Χάπυ πόετριζ ντέυ (Συναντήσεις ΙΙΙ)
*
[Μέρα που είναι σήμερα να πω ότι ασπάζομαι απολύτως την Παπαγιώργιο ρήση πως «μεταφρασμένο το ποίημα μοιάζει με την περίπτωση μιας καλλονής που δεν είδες, αλλά σου μιλούν για λογαριασμό της.» Το ποίημα του Αρσένι Ταρκόφσκι, συναντά τον Σεφέρη περισσότερο μ’ αυτό που υποθέτουμε πως υπάρχει πίσω από την απόδοσή του στα ελληνικά.]
[Ολόκληρο το ποίημα του Γ.Σεφέρη, από το site του Γ. Σαραντάκου. Στη δική μου ενδέκατη έκδοση του Ίκαρου 1977, ο στίχος χωρίζεται με άνω τελεία.]
8 Comments:
χαίρετε,
απλώς να πω συμπληρωματικά ότι ο Αρσένι Ταρκόφσκι είναι ο πατέρας του Αντρέι.
και θα επιστρέψω αργότερα.
η ανάρτηση είναι όμορφη.
Τελικά η τέχνη είναι οικογενειακή υπόθεση.
Την καλησπέρα μου.
Τι ωραίος ο Σεφέρης αν και λίγο εξεζητημένος κάποτε! Συμφωνώ μαζί σου μ' αυτυό που υπάρχει πίσω από τη μετάφραση γιατί δε μ'αρεσε. Ωστόσο ό,τι αχνοφέγγει, αν μπορούμε να είμαστε σίγουροι γι' αυτό, μ'αρέσει.Και τα πράσινα στο φόντο το βοηθούν πολύ...
Μεγάλωσε η αμηχανία του κοινού στην τρίτη ποιητική ή είναι νωρίς ακόμα άραγε;
Διορθώσεις στο προηγούμενο που δεν το έστειλε ανώνυμος αλλά το κροκοδειλάκι που αλλιώς δεν γινόταν να το στείλει. Για να δούμε το τωρινό.
"... μ΄αυτό που υπάρχει πίσω από, γιατί η μετάφραση δεν μου άρεσε σε γενικές γραμμές".
"...στην τρίτη ποιητική συνάντηση..."
Ενοχλητικές οι διορθώσεις και λυπάμαι αλλά με αναστάτωσε η αδυναμία αποστολής του προηγουμένου μηνύματος μου και τα θαλάσσωσα.
Πάλι σαν ανώνυμος θα προσπαθήσω...
Έχεις τρακ, κροκοδειλάκι, όταν γράφεις; Γιατί καλό μου κρκδλκι;(να επιλέγεις τη θέση ΝΑΜΕ/ URL και να κάνεις preview ). Ξέρεις πάντως ότι στα περί ποιήσεως συμφωνούμε χίλια διακόσια πενήντα τα εκατό. Ο Σεφέρης είναι άνισος νομίζω- στις καλές στιγμές του ποιητικός ογκόλιθος, στις κακές του αφόρητα ακαδημαϊκός.
Καλημέρα βάσκες. Σπουδαία οικογένεια αυτή. Και η φωτογραφία των δυο τους (από την παραπομπή στην ελευθεροτυπία) συγκινητική.
Γεια σου Φαίδρα φιςκαι thanx για τη σημείωση. Διευκρινίζεται όμως, στην παραπομπή.
Εχω τρακ όταν θέλω να στείλω κάτι στο μπλογκ σου και δεν μπορώ, καλέ μου Θας! Οχι βέβαια όταν γραφω! Αλίμονο...σε προσκαλώ για μονομαχία στο δάσος της Βουλόνης γι'αυτό που είπες.
Καλα, η έκθεση πολύ βροχερή!
Για να δούμε με τις νεες σου οδηγίες τι θα γένει... Αλλιώς δεν σου ξαναστέλνω τίποτις μα τη βροχή
Καλημέρα,ναι,τώρα το είδα,ήμουν βιαστική όπως είπα και mea culpa.
χαιρετισμούς
Thiss is a great post thanks
Post a Comment
<< Home