kisses, tears & psychodramassummerstockpost
Μιλάμε για υπερθέαμα-συμμετοχή στο προ διετίας φεστιβάλ του Φούρνου με θέμα την «επαναδιαπραγμάτευση του όρου της ευτυχίας»- ό,τι ξέρεις, ξέρω. Φορτώθηκα τότε στον κολλητό που υπήρξε αιτία και αφορμή (Manonero) αλλά και στον πολυσχιδή πολυπράγμονα πολυφίλο (Silezukuk) ο οποίος, μάλιστα, επιχειρεί τελευταία να χαρτογραφήσει τη διπλή έλικα του ίντερνετ (με αυτοχρηματοδότηση). Χάρη στην προθυμία τους και την αγάπη τους μνημειώθηκε η φτωχή μας ιδέα, με άριστα (συναισθηματικά) αποτελέσματα.
Την επιείκειά σας, σύντροφοι. Τεχνολογικώς ίσως να μιλάμε για τα στοιχειώδη. Είναι όμως όλα στο χέρι, σταυροβελονιά, στο φως της γκαζόλαμπας. Όπως μας πληροφόρησαν τότε από τη διεύθυνση και οι δεκατέσσερις θεατές που βρέθηκαν στην προβολή, χειροκρότησαν θερμά. Τους ευχαριστούμε έναν-έναν και τους φιλάμε σταυρωτά. Καλό καλοκαίρι.
[αφήστε το λίγο να φορτώσει γιατί παραδόξως είναι βαρύ.]
45 Comments:
α, μα ειναι εξαιρετικο (και εξοχως βακαλοπουλικο, δηλ λατρεμενο;-)
Ανάθεμά σε thas, θέλω να πάω διακοπές ΤΩΡΑ! :-)
Τρυφερό, όμορφο, συγκινητικό, αυθόρμητο, απροσποίητο. Δροσιά.
Γεια σας φίλοι μου καλοί, μου φτιάχνετε την εβδομάδα. Σας υπερχιλιομυριοευχαριστούμε για τη θετική σας ενέργεια.
Το φάντασμα του θέρους.
Καλό καλοκαίρι...
Εξαιρετικόόόό! ευχαριστούμε, Θας! :)
Μιλάμε για υπερθέαμα, ναι!
Και, παραδόξως είναι βαρύ-και δεν εννοώ στο φόρτωμα!
Καλέ μου Θας, σε γλυκοφιλώ κι εγώ σταυρωτά.
Με συγκίνησες πρωί-πρωί, στην όμορφη Χαλκιδική, έξω κελαηδάνε τα πουλάκια και ζουζουνίζουν οι μέλισσες (έτσι μούρχεται να πάω κι εγώ να μπαζάρω!).
Αξιος ο μισθος ολων σας Thas... Ενα διαμαντακι για καθε θησαυροφυλακιο (εννοειται οτι) το κλεβω! :)
Ο Φούρνος ζει;
συμπλρ. Αυτο μπορει να το λες βαρυ, εμενα ομως με ελαφρυνε πολυ!
Το είχα διαβάσει σαν κείμενο και μου ειχε μεινει και τοτε η γλυποκικρη γευση αυτου που χανεται οριστικα, της στιγμής που δεν μπορεις να κρατησεις, του φευγαλέου που αφηνει ανεξιτηλα σημαδια.
Και της ομορφιάς. Που δυστυχως δεν μπορει να τα βαλει με το χρονο
γλυκόπικρη
:)
Η αφήγηση περιλαμβάνει τρεις λέξεις που σιχαίνομαι: Φολέγανδρος, σκηνές, μπαγλαμάς και την ιστορία δεν τη λες και πρωτότυπη ωστόσο είναι τόσο ωραία ειπωμένη που την κάνει μοναδική. Έχεις φοβερή αίσθηση της γλώσσας και την ικανότητα να αναδεικνύεις το ασήμαντο και το καθημερινό σε εξέχον και το να γίνει ο λόγος και όχι η εικόνα, ο βασικός πρωταγωνιστής σε ένα βίντεο προορισμένο να προβληθεί σε φεστιβάλ, ευρηματικότατο!
This comment has been removed by the author.
έχεις πολύ ζεστή φωνή, τι κάνεις φέτος το χειμώνα;
Α φέτος είμαι κλεισμένος προβατέ μου. Στη σκηνούλα με τον Αθήναιο, να παίζει εκείνος ντρίγκι-ντρίγκι το μπαγλαμαδάκι του και να αγναντεύω τη Φολέγανδρο αδερφέ μου... μια ζωή έτσι θα την περνάμε φίνα.
Ναι scarlet, έτσι έχουν τα πράγματα. Και όχι μόνο σ' αυτή την ιστορία...
Ροδιά μου, ο Φούρνος ζει και βασιλεύει... έχει και ωραίο μπαράκι, καθαρά ποτά, μεταμεσονύκτιες παραστάσεις. Μια χαρά. Αλλά τον χειμώνα. (θενκς, βρε!)
Ρενάτα και Λέμον ευχαριστούμε πολύ για τα μπαζαρίσματα... [είσαι κιόλας στη Χαλκιδική; Δεν βρέχει εκεί;]
Καλό καλοκαίρι φίλτατε δύτη! Θενκς για τη βόλτα.
Ευχαριστώ.
Είναι υπέροχο!
η κάλπικη λίρα της κινηματογραφικής σας φωνής...
''ήμασταν γκάου,
γκάου ναι αλλά η αγκαλιά μας ήταν αληθινή,
σ' αγαπώ...
κι εγώ σ' αγαπώ''
θάλασσα, πικροθάλασσα γιατί...γιατί...ν σ' αγαπήσω!
Χου χου χου: εγώ το έχω ακούσει λάιβ αυτό. Αμέ. Αφήστε με λοιπόν να καμαρώσω λίγο.
Καμάρωσα.
Λοιπόν, γίνομαι κουραστικός αλλά εγώ είμαι με το ζευγάρι.
Σας ασπάζομαι πάντοτε, κύριε θας,
Σπάστικ Φαντάστικ
όλοι τα ίδια σκατά είμαστε... κολλάμε εκεί που μας φτήνουν, λυγμ
πολυ καλο!!!έχει κιάλλο?
faraona, σ’ ευχαριστώ κι εγώ πολύ για την επίσκεψη και το θερμό σχόλιο.
gazireu: lol. (Παίζει κι αυτό πάντως, να είναι η θάλασσα το θέμα.) Θενξ.
Ρε συ καμαρωμένε Sraosha πού το άκουσες live αυτό; Εκείνο το βράδυ;
Και μια και το έφερε η κουβέντα, ας πούμε τα καθέκαστα:
Η ιστορία αφορά το καλοκαίρι του 1995, στον Άγιο Νικόλαο, στη Φολέγανδρο. (Ελπίζω ότι δεν πέφτω έξω γιατί το έψαξα μέχρι να καταλήξω.) Το κείμενο γράφτηκε και πρωτοανέβηκε στο μπλογκ στις 29-9-2005, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων vita. (Θυμάμαι πολύ καθαρά το πρώτο σχόλιο της Κωνσταντίνας και ένα εφ’όλης της ύλης του talos που με έστειλε- υπάρχουν ακόμα αλλά μετέωρα, χωρίς το κείμενο, γιατί κάποια στιγμή το κατέβασα και το έστειλα στην Α.V. η οποία και το ξέχασε στο συρτάρι. Το δημοσίευσε όμως, απρόσμενα, τον Ιούλιο του 2006 (τευχ.133). Τον Ιανουάριο του 2008 συμμετείχε στο φεστιβάλ του Φούρνου με τη μορφή που βλέπετε, όπου και το άκουσε ο Ντίνος ο Σιώτης, εκδότης των «δεκάτων». Με κάποιες ελάχιστες προσθήκες δημοσιεύτηκε εκεί, στο τεύχος 14-Καλοκαίρι του 2008.
Πλάκα έχει το γεγονός ότι προσπαθώντας να περιγράψω χτες το ιστορικό αυτό από μνήμης, έφερα όλες τις ημερομηνίες τουλάχιστον δυο χρόνια πιο μπροστά. Μιλάμε για σύγχυση που δεν δικαιολογείται από τα (λίγα) χρόνια που πέρασαν. Ωχ ωχ μανούλα μ.
Διάβασα τότε το κείμενο δύο φορές στο σπίτι του Silezukuk (σε ένα διάλειμμα από το νοσοκομείο όπου ξημεροβραδιαζόμουν) και ο οποίος έκανε δουλειά στον ρυθμό επιλέγοντας από τις δύο αναγνώσεις, επεμβαίνοντας στις παύσεις και τις ανάσες. Η μουσική του επιλογή είναι, νομίζω, σοφά υπαινικτική. Ο Δημήτρης έκανε δουλειά εντελώς του γούστου μου και πιέστηκε πολύ με τους χρόνους και το μοντάζ, χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό. Υπεράνθρωπος. Καλλιτέχνης.
Γεια σου προβατάκο παραπονιάρη και γεια σου χελώνα και άλλα ζωάκια του αγρού. [ Άλλο; Τι άλλο καλέ; Α, έχω ένα σε περιπέτεια και ένα σινεφίλ. Στον κάτω όροφο έχω τα αισθησιακά.]
Συνεχίζω λίγο ακόμα γιατί δεν ολοκλήρωσα χτες. Όλα καλά λοιπόν αλλά το πρόβλημα είναι η ίδια η ανάγνωση η οποία δεν με ικανοποίησε καθόλου (εξού και δεν το ανέβασα τότε σαν βίντεο.) Δεν πρόκειται για ψευτοταπεινότητα- ακούω τη φωνή μου παράξενα λεπτόηχη, μαζί με κάποια εμφατικότητα στην άρθρωση. Άλλη αίσθηση έχω στην εσωτερική ανάγνωση (άλλο ήθος ανάγνωσης, ας πούμε) και άλλο πράγμα βγαίνει. Ίσως να έπρεπε απλώς να περνάει το κείμενο σε λεζάντες, δεν ξέρω. Αλλά αυτό είναι το βασικό θέμα με τις δημόσιες αναγνώσεις: δίνουν μία εκδοχή του πράγματος, προσαρμόζουν (πνίγουν) την εικόνα στο σχήμα του αναγνώστη. Υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι με ταλέντο (η Ολ.Λαζαρίδου διαβάζει υπέροχα) αλλά πολύ συχνά, το αποτέλεσμα είναι αμήχανο.
Αυτά τα λίγα γνωστά. :-)
Καλημέρα.
Καλημέρα thas.
(είδα το ποστ νωρίτερα αλλά ήθελα να απολαύσω δεύτερη φορά το βίντεο πριν σου αφήσω ένα σχόλιο)
Σ'ευχαριστώ που άνοιξες το παράθυρο και μου θύμισες τέτοια καλοκαίρια τέτοιων Φολεγάνδρων.
toute la vie sera pareille à ce matin
aux couleurs de l'été indien
Ψέματα βέβαια, αλλά ωραία ψέματα.
(και οι μουσικές επιλογές και οι εικόνες και κυρίως η αφήγησή σου - τόσο τεχνικά "αποστασιοποιημένη" και ωραία αρθρωμένη, ήταν θαυμάσια)
Καθόλου ψέματα Ίφι. Είναι μια ποιητική αλήθεια που νιώθεται απολύτως αληθινή μέσα στο σύμπαν της. Προσωπικά έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σ' αυτήν την πραγματικότητα από ότι στη γνωστή μας άλλη. Και σ' ευχαριστώ ειλικρινά για το ωραίο σχόλιο- αν και όπως είπα δεν μου πολυαρέσει η ανάγνωσή μου.
όμορφο, όμορφο, thas, ωραία η μουσική, γλυκιά και η εικόνα, όμορφα αυτά τα μικρά και ελάχιστα, αχ και βαχ.
να'σαι πάντα καλά να τα αισθάνεσαι.
(ναι, ξέρω βραβείο πρωτότυπου και πλούσιου σε λεξιλόγιο κόμμεντ)
φιλιά και καλό καλοκαίρι
Γεια σου καλή μου xilaren. Τα βραβεία πρωτοτυπίας τα παίρνεις καθημερινά στο φέις, δεν έχεις ανάγκη τα ξεπερασμένα μπλογκοσχόλια. Πφ. Πάνε αυτά τώρα.
Καλό καλοκαίρι (όσο μας έμεινε δηλαδή) και φιλιά πολλά. Θενκς.
email
αχ!τι ωραιο....τωρα το ειδα!τελειο,τελειο....
Είναι καταπληκτικό. Αυτή είναι μια ευφάνταστη επαναδιαπραγμάτευση του όρου "ευτυχιά."
Όλια μας και para-mythou μας, εκτιμάμε πολύ το γεγονός ότι αφήσατε προς στιγμήν τις ρακέτες για να γράψετε τουταδωνά τα υποστηρικτικά. Εύχομαι να μη βρεθεί ανεπιθύμητο βότσαλο στη σαγιονάρα σας, αξεφλούδιστο αγγουράκι στη σαλάτα σας, απρόσκλητο κουνουπάκι στη βεράντα σας. Αμηναμηναμηναμήν.
Κι ομως thas, η φωνη σου ειναι τοσο, οσο χρειαζεται να μεταφερει τη νοσταλγια, τον θαυμασμο, τον αερα του νησιου, το διαβρωτικο χιουμορ. Και ναι, υπαρχουν ευλογημενα πλασματα, η μονη δυστυχια τους ομως ειναι οτι τα ερωτευονται ολοι ;-)
Όμως κάπως πρέπει να ζήσεις :-)
Θενκς Λουκρητία μου.
πολύ πολύ πολύ όμορφο
δγκμν
μου επιτρέπεις να το αναρτήσω στο ζαρίβ;
δγκμν υστερογραφούσα
Θενκς! Προχώρα ελεύθερα υστερογραφούσα δουγουκουμουνού. Τι είναι το ζαρίβ;
ΓΕΙΑΑΑ!
Πέρασα για να πω 'ΓΕΙΑΑΑ!'.
...
Έστω μια μουσικούλα;
Δεν μπορεί, κάτι θα 'χεις να μα κοινωνήσεις.
Τα μπλογκς μπορεί να είναι μόδα,
σε αντίθεση με τη γραφή και την επικοινωνία,
όπως αυτές μάθαμε να μας προσφέρονται από δω μέσα.
Τίποτα σε winter σού βρίσκεται;
τώρα πρωτοχρονιά χωρίς μουσικούλα βιταμοντέρνα, με φιογκάκια και τέτοια, λέει; δε λέει. για κάνε το κουμάντο σου.
καλή, καλύτερη χρονιά μας, θας!
Άνθρωποι-άνθρωποι, γεια σας καλοί μου άνθρωποι. Αμ μπέγκιν γιου φορ μέρσυ- είμαι απαράδεκτος, το παραδέχομαι. Την αγαπούσα το παραδέχομαι, ήταν το δεύτερο εγώ μου. Μα τώρα πια ούτε σαν σκέψη, γιου νόου. Δεν ξέρω πώς φτάσαμε ως εδώ... πράγματι ούτε ένας φιόγκος, ούτε μια εξυπνάδα, ούτε μια χαζομάρα. Βουβαμάρα και χιόνι πάνω στους κέδρους. Και ομίχλη και κρύσταλα (και ίλια και άκρα)...Γενικώς, γζκβκγκζζζαμάν, που πάει να πει δεν έχει τι δεν έχει πώς. Αφωνία. Στάσις. Πολλά φιλιά, παίδες. Καλή χρονιά σε όλους, με αγάπη.
δεν πειράζει, Θανούλη, φτάνει η αγάπη. φιλιά!
Αχ βαχ Θας, μας, πας... Χρόνια πολλά λοιπόν και δημιουργικά με όποιον (άλλο έστω -σνιφ, κλαψ) τρόπο (μ'αν είν' αυτός το facebook πολύ θα με πικράνεις...)
Αν πάλι σε έχει συνεπάρει η διδασκαλία, μήπως (λέω μήπως) έχεις τίποτις προτασούλες διδακτικές, κάτι τις το ευφάνταστο για τα μαθητούδια μας;
Θας νάναι κι ότι νάναι!!
Φιλιά, πολλά και ευχές.
Μ.
exei plaka to blog soy moy arese mpes na deis kai to diko mou....
www.lefta4you.blogspot.com
www.tainies4you.blogspot.com
www.superklimatismos.blogspot.com
έχει πλάκα το μπλογκ σου, μπες να δεις και το δικό μου:
post4you.blogspot.com
ε όχι! δεν θα μας βρει το επόμενο καλοκαίρι με το ίδιο ποστ!
σε παρακαλώ, γράψε ξανά!
Μια φορά κάθε δεκαπέντε μέρες, περίπου, μπαίνω στο βιταμο, να δω μήπως υπάρχει κάτι καινούργιο, μια ανανέωση, βρε αδερφέ. Φθινόπωρο, χειμώνας, πέρασαν εμείς προχωράμε κι εσύ μένεις ίδιος.
Αλλά να, κάθε τόσο μπαίνουν στη ζωή μας κάτι κορίτσια (εν προκειμένω με σγουρά μαλλιά και ένρινο γέλιο, που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ Ελλάδα, και θες -καλά, εγώ- να τις φέρεις το καλοκαίρι σε ένα νησί, όποιο νησί είναι ακόμα νησί), κάτι κορίτσια λοιπόν μπαίνουν στη ζωή μας, και τότε καταλβαίνουμε ότι το βίταμο δεν είναι για ανανεώσεις και για να τρέχει πίσω από τη μόδα.
Όχι! Εμείς είμαστε να αλλάζουμε, μεγαλώνουμε και να προκόβουμε, έτσι ώστε τα εδώ γραφέντα να μας αφορούν άμεσα, όλο και πιο προσωπικά, όλο και πιο βιωματικά. Για να τα χειροπιάνουμε και όχι να τα καταλαβαίνουμε, που λέει κι ο Λορεντζάτος.
Να σαι καλά Θας, ό,τι κάνεις να σου ρχεται όπως το θες.
Με κόμπλαρες με τα καλά σου λόγια βρε Σίμο και άργησα να απαντήσω. ;-) Μάλλον ακολούθησα την αρχή της μη ανανέωσης και στα σχόλια- δοκιμάζω να δω πότε θα φάω κανένα φάσκελο ξεγυρισμένο. Μέχρι τότε μου μένουν μόνο τα βαθιά ευχαριστώ για τέτοια προσωπικά σχόλια, γραμμένα με τόση αγάπη και καλοσύνη. Καλό καλοκαίρι, αν τύχει και περάσεις και το δεις φέτος ή καλά επόμενα καλοκαίρια, γεμάτα από αυτά τα υπέροχα κορίτσια που μπαίνουν κάθε τόσο στη ζωή μας.
Post a Comment
<< Home