kisses, tears & psychodramasΠώς επέρασα την Κυριακή μου
(έκθεση Α Γυμνασίου, Άγιος Νικόλαος Κρήτης, 1954)
«Οψές ήτονε Κυριακή και ήβρεξε μα ήβρεξε. Και παράσυρε η βροχή όλα τα γίβεντα των Αραπίκω κι’ ήφερέ τα ομπρός στην πόρτα του Τζιμπούκα. Κι’ είχε μας ο Τζιμπούκας, ολημέριως τση μέρας κι’ οληνύχτιως τση νύχτας και μαζώναμε τα γίβεντα. Έτσι πέρασα την Κυριακή μου.»
γίβεντα: σκουπίδια
Αράπικα: γειτονιά του Αγ. Νικολάου που πήρε το όνομα από έναν αφρικανό που παντρεύτηκε ντόπια και εγκαταστάθηκε εκεί
Τζιμπούκας: παρατσούκλι του Γιώργου Αλέξη, εργάτη στο λιμάνι. Ήταν σωματώδης, μαυριδερός, με γένια. Οι μανάδες φοβέριζαν τα παιδιά τους: «…φάε γιατί δα φωνάξω το (ν)Τζιμπούκα…»
Φωνή: Μ. Δαβράδος
(από τον τελευταίο δίσκο των Χειμερινών Κολυμβητών «το πέρασμά σου»)
Λεπτομέρεια φωτογραφίας της Βούλας Παπαϊωάννου.
6 Comments:
Όφου και αναγνώρισα Δευτεριάτικα την .. μητρικήν :)
Γι αυτό,…
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ φίλοι μου!
Για να μπορούμε να χαιρόμαστε τις αλάνες στα Τζιμπουκέικα κι αυτό το Σουκού.
Ήσαν μίνια κοινωνική προσφορά του Αϊ-Νικόλα.
Πώς αλήθεια περνά την Κυριακή του ένας μαθητής της Α΄Γυμνασίου σήμερα;
Πώς με μερικές λέξεις περιγράφεται μια ολόκληρη κοινωνία και μια άλλη εποχή...
O Γιάννης Γκίκας που στο δημοτικό υπεγραφε τις εκθέσεις του ως Ιωάννης Γιάννης Γκίκας, έγραψε στην 4η δημοτικού για την Άνοιξη.
"Μπήκε η άνοιξη, ήρθαν τα χελιδόνια, το είπα στην αδερφή μου και χέστηκε απο τη χαρά της"
(ο Ιωάννης Γιάννης Γκίκας, σήμερα κάπου, είναι γιατρός)
Solomantzare και γιάννη, αυτές οι σύντομες προτάσεις μου φαίνονταν πάντα αριστουργήματα. (Ποιητικά βεβαίως). Αλλά και η εκφώνηση της συγκεκριμένης με ενθουσίασε.
Γεια σας συνάδελφοι συναγωνισταί oistre kai qarcq. Καλή εβδομάς.
Μια καλημέρα και καλή εβδομάδα και από εμένα για το όμορφο ποστάκι.
Post a Comment
<< Home