Φουστανέλα-τσαρούχ(ι)-φούντα-φέσ(ι)*

*Ε ρε πώς αλλάζουν οι καιροί
------
Επειδή το καυτό θέμα σήμερα είναι οι υποκλοπές, ας στραφούμε σε κάτι άλλο.

*

Το δισκάκι (klik records) κυκλοφορεί σε χάρτινη συσκευασία υψηλής αισθητικής που ανοίγει σαν πουγκί και παίζει με το στυλ do-it-yourself aircraft. Το αεροσκάφος στο εξώφυλλο είναι κολάζ έξι ή επτά διαφορετικών τύπων. Η σημειολογία είναι σαφής: επιβιβαστείτε στο μελλοντολογικό όχημα του Dousk και αφεθείτε στο ταξίδι. Πρόκειται για ηχητική και κατά μία έννοια «οπτική» εμπειρία, όπως τη ζούμε ας πούμε στο Πλανητάριο ή σε κουβούκλιο προβολής με μηχανικούς κραδασμούς, κατά την προσομοίωση πτήσης. Το είδος του ταξιδιού ονομάζεται dance electronica αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο πλούσιο απ’ αυτό που περιγράφει το είδος. (Άσε που όλη αυτή η εξειδικευμένη ορολογία περί tech house ή post techno ή progressive-trance ή downtempo για τι ακριβώς μας πληροφορεί πέρα από το ότι ο άνθρωπος χειρίστηκε υπολογιστές για να συνθέσει;).

Κανένα στοιχείο της άψογης παραγωγής δεν θυμίζει Ελλάδα (είτε αναφέρεται κανείς σε αυτήν με τις αρνητικές της σημάνσεις είτε με τις θετικές). Τα πάντα είναι απαλλαγμένα από το ιδιαίτερο εθνικό χρώμα, από τα γνωστά ελαττώματα και αρετές της φυλής που τόσο μας δόξασαν. Δυσκολεύεσαι μάλιστα να πιστέψεις ότι αυτό το σοβαρό παιδί θα ανοίξει το στόμα του και θα μιλήσει ελληνικά. Για την ακρίβεια δεν περιμένεις να μιλήσει καμία γλώσσα πλην εκείνης των ήχων. Αυτή είναι το βασίλειό του, η επικράτειά του. Από εκεί μας κάνει νοήματα και σ’ αυτήν μας καλεί.

Εδώ δεν υπάρχει ιστορία, μνήμη, καθήκον, ευθύνη, παράδοση και συνέχεια. Ένας υπερευαίσθητος συλλέκτης ήχων χωρίς καταγωγή και πατρίδα, στέκεται απέναντι στον χρόνο απροκατάληπτος, ανεξίθρησκος και εκστατικός, αποκωδικοποιώντας τα κοσμικά vibes. Αυτό που φτάνει σε μας μοιάζει περισσότερο με τη ροή μιας ενέργειας (ή με τη ροή της συνείδησης, αν δεν σας ακούγεται δήθεν). Πρόκειται για ένα μουσικό σύμπαν τόσο αέρινο αλλά συγχρόνως τόσο πειστικό και επιβλητικό που υποθέτεις ότι αποκαλύφθηκε στις ανασκαφές του γαλαξία· δεν μοιάζει να το έστησε ένας μικρός Έλλην με το laptop του.

Στο ταξίδι δεν συναντάς άλλους ανθρώπους, ζώα ή πράγματα οικεία, και φυσικά καμία εθνική σημαία. Η κάμερα πετάει χαμηλά πάνω από την επιφάνεια του νερού ή σαρώνει γεωμετρημένους αγρούς και λιβάδια. Το συναίσθημα απελευθερώνεται σιγά σιγά γιατί ο λυρισμός του μοιάζει με οξύ που διαβρώνει τα πετρώματα- στο τέλος φυτρώνουν παντού τριαντάφυλλα. Η συμπάγεια των ρυθμών διακόπτεται από πίδακες θερμότητας (μαζί με τα γυναικεία, εξώκοσμα φωνητικά), μια ηφαιστειακή ύλη που πιέζει διαρκώς την επιφάνεια ή κινείται σε παράλληλη γραμμή. Αυτή είναι και η βασική αίσθηση σε όλη τη διαδρομή: η μοναχική περιδιάβαση σε έναν κοσμικό χώρο ταυτοχρόνως ψυχρό και θερμό. Είναι η αχανής ύλη του σύμπαντος νοηματοδοτημένη από την ανθρώπινη σκέψη, που μας αποκαλύπτει τη θετική της ενέργεια. Σ’ αυτό τουλάχιστον φαίνεται να συμφωνούν όλοι αυτοί οι μικροί εξερευνητές του αισθήματος, από τους Micro και τους πάλαι ποτέ Stereo Nova ως τον Dousk και τον Ion, που ταξιδεύουν συχνά σ' αυτή τη χώρα. Γι’ αυτό και μας στέλνουν από εκεί κάθε τόσο, την κοσμική τους αγάπη.


Ο Γιάννης Ντούσκος, και το άλμπουμ του D.I.Y, είναι ήδη γνωστό και στο εξωτερικό με διθυραμβικές κριτικές. Όσοι είναι φαν του είδους δεν περίμεναν από εμένα να τους πληροφορήσω σχετικά. Για τους υπόλοιπους να σημειώσω ότι πρόκειται για κλασικό ντούπου ντούπου που πάει και πάει και δεν λέει να τελειώσει. (Για να μην δημιουργούνται τίποτα υπερβολικές προσδοκίες και παρεξηγηθώ. Αν ρωτάς τη γνώμη μου όμως, θα στην πω: δισκάρα!)
-----------
Ανανέωση Δευτέρας:Μετά το συγκλονιστικό ενδιαφέρον που παρατηρήθηκε το Σαββατοκύριακο, προχωράμε σε άλλη μια δισκογραφική πρόταση την οποία, επίσης, συστήνουμε θερμά να μην ακολουθήσετε. Πρόκειται για συλλογή ηλεκτρονικών ψιθύρων και θροϊσμάτων μόνο για αλαφροΐσκιωτους και αγγελοκρουσμένους εστέτ, που έκανε ο Κ.Βήτα με κριτήρια απολύτως προσωπικά (και αντιεμπορικά) από το χώρο της ελεκτρόνικα. Άργησε να μου αρέσει αλλά τώρα με γοητεύει ιδιαίτερα. Νομίζω ότι οι αγελάδες στο εξώφυλλο παραπέμπουν στο Atom Heart Mother εξαιτίας του πειραματικού και spiritual χαρακτήρα του εγχειρήματος. Αλλά μπορεί να πέφτω κι έξω. Όπως σε τόσα πράγματα άλλωστε.