τάξι στόριζ
Μπαίνω σε ταξί με μανούλα. Μανούλα συν ταξί ίσον εξετάσεις-νοσοκομεία, κλάσικ. Ο ταξιτζής είναι σαραντάρης, ευγενής. Ακούω τους μάγους και αναρωτιέμαι ποιος σταθμός βάζει στην πρωινή ζώνη το Φορτηγό. Με συγκινεί πολύ εδώ η φωνή του Σαββόπουλου, είναι και η χαρακτηριστική ηχογράφηση, ακούγεται πολύ ο χώρος. Αυτό το ταμπούρλο με τα δάχτυλα πάνω στην κιθάρα αλλάζει μαγικά το τοπίο έξω από το τζάμι - το ακριβώς ανάποδο του να χαζεύεις τους ανθρώπους και την πόλη υπό τον Real fm. Κοιτάζω να δω μήπως κινείται κανένα RDS, τίποτα. Αν μπει η Ζωζώ, σκέφτομαι, ο άνθρωπος είναι δικός μας. Μπήκε. :-)
.
.
Σε δύο ώρες επιστρέφουμε με άλλο ταξί. Νεότερος αυτός, ακούω αμέσως ότι παίζει Θανάση Παπακωνσταντίνου, αλλά τι πιθανότητες υπάρχουν να πέσω ξανά σε ψαγμένον; Κοιτάζω το ηχοσύστημα και ναι, έχει καρφώσει το mp3 επάνω του ο άνθρωπος. Του εξηγώ το περιστατικό, «πωωω, να το φορτώσω κι εγώ το Φορτηγό», μου λέει. Κουβεντιάζουμε λίγο για Σαββόπουλο, πώς κατέληξε έτσι αυτός ο ποιηταράς κλπ, λέμε και για τη Σούμα, «έχεις αντίτυπο αριθμημένο και υπογεγραμμένο στην τελευταία σελίδα»; με ρωτάει. (Δεν ήξερα να του πω, κοιτάζω σήμερα, δεν είναι τέτοιο). Πληρώνω και χαιρετάω, «ψάξε τον Λεωνίδα Μπαλάφα» μου φωνάζει απ΄το κατεβασμένο παράθυρο. Η μάνα, τόση ώρα αμίλητη. Πολλά πράγματα ήξερε αυτό το παιδί, μου σχολίασε μετά.
.
(Σύγχρονα ταξί- κέντρα πολιτισμού. Καλή φάση.)
*
Ωραίοι τύποι βέβαια αλλά δεν πιάνουν μία απέναντι στον αγαπημένο μου, λίγα χρόνια πριν. Είναι καλοκαίρι και κάθομαι μπροστά, ο τύπος πενηντάρης, αξύριστος και ιδρωμένος - φανελάκι, κοιλιά, φραπές, τσιγάρο. Λογικά, περιμένεις λαϊκά. Ακούει κάποιον ενημερωτικό σταθμό, διακόπτουν και βάζουν το supergirl. Δεν πίστευα στ' αυτιά μου όταν άρχισε να το σιγοτραγουδάει, είναι βέβαια εθιστικό ρεφρέν, αν δεν ντρεπόμουν θα το τραγούδαγα μαζί του (μπορεί και να το ψιθύρισα για λίγο). Με είδε που τον κοίταζα με την άκρη του ματιού μου, πρέπει να ντράπηκε και το σταμάτησε. Είχαμε πλάκα, έτσι εγκλωβισμένοι κι οι δυο στις ηλικίες και τους ρόλους και τα στυλ μας, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων που συντονιστήκαμε για λίγο πάνω στο χιτάκι. (Δυο τέλεια καμουφλαρισμένα supergirls).
.