kisses, tears & psychodramasbreakfast with mr.Freud
Σήμερις ξύπνησα πρωί, μ' αυτόν το στίχο να φτερουγίζει πάνωθέ μου:
-Βρε κορίτσι βρε κορίτσι θα μας φάει η άβυσσο
άνοιξέ μας άνοιξέ μας λίγο τον Παράδεισο!
(Και επειδή είμαι της ψυχαναλυτικής, άκου τι ερμηνεία έδωκα: έρως-θάνατος-αθάνατος-thas. Καλό εεε; Ό,τι δεν καταλαβαίνετε να με ρωτάτε, μπρε!)
20 Comments:
Nα ευχηθούμε χρόνια πολλά; Να ευχηθούμε. Καλύτερα χρόνια πολλά, παρά χρόνια άπειρα. Θα ΄ταν κουραστική η αθανασία.
ΟΚ, θα σε ρωτάμε (ε;;;)
στο εντωμεταξύ, χρόνια πολλά και καλά...
Δεν προχώρησες αρκετά:.
thas-->has-->as-->s-->se-->sex.
*
Α χα! Ωστε έτσι λοιπόν;
*
μου θύμησες Ζουράρι πριν τρία χρόνια...
ο έρωτας είναι τρόπων τινά το "ευ ζην".
αλλά αν δεχτούμε πώς η ζωή, η όποια μορφή ζωής είναι ουσιαστικά μια προετοιμασία προς τον θάνατο, τότε,
υπαρξιακή μαθηματική εξίσωση, όπου τα προς το τρίτον ίσα είναι και μεταξύ τους:
ο έρωτας είναι το "ευ θνήσκειν".
φιλί ζουμερότατο και ηχηρότατο
στα χρωστούμενα και αυτό
ιδίας απόψεως και ο "Τριστάνος" του Τόμας Μαν και του Βάγκνερ.
"όποιος με μάτια την Ομορφιά κοιτάξει, έχει κιόλας στο Θάνατο παραδοθεί, ανώφελα θα πράξει, ότι κι αν πράξει, και στο Θάνατο εμπρός θα φοβηθεί".
άλλο ένα φιλί
τελικά ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΔΙΝΩ;
ούτε εγώ ξέρω.
Χρόνια πολλά, Αθανάσιε (τι ωραίο το λογικό σφάλμα - κι έτσι διαλέγεις και παίρνεις)
Χρόνια πολλά,thas! Και τα όνειρα (ή τα στιχάκια) σου να πραγματοποιηθούν.
Ρε αμάαααααν, ναι! Χρόνια Πολλά!
αγαπητε Θας,
διαβάζοντας τα σχόλια, έμαθα ότι εορτάζετε. Χρόνια πολλά και καλά.
Έχω την περιέργεια να μάθω αν ανήκατε και εσείς στην παρέα της "Κοκκινοσκουφίτσας", που έδρασε τότε στο Χαλάνδρι. Για κάποιους λόγους, αναζητώ εκείνα τα "κουρέλια", που ενδεχομένως τραγουδούν ακόμα.
Μετά τιμής...η Κυρία.
Θα σας ευχαριστήσω αύριο το πρωί γιατί είμαι πολύ μεθυσμένος για να το κάνω απόψε. χχχχχχχχχχχχχ
Θας, καλά έκανες και έκοψες το νο. Με μια συλλαβή κέρδισες την αθανασία.
-Τι ζητάς, Αθανασία, στο μπαλκόνι μου μπροστά;
-Είν' ο Γιώργος επάνω;
(άλλος πίνει άλλος μεθάει)
Χρόνια πολλά και δημιουργικά!!
Να είσαι καλά Θάνο. Να σε χαίρονται οι που σ' αγαπούν και Ο.Π.Σ.Α.Ν.Τ.Β.
Έι, να που "είχα κανένα Θάνο" τελικά! Χρόνια πολλά, μααααααααααατς!
συνεχισε να ερμηνεύεις τα όνειρα, κάτι καλό θα βγεί
τα χρόνια πολλά δεν έχουν νόημα, αλλά στα εύχομαι.
Χρόνια καλά!
Ευχαριστούμε όλον τον κόσμο Αμερική Ασία Ευρασία για τις συμμετοχές και τις ευχές. Ο blogger να σας έχει πάντα καλά εσάς και τα ποστάκια σας και ό,τι άλλο επιθυμείτε. Ειρήνη και αφοπλισμός πάνω από όλα. Αρχίζω την εξειδίκευση.
@old boy. Αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερο: το άγχος του θανάτου ή ο πανικός της αθανασίας. Θα διαλέξω το 2ο γιατί είμαι φιλομαθής και φιλοπρόοδος.
@xilaren, καλωσήλθες.
@kukuzelis, μιλάμε για ετυμολογικό θαύμα -μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
@discolata. Με παιδεύουν αυτά τα φιλιά. Τι λέει ο καθηγητής Ζουράρις για τον τρόπο της καθ’ ημάς εκφοράς του λελογισμένου πάθους δια του ζουμιώδους ασπασμού; (Ζημιάρικο! αυτή είναι η σωστή λέξη. Είμαι σίγουρος ότι συμφωνεί ο καθηγητής Ζουράρις, θα ρωτήσω τη Μιραντό που έχει κονέ)
@mirandolia. Το Αθανάσιος και το Κωνσταντίνος, με τον μνημειακό τους χαρακτήρα (τα συνοδεύει εκείνο το Μέγας, μπρρρρ) με ξενίζουν. Τελικά κόψε κόψε, το φτάσαμε στο thas. Άντε μετά να δεις Αθανασία στο μπαλκόνι σου μπροστά (έστω για να ρωτήσει αν ο Γιώργος είναι επάνω που λέει κι ο τέττιξ)
@passenger, θενκ γιου θενκ γιου. Επιτέλους κάποιος κατάλαβε τον σκοπό της επισκέψεως!
@Κυρία, για μένα το Χαλάνδρι είναι μια συνοικία με πεύκα και τζιτζίκια. Πηγαίνω εκεί τα καλοκαίρια με τη μαμά μου και μένουμε στη νονά μου που έχει σπίτι-οδοντιατρείο πάνω στην πλατεία για να πιούμε καφέ. Εγώ πίνω ό,τι μου δώσουν. Ύστερα παίρνουμε το λεωφορείο το οποίο μας αφήνει σε μια στάση που σημαίνει ότι τώρα φτάσαμε στο σπίτι του παππού στην Πεντέλη. Έτσι το λέμε. «Το σπίτι του παππού σου στην Πεντέλη». Η κόρη της νονάς μου είναι πολύ όμορφη. Το σπίτι έχει μια βρύση στην ταράτσα. Το μεσημέρι διαβάζω απαγορευμένα κόμιξ κάτω από τη σκάλα. Τα πεύκα είναι παντού και οι πευκοβελόνες επίσης. Μ’ αρέσει πολύ να πέφτω πάνω στο παχύ στρώμα που δημιουργούν και μακάρι να έπεφτε μαζί μου και η ωραία κόρη της νονάς μου. Καταλαβαίνω όμως ότι πρόκειται για σοφό σχέδιο που σκοπό έχει να ματαιώσει την ερωτική μου επιθυμία και έτσι να γίνω κάποτε μπλογκεράς. Όλοι οι μπλογκεράδες έχουν ματαιωμένες επιθυμίες, αυτό να το ξέρετε και να μην σας κοροϊδεύουν. Όταν συναντάτε κάποιον που σας αρέσει η γραφή του να σκέφτεστε: ωχ, κατάλαβα. Ματαιωμένος είσαι κι εσύ πουλάκι μου! (δείτε παρακαλώ πώς η γλώσσα συνεχίζει να ανασκάπτει το ασυνείδητο· "ματαιωμένα πουλάκια"! Τι σκάνδαλο!)
Αυτά είναι λοιπόν όσα ξέρω για το μυθικό Χαλάνδρι. Ο κύκλος της Κοκκινοσκουφίτσας παραμένει και δι’ εμέ μέγα μυστήριον το οποίο θα μου διηγηθεί κάποια κρύα νύχτα δίπλα στο τζάκι ο στάρετς Κουκουζέλης. Πού ξεύρετε. Μπορεί να είστε κι εσείς εκεί και να προσέχετε να μη σβήσει η φωτιά…
@τέττιξ, μακάρι να συναντηθούμε σε κανένα γλωσσολογικό συνέδριο, να πιούμε τίποτα!
@lespritia, απορώ πώς δηλαδή, πώς έγινε, δηλαδή, δεν ξύπνησες μ’ αυτό στο μυαλό σου; δηλαδή καθόλου, ντιπ, ότι αυτός βρε παιδί μου, ότι δηλαδή, δεν μπορώ να το καταλάβω, τόσες ώρες χωρίς να, για μένα, τίποτα, δηλαδή καθόλου;
@mosaic, τι να βγει, δεν βλέπεις τι γίνεται; Αγώνας. Ακρίβεια, παντού. Τέλος πάντων, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα. Θενκ γιου θενκ γιου ώλ, βέρυ βέρυ βέρυ βέρυ.
Μούθας γκράθιας. Φιλιά θτα μούτρα θαθ.
Τί θυμήθηκα, τί θυμήθηκα... Από την άβυσσο ως πέρα στον Παράδεισο (αθανασία είπαμε). ;-)
Σήμερα γιορτάζει όλη η γη,
με πουλιά θα στείλω μιαν ευχή,
στην καρδιά,
χρόνια σου πολλά
:-)
Dearest Thas, χρόνια σου πολλά απο την καρδιά μου.
Στίχοι και μούσες να φτερουγίζουν πάνωθέ σου στο ξύπνημα... σωστό σε βρίσκω, φίλε thas. Πάντα (σχετική έννοια, αλλά πάλι...) τέτοια' να ζεις, να ευτυχείς, και να μεταδίδεις την έμπνευση.
Ευχαριστώ πολύ βρε παιδιά. Είστε όλοι τόσο συγκινητικοί. Και γενναιόδωροι.
Post a Comment
<< Home