλειές του, γιατί τον ακολουθούν κατά πόδας. Εκκλησιαστικό, παραδικαστικό, υπόθεση Πάχτα κτλ. Οι εφημερίδες αντιγράφουν την τηλεόραση, αντί να εκπαιδεύουν δημοσιογράφους και υπογράφουν την καταδίκη τους. Πάρε ένα DVD ακόμα.
4. Σου είπα γιατί δεν πιστεύω αυτά τα άρθρα για την "κακιά" τηλεόραση. Αν τους ενοχλεί πραγματικά, ας την αγνοήσουν. Αλλά έτσι θα χάσουν αναγνώστες. Έχεις προσέξει πόσες σελίδες για την τηλεόραση έχει πια μια εφημερίδα και σε πόσες άλλες σελίδες κι άρθρα αναφέρονται στην τηλεόραση; Αφού τους ενοχλεί τόσο πολύ, γιατί ασχολούνται συνέχεια; Όσο για την "Ε" να υποθέσω πως κρίνει όλα τα σκουπίδια της τηλεόρασης εκτός από το Mega που είναι BBC; Πάρε και μια εγκυκλοπαίδεια με DVD.
5. Κι όμως είναι ζήτημα προσωπικής ηθικής. Ο κ. Φ. θα μπορούσε να δώσει τη λύση και να βγάλει από τη δύσκολη θέση τους συναδέλφους του και την εφημερίδα του. Δεν το έκανε. Εγώ λέω πως η αποχώρησή του είναι ζήτημα χρόνου. Όσο για τους δημοσιογράφους της "Ε" - όχι όλους, αλλά αυτούς που καρφώθηκαν πολύ άσχημα με αυτήν την ιστορία - ας πρόσεχαν. Κι εδώ τίθεται θέμα όχι ηθικής, αλλά διπλής ηθικής. Εγώ κατηγορώ τους πάντες για διαπλοκή, αλλά όταν υπάρξει υποψία πως άπλωσα κι εγώ το χεράκι μου, γράφω πως αυτό δεν είναι το ίδιο, πως είναι κάτι άλλο κτλ. Σε μένα επιτρέπω την ατιμία, αλλά στους άλλους την απαγορεύω.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει τους δημοσιογράφους συμμορίες αλλά το βλέπεις πια παντού. Αλλάζουν αφεντικό κι αλλάζουν συμμορία και απόψεις. Αν ο κ. Ν.Χ. ήταν στο Mega, μάλλον θα κατακεραύνωνε τον κ. Μ.Τ. - τώρα μιλάει για "δημοσιογραφική επιτυχία". Οι δημοσιογράφοι των άλλων εφημερίδων (στην πλειοψηφία τους) κοιτούν χαιρέκακα. Αμφιβάλλεις πως αν στη θέση της κ. Β. και του κ. Φ. ήταν ο κ. και η κυρία Κ. η "Ε" θα ηθικολογούσε ασύστολα και θα ζητούσε να πέσουν κεφάλια; Το έκανε άλλωστε στο παρελθόν. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Τα καλά και συμφέροντα. Θυμάσαι το ένθετο της "Ε" για τον κ. Κ. επί κυβέρνησης Σημίτη; Θυμάσαι τους χαρακτηρισμούς; Το θέμα θάφτηκε δημοσιογραφικά και την επομένη όλα ήταν μέλι-γάλα.
Δεν παίρνω τη θέση του Μ.Τ. ή του Σ.Φ. Αυτό είναι ψεύτικο δίλημμα. Προσπαθώ απλά να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό.
Η "Ε" "πούλησε" ηθικολογία - τώρα την "πουλάνε" άλλοι. Νομίζω πως αυτό που σε ενοχλεί είναι η ηθικολογία, όχι η ηθική. Κι εμένα.
Για το κείμενο του talos - τον οποίο εκτιμώ πολύ και το ξέρει- δεν έχω να πω κάτι. Μπήκα εδώ για να αναφερθώ στο κείμενό σου και μόνο σε αυτό.
(Τα παραπάνω νομίζω πως είναι έτσι. Κρίνω και κρίνομαι. Και μαθαίνω.)
Γουατέβερ, Πιτσιρίκο. Μπορεί να είναι κι έτσι. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε και οι δύο να καταλάβουμε. Περισσότερα, προσεχώς!
Enjoyed a lot! Apparel tennis discount Letter jacket hockey bars tennis star stabbed Football tackles Vitamin a for women Digital picture printing services at versatile printing tennis racket uk Lexapro as opposed to zoloft table tennis rules regulations isuzu service mountain vista tennis homes 4318155 united states patent
Post a Comment
<< Home