τούφες ατμών ιωδίου

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος παίρνουμε εγκαίρως τα μέτρα μας ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την επερχόμενη λαίλαπα των μικρών και μεγάλων καρναβαλιστών, των τρισχαριτωμένων αυτών τηλεοπτικών εισβολέων που μπουκάρουν δίκην καταιγίδας κεφιού (ω ω ω ω σάαμπα-σάάμπα) στον φιλήσυχο, ειρηνικό μικρόκοσμό μας. [Κανέναν δεν πειράζουμε, τη δουλειά μας κοιτάμε, τον μπελιά μας βρίσκουμε στο τέλος. Τσ τσ τσ, βάρβαροι.]
Ετοιμάσαμε προς τούτο και παραδίδουμε στις αγκάλες του φιλόξενου και πολυαγαπημένου μας γουέμπου, μια εσωστρεφή μουσική συλλογή ξεχωριστής ατμόσφαιρας, απάντηση-αντίδοτο στους λογής λογής επίδοξους δολοφόνους του καλού (μουσικού πάντα) γούστου, ιδιαίτερα μάλιστα τους επίκαιρους λατινογενείς. Τουλάχιστον έτσι θεωρούμε εμείς. Και άμα θεωρούμε εμείς, καλό είναι να μην θεωρεί κανείς άλλος κάπως αλλιώς γιατί παθαίνουμε αναστάτωση και κρίση ταυτότητας.

Κοίτα Τζένη. Χοπ, χοπ, ...

Με τρόπο λοιπόν παιγνιώδη πλην ειδικοβαρή (καλό ε;) πλέκεται το γαϊτανάκι των λεπτοφυών ήχων και της σπέσιαλ ατμοσφαίρας η οποία εκκινεί από τη δύση αλλά σταδιακώς εκβάλλει στη μεγάλη παράδοση της καθ’ημάς ανατολής, ίσαμε κειους τους προσωκρατικούς- έτσι τουλάχιστον όπως τους διαβάζει ένας δικός μας ξένος, ο Αξελός, του οποίου η προτροπή να συλλάβουμε την εμπειρία του κόσμου σαν παιχνίδι, αυτή την εβδομάδα, μας απελευθερώνει τα μάλα. Την επομένη θα δούμε. Ελπίζω να διασώζεται κάποιος ειρμός σκέψης ως εδώ. Αν διαβάζουν τίποτα μορφωμένοι αθρώποι ας μην αρχίσουν τις ειδικές ερωτήσεις - θα τους παραπέμψω στον kuk ο οποίος κάνει αναγωγή των πάντων στον Καντ και θα πάθουν μεγάλη ζημιά. [ψάχναμε στη βιβλιοθήκη να βρούμε καμιά 6η 7η 8η παράγραφο της προκοπής για το μπλογκοπαίγνιο, πέσαμε στον Αξελό, τον κοτσάραμε κι αυτόν, από σπουδαιοφάνεια. Μετά μας έπιασε κρίση ειλικρίνιας.]




Τέλος πάντων, μη ζητώντας πολλά αλλά απαιτώντας τα όλα, πετύχαμε τη σπάνια σύζευξη ελαφρότητας και βάθους, ένα είδος λυρικής εκστατικής περιπλάνησης χωρίς απώλεια της συνειδήσεως, κάτι σαν το ενάρετο πάθος ή τη λογική λατρεία για να συνεννοούμαστε εκκλησιαστικώς. Με λίγα λόγια και σε περίπτωση που έχετε χαθεί λόγω πυκνότητας των ορισμών, υπενθυμίζουμε πως εξηγούμε αναλυτικά τι πρόκειται να σας συμβεί κατά την ακρόαση, ώστε σε περίπτωση που δεν σας συμβεί έτσι ακριβώς, να προβείτε σε μικροδιορθώσεις επί το ορθόν. [Κάνουμε επίσης μια πρώτη (υμνητική) κριτική αποτίμηση του πονήματός μας γιατί υποψιαζόμαστε ότι θα είμαστε και οι μόνοι.]



Γίνεται φανερό πως δεν πρόκειται για απλή συρραφή κομματιών με μπλιμπλίκια αλλά για εμπειρία καταβύθισης στις εσχατιές του πυρήνα της ύπαρξης, όπου καθένας καλείται να γίνει στάλκερ του εαυτού του- εμείς προσφέρουμε μονάχα την επισφαλή (μουσική) πιρόγα. Το ποτάμι είναι θολό και μέσα στην πρωϊνή ομίχλη είναι πιθανό να διακρίνει κανείς τον εαυτό του να κωπηλατεί εξαπεναντίας, κόντρα στο ρεύμα. Ας μη φοβηθεί. Το ταξίδι είναι αλέ ρετούρ, τα μέρη εξερευνημένα και ασφαλή, δοκιμασμένα από δικούς μας πιλότους. Θα έλεγα ότι το όλον φέρνει μάλλον σε εμπειρία βαθιάς χαλάρωσης- παρόμοιά της εξασφαλίζει κανείς μόνο σε Φέιμους Φάιβ Σταρζ Σπα Χοτέλς, κουκουλωμένος ως πάνω με το φύκι ακεταμπουλάρια μεντιτερανέα, ανασαίνοντας τούφες ατμών ιωδίου. Σε μας τουλάχιστον ο πελάτης μπαίνει και βγαίνει από την εμπειρία κύριος. [Το φύκι, akindynos, exists , μην ψάχνεις.]



Το αποτελέσμα είναι θεραπευτικό. Η φίλη Μαρία Σ. που άκουσε το κομπιλέϊσον εφτά φορές, είδε επιτέλους τα κλειδωμένα τσάκρα της να ανοίγουν. Ο Νίκος Ξ. (απλή συνωνυμία με τον Νίκο Ξ, ο οποίος έχει απλή συνωνυμία με τον Νίκο Ξ.) ο Νίκος, λοιπόν, ο Ξ., αισθάνθηκε το κοσμικό κάρμα να μπαίνει στο δωμάτιο απαλά σάν γάτα ή σαν αεράκι μυρωμένο με Ντόλτσε ε Γκαμπάνα. Αντίθετα η Σουζάνα Γ. η οποία και αμέλησε την ακρόαση (είχε πάει για διήμερο στην Αράχωβα), καθώς άνοιγε ανύποπτη τα παντζούρια του ενοικιαζόμενου, ένιωσε το απολιθωμένο φως να την λογχίζει. Τσακ-τσουκ-τσακ, οι λόγχες του φωτός σαν λόχμες έπεφταν καταιγιστικά πάνω στον αμφιβληστροειδή της. Τσακ-τσουκ-τσακ, χαμός. Η κοπέλα επέστρεψε άρον άρον με εγκαύματα στο μπράτσο από την οδήγηση του τζιπ και ούτε πρόλαβε να ακούσει τον Αλέξανδρο Χριστόπουλο στο Πάντρε Παντρόνε. Μαλακία διήμερο πέρασε.




Για να μην πάθετε τα ίδια και χειρότερα, συνιστούμε να κατεβάσετε το αρχείο και να ακούσετε τα κομμάτια με τη σειρά τους. Ακόμα καλύτερα να φτιάξετε ένα CD και να απομακρυνθείτε για λίγο από την φτωχική σας κάμαρη με τον κομπιούτορα, αναλογιζόμενοι πώς και γιατί φτάσατε να κατοικείτε σε έναν εντελώς απομονωμένο κόσμο, μέσα στον οποίο οι άλλοι άνθρωποι υπάρχουν ως φασματικές μορφές που υποστασιοποιούνται μέσω της ιδέας που έχετε γι’ αυτούς.
Άιντε μπράβο. Ολημερίς ζείτε με φάσματα και φαντάσματα. Έχει δίκιο ο Lee Siegel, αλλά δεν σκοπεύουμε να τα βάλουμε τώρα με όλη τη μπλογκόσφαιρα. Δε μας συφέρει. Φασιστάκια του κερατάκου.



Όπως βλέπετε, ολόκληρο το παρόν, εκτός από τραγούδια των Aphex Twin, Martin & Wood Medeski, Κ.Bhta και λοιπών αστέρων του προσωπικού μας εικονοστασίου, είναι πλημμυρισμένο από φωτογραφίες του εξαίρετου φωτογράφου Gilbert Garcin τον οποίο και αξιοποίησαμε στη χρήση εξωφύλλων για διανομή σε φίλους και κυρίως φίλες- τα έχει εξαντλήσει ο Χόρνμπυ αυτά. Ο G.G. οπτικοποιεί τη συλλογή μας με τον καλύτερο τρόπο και γεμίζει τα κενά των ούτως η άλλως ανούσιων παραγράφων μας. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, εν αγνοία του βοηθάει.

Για του λόγου το αληθές, η Δέσποινα Σ. παραλαμβάνουσα τα σιντίζ. Εκείνη τη μέρα έξω από το μπαράκιον ο ζόφος του (τηλεοπτικού) χιονιά, έγδερνε τις πόρτες. Μπρρρ…

H συλλογή: Toy room
1 Martin & Wood Medeski Nocturne
2 Κ.Bhta Καανθος
3 Peder The sour
4 Peder Void
5 Peder Timetakestime
6 Can Spoon
7 Spyweirdos Cellar
8 Sebastien Tellier Fantino
9 Aphex Twin Nannou
10 Pascal Comelade Stranger in paradigm
11 Peder Would you


Καλή εβδομάδα brothers and sisters. Peace.