της Δευτέρας
Ο πατέρας δεν πίνει στους ουρανούς.
Χθες είδα πάλι στον ύπνο τον πατέρα. Καθόμασταν οι δυο μας σ' ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο. Κάποιος μας έφερε δυο ποτηράκια και κρασί. - Είσαι καλά; του λέω. - Καλά, καλά, και μου 'πιασε το χέρι. - Άντε, στην υγειά σου, είπε. Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε πάνω στο τραπέζι. - Δεν πίνεις; ρώτησα. - Εσύ να πιεις απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω.
Γιάννης Βαρβέρης, Πεταμένα Λεφτά, Κέδρος 2005
(επίσης τα σχετικά: Σκαμπαρδώνης και Γκανάς.)
4 Comments:
Α να χαθείς, συγκινήθηκα.
χανεσαι συνεχεια, μου λενε οι γονεις μου.
μερικες φορες περναω απο κατω και δεν κανω ετσι να σταματησω να πω μια καλησπερα.
δεν ξερω γιατι το λεω αυτο εδω τωρα.
ε, εμένα μια χαρά μου φαίνεται που το λες αυτό εδώ. Δεν έχει τι δεν έχει πώς. Καταλαβαίνουμε.
Γεια σου βάσκες. Καλή εβδομάδα- glad you like it!
Καλότυχοι, που λησμονάνε;
Μπορεί και όχι.
Post a Comment
<< Home