kisses, tears & psychodramasΌπως τα λέω
Στην κοιλάδα των Tεμπών.
Μες στην κοιλά- όπως τα λέω- μες στην κοιλάδα των Τεμπών
φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας γερο- όπως τα λέω- είναι ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος
Που πίνει απ’ το- όπως τα λέω- που πίνει απ’το θολό νερό
του ποταμού το ιερό
Πίνει κι απλώ- όπως τα λέω- πίνει κι απλώνει ρίζωμα
βαθιά μέσα στα ανείπωτα
Κι όποτε παί- όπως τα λέω- κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
Πιάνει το τρέ- όπως τα λέω- πιάνει το τρένο από τ΄ αυτί
Μην την περνάς τη Γευγελή
Μένα μου τό- όπως τα λέω- μένα μου το πε ο Πηνειός
το μυστικό ο φλύαρος
Πως ήταν ά- όπως τα λέω- πως ήταν άνθρωπος παλιά
κι ΄χε παιδιά στην ξενιτιά.
Από τον "Διάφανο", Θανάση Παπακωνσταντίνου / Σωκράτη Μάλαμα.
Απολογισμός της Κυριακής: Είδα τον Φυντανίδη με τον Σαββόπουλο. Άνοιξα βιβλία, τα έκλεισα. Ξεχώρισα τα διαφημιστικά εφημερίδων, διάβασα δυο άρθρα. Τακτοποίησα όπερες, ένθετα, προσφορές. Είδα τα σύννεφα, τη βροχή. Άκουσα μουσική κι άλλη μουσική. Έφτιαξα καφέ, άνοιξα τον υπολογιστή, τον έκλεισα. Άνοιξα βιβλία, τα έκλεισα. Ξεχώρισα τα διαφημιστικά εφημερίδων, διάβασα δυο άρθρα. Τακτοποίησα όπερες, ένθετα, προσφορές. Είδα τα σύννεφα, τη βροχή. Άκουσα μουσική κι άλλη μουσική. Έφτιαξα καφέ, άνοιξα τον υπολογιστή, τον έκλεισα. Είδα ένα ντοκυμαντέρ για τον Μπέκετ και Το τσεκούρι του Γαβρά.
Έμεινε ό,τι συντόνισε το ηχειάκι στο στήθος.
Για κατέβασμα εδώ.
(Πολλά μας βρήκαν αφότου πάψαμε να τραγουδάμε. Άσ'τα.)
20 Comments:
Ωραίος ο Μάλαμας.
Πόσο χαίρομαι που σου έμεινε αυτό το τραγούδι. Και πόσο χαίρομαι που έδωσες επιτέλους σε αυτό το δίσκο το χρόνο που του πρέπει.
Εμείς εδώ πάντως συνεχίζουμε να τραγουδάμε.
Χρόνια τώρα...
ολοι ετσι περναμε τις κυριακες μας...το θεμα ειναι αν ολο αυτο σε ευχαριστησε η αν οπως νομιζω σου αφησε ενα αισθημα κενου......
Sraosha γίγαντα, αφού τον επιλέγει ο Βασιλεύς, ο Πατριάρχης, ο Τέρμας και ο Μπακότερμας της μετα-παράδοσης, αυτός ο μέγας, λέγω, Αθανάσιος, τι χρείαν έχομεν μαρτύρων; Μπορεί το τέλειο να κάνει λάθη; Ακόμα και αυτό να συνέβαινε, Θε μου σχώρα με, δεν είναι ημών των ελαχίστων αρμοδιότης ο έλεγχος. Ακολουθούμε το δόγμα, λατρεύοντες. Δεν έχει τι, δεν έχει πώς.
Γεια σου βρε Μίτζη. Χαίρομαι κι εγώ που συνεχίζετε, χρόνια τώρα. Εμείς πώς την πατήσαμε, δεν ξέρω. Φταίνε τα φεγγάρια, φταίνε τα φθινόπωρα, φταίνε τα τραγούδια τους; Σαν τι βγήκε πέρυσι-φέτος, αξιοτραγούδητο, πλην φυσικά του χέρια ψηλά το οποίο ξεύρεις ότι λατρεύω. Κι όλα τα φτάνω, έλα να πάμε απ’ την αγάπη πιο πάνω- παρασύρθηκα πάλι. (τι σκατά υπάρχει πιο πάνω από την αγάπη;- εφιαλτικό στιχάκι.)
anonyme είναι ωραίο και το κενό. Κι αυτό μάλλον Κυριακές θα γράφτηκε.
Έτσι περνά -όπως τα λέτε-
έτσι περνάμε όλοι τις Κυριακές.
Την περασμένη Κυριακή,
αγνοούσα τον Φυντανίδη με τον Σαββόπουλο. Αναζήτησα βιβλία, τα εντόπισα. Σαϊτοποίησα τα διαφημιστικά εφημερίδων, σχολίασα δυο άρθρα. Χάρισα όπερες, ένθετα, προσφορές. Επιζητούσα τα σύννεφα, τη βροχή. Σάμπλαρα μουσική κι άλλη μουσική. Παρήγγειλα καφέ, χάλασα τον υπολογιστή, τον ξανάφτιαξα.
Εχθές,
έχασα τον Φυντανίδη με τον Σαββόπουλο. Τακτοποίησα βιβλία, τα έστησα. Ανακύκλωσα τα διαφημιστικά εφημερίδων, κράτησα δυο άρθρα. Πέταξα όπερες, ένθετα, προσφορές. Χάζεψα τα σύννεφα, τη βροχή. Κατέβασα μουσική κι άλλη μουσική. Έχυσα καφέ, έκλεισα τον υπολογιστή, τον ξανάνοιξα.
Κατόπιν επιζητώντας ένα αίσθημα και νου, μπήκα εδαγιά μέσα.
Και αντί να δεις χαΐρι, βρήκες την Κυριακή σου σε παράφραση. Γι' αυτό λένε never trust strangers. Λένε επίσης: Ποτέ την Κυριακή.
(Πού πέταξες όπερες, ένθετα, προσφορές να έρθω να τα τακτοποιήσω; Έχω πάθος με την τακτοποίηση.)
Ήτο μια ακόμη, συννεφιασμένη κοντή γιορτή.
Πάθος με την τακτοποίηση διαβάζω. Δηλαδή αιγόκερος... (:
No worries. No problem. Hakouna Matata. Καμία σχέση, ούτε με αιγόκερω ούτε με τακτοποίηση.
Χε, κι εγώ όπως διαφαίνεται, καμία σχέση με ζώδια, απλά ήθελα να σας εντάξω στην κατηγορία:
Τακτή ποίηση και εγώ-κέρας.
Ολα καλα κι ολα ωραια λοιπον,ε ;
Παρά τις σοβαρές προσπάθειες η ζωή μας κύκλους κάνει.
Ως εκ τούτου η επιστήμη σηκώνει -και- τα χέρια ψηλά( τα ποδάρια ως γνωστόν τα έχει σηκώσει στους πατρόνους της προ πολλού )
Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχασα κι αυτό το -όπως το λες-ντοκιμαντέρ για τον Μπεκετ.
Και με αρέσνε τα άτιμα τα ντοκυμαντέρια! Με εντάσσουν κι εμένα σε αυτήν την στροφή των θεατών προς την ποιοτική τελεβιζιόν ( το θυμάσαι το τραγουδάκι του Χάρυ Κλύν?)κι αυτό με κάνει να νιώθω κάπως
Τσάκα μια καλημέρα :)
Ρε συ εγώκερα, έχει ξεκινήσει περίοδος με πληθυντικό και δεν έχω συγχρονιστεί κατάλληλα; Να ξέρω, να ράψω ένα κοστούμι, να προσθέσω φραμπαλά στα μανίκια. Μπονζούρ.
Συγχαρητήρια και μεγειά τη νέα στήλη φίλτατε GGLOLITA. Περιμένουμε εναγωνίως τη συνεργασία των ιερών τεράτων Θαν.-Διον. Θα προκύψει τίποτα τερατώδες ή κάτι τερατωδώς ωραίο;
Kapetanie, καλημέρα. 7:24 βγαίνεις να μαζέψεις το παραγάδι; Έτσι πρωΐ που σηκώνεσαι όμως χάνεις τα καλύτερα ρεαλιστικά ντοκυμαντέρ της νυχτερινής τελεβιζιόν.
Μαν, η οικειότητα φέρνει την περιφρόνηση και εγώ απλά φροντίζω να κρατάω ολοζώντανο το ενδιαφέρον μου για σε και τα γραπτά σου. Δεν θα επαναληφθεί.
Να το σκίσεις το γαμπριάτικο.
Και επειδή σε πάγωσα με τις ευγενείς χειραψίες, σου στέλνω έναν αδελφικό εναγκαλισμό, μια τσικουδιά και έναν τενεκέ λάδι.Ρε!
Σας ευχαριστω αγαπητε(να μου επισημαινεις πραγματακια,ξερεις ποσο σ'εκτιμω:)
Την ιδιοτροπια των γεγονοτων και την μεταφυσικη των κινησεων την γνωριζεις.Αν εχει ζεστη απο τη ζωη.ολα θα ταιριαξουν μια χαρα.Otherwise..
[θα θελα κι αυτον μαζι.]
hungry for content.
έτσι μας κατατάσουν πια οι αμερικάνοι μαρκετίεαρς.
hungry for content.
ένας πολιτισμός που αρνείται να βαρεθεί.αρνείται να μείνει μόνος με τη σκέψη του.
hungry for content.
δίσκοι, blogs, βιβλία, εφημερίδες, ταινίες.αυτό είναι το content.και υπάρχει αρκετό για όλους.
hungry for content.
αλλά κανένας μας δεν επιλέγει τη δικιά του ευτυχία.επιλέγουμε να ζούμε στα κεφάλια των άλλων.είναι πιο βολικό.
hungry for content.
οι κυριακές σου δε διαφέρουν από τις δικές μου.αλλά...
hungry for content.
ξέρεις τι εννοώ.
Ευχαριστούμε θας!
θα τα πω εδώ, γιατί αν τα πω στο μπλογκ μου σιγά μην τα διαβάσει κανείς.
Κάποτε ήθελα να πάω στην Λάρισα που ήξερα ότι δούλευε μηχανικός ο Παπακωνσταντίνου με μια ανθοδέσμη, να του πω ευχαριστώ για το έργο του, έδωσε μια φωνή στους ξενιτεμένους του 21ου αιώνα, και σάουντρακ για τ'ατελείωτα ρόουντ τριπς στον 10.
Δεν πήγα ποτέ. Μαλακία μου.
Πτι, ξέχασα να πω πως υπογράφω με το έντιμο όνομά μου για να σου αναθέσω την αβαρία να με στείλεις όλο (ε καλά ό,τι προαιρείσθε) το ελ-πι του μαστρο-Θανάση.
Ευχαριστώ.
Απ' την πρώτη μέρα που σε διάβασα σκέφτηκα πως όταν κάποτε προσπαθήσω να αφηγηθώ τη ζωή μου θα βάλω μέσα στις ιστορίες μου και τις δικές σου. Πόσο άχρηστα φαίνονται τα Μου και τα Σου!
Δράμα 30 11 07
για τον φίλο thas
ΥΓ: Στην πόλη αυτή υπάρχει "Σύλλογος Φίλων Ταχυδρομικού περιστεριού"
Σε εναγκαλίζομαι κι εγώ αδελφέ qarck υψώνοντας τα ποτήρια. Γεια μαααας.
Όλα καλά gGLolita (διορθώθηκε αυτή τη φορά)- ουδεμία ανάγκη έχεις για πραγματάκια. Τα κατέχεις τα πράγματα. ;-) Και τη θερμοκρασία τους. Φιλιά.
Ώστε έτσι οι αμερικάνοι. Δεν έχουν κι άδικο. Όλα δια του αποτελέσματος κρίνονται. Γεια σου φίλε μου mosaic…
Μαλακία σου Ιωάννα, έπρεπε να πας. Τουλάχιστον γι’ αυτόν είμαι σίγουρος ότι δεν θα σε διέψευδε. Έχει ταλέντο στο να μένει άνθρωπος αυτός ο τύπος. Θα σου στείλω μέιλ στη πρώτη ευκαιρία. Θενκς κι εγώ για το σχόλιο.
Σ’ ευχαριστώ βρε ζίροου. Πώς τα λες έτσι…Πολύ γκαρδιακά βρε παιδί μου. Να σαι καλά και να ντύνεσαι ζεστά. Αμήν αμήν.
Τρελομπλόγκερ.
Post a Comment
<< Home