vita moderna

kisses, tears & psychodramas

30.6.06

96 degrees

Ο υδράργυρος έχει πλέον αγγίξει τε τελεότητα. (το ίδιο και ο Παναγιώτης Τόκος)



To άσμα των Third World, ΕΔΩ.

Updated: HOT ΔΙΑΛΟΓΟI ΣΕ ΥΠΟΕΝΟΤΗΤΕΣ

Οι όροι του προβλήματος.
Ανώνυμο: anna zoume gia na se akoume
Ανώνυμο: αννα εισαι θεα
Ανώνυμο: anna gia panta
Ανώνυμο: despoina einai TELOIO
Ανώνυμο: ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ
Ανώνυμο: ΒΙΣΣΗ ΠΟΥΤΑΝΑ
Ανώνυμο: Δεσποινάρα για πάντα
Ανώνυμο: Bissi =thea , Bandi = S K A T A
Ανώνυμο: skata eisai kai fainesai

Η γνώμη των ειδικών

Ανώνυμο, 12-1-2005: Despoina the best!!!den yparxei kalyteri apo sena despoinoula mou...you are the one!!!!!
Ανώνυμο, 19-1-2005: despoina eisai thea
Ανώνυμο, 29-1-2005: ΗΡΕΜΙΑ!!! ΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ (ΑΝΝΑ - ΔΕΣΠΟΙΝΑ) ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΡΙΕΡΕΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΩΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑΤΑ... ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ, ΚΑΙ Η ΚΟΥΤΣΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΙ, ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΩΡΩ ΚΑΚΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΦΩΝΑΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΤΑΛΕΝΤΑ. ΚΡΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΡΙΧΝΕΤΕ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΑΣ ΤΟΣΟ ΧΑΜΗΛΑ ΒΡΙΖΟΝΤΑΣ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ. ΑΣ ΔΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΕΞΩ!!!

Ανώνυμο, 7-2-2005: Η ΒΑΝΔΗ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ. ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΤΡΙΑ ΩΡΑΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΝΑΡΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΝΑ

Ανώνυμο, 19-3-2005: ΚΑΛΑ Ο ΙΜΑGE MAKER THS ΒΑΝΔΗ ΔΕ ΤΗ ΒΛΕΠΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΤΑ ΤΑ ...ΧΕΙΛΑ..ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ? ΤΟ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΧΕΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟ,ΚΑΙ ΔΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΥΣΚΩΝΕΙ!

Τοπικισμός.
Ανώνυμο, 20-3-2005: πηγαινετε ολοι να πληγηται μαλακες.ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ.
Ανώνυμο, 9-5-2005: έτσι και ξαναπείς για την Κύπρο. Είμαι από την Κύπρο αλλά και εγώ μισω την Βίσση την πουτάνα. Bανδή για πάντα.
Ανώνυμο, 13-5-2005: ΕΙΝΑΙ ΞΟΦΛΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ!!!!!!!!!!!Κ Ο Κ Κ Ι Ν Ο Υ ! ! !!!!!ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!ΚΟΡΜΑΡΑ!!!ΦΩΝΑΡΑ!!!ΠΡΩΤΗ Κ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΡΕΕΕΕΕ!!!ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΗΣ !!!!!!!
Ανώνυμο, 7-6-2005: KYPROS S'AGAPO. MONO AYTO...
Ανώνυμο, 12-6-2005: bissi the best, bandh psaxe k bres
Ανώνυμο, 16-6-2005: ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΜΑΖΙ

Ολίγον sex...
Ανώνυμο, 22-6-2005: ta xili tis bandis eginan etsi apo ta tsimpoukia!
Ανώνυμο, 1-7-2005: ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΙΣΤΕ ΑΡΡΩΣΤΟΙ.ΠΑΛΙΟΑΔΕΡΦΕΣ.ΤΙ ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΤΕ ΦΑΕΙ.ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥΣ? ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ:ΑΝ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΝΔΗ Η' ΤΗ ΒΙΣΣΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΗ? ΕΠΙΕΙΚΩΣ ΔΗΛΑΔΗ.ΗΛΙΘΙΟΙ.ΕΙΣΤΕ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥΣ.ΜΟΝΟ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΑΣ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ. ΓΕΛΙΟΙ! ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ.Η ΒΑΝΔΗ ΚΑΙ Η ΒΙΣΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΟΙΒΟ ΚΑΙ ΚΑΡΒΕΛΑ.ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΙ.ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ,ΟΙ ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ.Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ ΒΙΣΣΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΒΕΛΑ(ΣΧΕΔΟΝ,ΓΙΑΤΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ)ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΝΔΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ.ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑΛΕΝΤΑ.ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΤΩΡΑ.ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟΙ...

...και βία.

GIORGIA, 14-9-2005: vandi ise 8ea latremeni opoioi lene kaka logia gia sena tou FWNAZW K TON DERNW.....vissi ainte xasou me ton sakoula s to nylon k ton karvela s
Ανώνυμο, 24-9-2005: eisai to idolo moy
Ανώνυμο, 29-9-2005: I VISSI EINAI KARAPOYTANARA
Ανώνυμο, 29-9-2005: I VISSI TON PAIRNEI APO TON KOLO GOYSTAREI NA XONEI MPOUKALIA STON KSESHISMENO KOLO TIS
Ανώνυμο, 29-9-2005: GAMIETAI KAI I VISSI KAI I VANDI
Ανώνυμο, 7-10-2005: malakies
Ανώνυμο, 14-12-2005: αφου μονο την βισση αγαπανε οι κυπριοι να παει να τραγουδισει στη κυπρο εμας μας εχει βγαλει τα αυτι με το nylon

Ανώνυμο, 24-12-2005: ime gay ke thelo na kamo pipa se olous!!!!

Ανώνυμο, 24-12-2005: Φοίβος: ο μέγας ποιητής που κατάργησε τα επίθετα!
Ανώνυμο, 16-2-2006: καθιστε ολοι καλα μη φατε καμια μπουφλα..........ο καθενας στον πονο του εδο μεσα......
Ανώνυμο, 25-2-2006: opois eipe oti ηΑΝΝΑβΙΣΣΙ ειναι πουτανα ειναι ενασ μαλακισμενοσ που δεν ξερει τι θα πει απολυτη θεα
Ανώνυμο, 25-2-2006: vissi..............bitch!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμο, 25-2-2006: vandi kai vissi to 8elete to xusi

Εσωτερισμός.
Ανώνυμο, 26-4-2006: ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΕΙ ΤΗ ΒΙΣΣΗ ΑΣ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΒΙΣΣΗ ΚΑΙ ΑΣ ΡΙΞΕΙ ΟΣΑ ΚΑΝΤΙΛΙΑ ΘΕΛΕΙ!ΤΙ ΞΕΡΕΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΩΡΕ ΑΠΟ ΠΟΥΤΑΝΕΣ??? ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟΝ ΒΡΙΖΕΤΕ ,Ε? Η ΒΙΣΣΗ ΤΑ ΕΙΧΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣΑ ΕΒΑΖΕ ΚΕΡΑΤΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕ ΑΛΛΟΝ??? ΑΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΣΑΣ!!!

Λιμάνι.
Ανώνυμο, 16-6-2006: i maria kai esu eiste duo skulo poutanes pou den jerete ti sas ginete apo to polu gamisei sas pire o poutsos ta mallia pigenete fate kanenan kai molis plinete kala to stoma sas elate kai miliste gia tin VANDI katalavatee.... :-I
Ανώνυμο, 16-6-2006: AUTI POU EIPE TA POIO PANO EIMAI EGO KAI ME LENE XRISTIANNA I ALLIOS KALAMAROU KAI AN TOLMATE ELATE KAI PITE MOU EMENA OTI 8ELETE GIA TIN VANDI NA DOUME META AN 8A MPORESETE NA 3ANA MILISETE APO TA PRISMENA OULA KAI APO TA SPASMENA DONTIA KATALAVATE KALA...??????

Έξοδος-συμπέρασμα.
Ανώνυμο, 16-6-2006: Bανδή +Χατζηγιάννης 4 ever


Όλο το πρωτότυπο ΕΔΩ.

22.6.06

H Ρουφίνα Σίλιτζη

Η δική μας διαπραγμάτευση στους "Σκοτεινούς, ατελέσφορους, γελοίους έρωτες του καλοκαιριού" του ξενοδοχείου, είχε περισσότερο pop χαρακτήρα· διαπιστώνω φλυαρία εκ των υστέρων. Εξού και θαυμάζω αντανακλαστικά τη δωρικότητα του Θανάση Βαλτινού. Το φινάλε του διηγήματός του (που μεταφέρω αποσπασματικά), θα μπορούσε να αποτελεί τη δική του ακούσια συμμετοχή.

*


Ως ωραίοι οι πόδες
της ευαγγελιζομένης την αγάπη
της ευαγγελιζομένης τον έρωτα


Παναγής Πετάτζης. Το 1936 γιόρτασε τα 24α γενέθλιά του. Είχε μόλις επιστρέψει από την Ιταλία, γεωπόνος. Αυτός έφερε την πρώτη μοτοσυκλέτα στο νησί. Δεκαέξι χρόνια μεγαλύτερός μου. Και εγώ Παναγής Πετάτζης. Απλή συνωνυμία, που δηλώνει πάντως κάποια μακρινή συνάφεια. Ο παππούς μου τους αποκαλούσε σφετεριστές. Ποτέ δεν εξήγησε τι σφετερίστηκαν. Πιθανόν το όνομα. Επί 300 χρόνια μόνο μια γυναίκα από τη δική μας οικογένεια πήγε σ’ αυτούς.
«Αυτοί από εκεί». Ήταν μια άλλη προσωνυμία τους. Ήσαν υπερόπτες.

[Στο γενεαλογικό δέντρο του αφηγητή συναντούμε και τον όσιο Μανουήλ. Θυμάται τις λιτανείες που γίνονταν στη μνήμη του, στην ηλικία των 6 ετών]:

Έκανα όλη τη διαδρομή των τριών ωρών πεζή κρατώντας τη μητέρα μου από το φουστάνι. Εκείνη κουβαλούσε τη δίχρονη Ρωξάνη στην πλάτη της. Τον επόμενο χρόνο μας άφησε. Ακολουθούσαμε τον κλήρο σε κάποια απόσταση, και για τους επισήμους η λιτανεία κατέληξε σε ένα μικρό υπαίθριο τσιμπούσι οργανωμένο από το Επισκοπείο. Περιγράφω τον χώρο από μνήμης. Το κεφαλάρι του νερού είχε στερέψει σχεδόν, αλλά τα τεράστια πλατάνια που σκέπαζαν το μικρό εκκλησάκι έθαλλαν ακόμη και θρόιζαν στις μεσημεριανές ελαφριές αύρες. Τόπος αναψύξεως.

Ένα στενόμακρο ξύλινο τραπέζι ήταν στρωμένο στον ίσκιο τους. Η μητέρα έδωσε τη Ρωξάνη στον πατέρα και πατώντας σ’ έναν μικρό πέτρινο πάγκο προσπάθησε να ισιώσει τις σκονισμένες μεταξωτές κάλτσες της. Μια κίνηση ασυναίσθητης ίσως κοκεταρίας. Έβαλε τα χέρια κάτω από το φουστάνι ανεβάζοντάς τα, εναλλάξ, πάνω προς τους μηρούς της. Μέσα από αυτούς τους μηρούς είχα γλιστρήσει στη ζωή. Τα παπούτσια της με τα τετράγωνα στέρεα τακούνια και τα κουμπωμένα λουράκια ήταν καταγδαρμένα. Τέτοιες λεπτομέρειες καίνε ακόμα. (…)

[Επιστροφή].

Είμαι ο τελευταίος Παναγής Πετάτζης. Θα πεθάνω άκληρος. Υπάρχει μια πιο σκληρή λέξη για αυτό. Μαγκούφης. (..). Φυσικά, είναι και οι άλλοι Πετάτζηδες: αυτοί «από εκεί». Τώρα καταλαβαίνω τον ανομολόγητο φθόνο του παππού μου. Άτρωτοι εκείνοι από τέτοιες λεπτότητες πνεύματος κραταιώθηκαν και κυριάρχησαν.
Ο «από εκεί» Παναγής μετά την επιστροφή από Ιταλία επιδόθηκε στον εκσυγχρονισμό της επικράτειας που είχε ήδη ετοιμαστεί γι’ αυτόν.

[Ενόχλησε τα τοπικά ήθη αυτή η στάση, αλλά εκείνος τους αγνόησε όλους]:

Πιθανότατα γλένταγε τον σάλο που ξεσήκωναν οι ενέργειές του. Ύστερα παντρεύτηκε τη Ρουφίνα Σίλιτζη.
Τη Ρουφίνα. Επικίνδυνη ομορφιά. Την έβαζε πίσω στη μοτοσυκλέτα του ως τρόπαιο και διέσχιζαν τα χωριά για να κατεβούν στο λιμάνι.
Το 1944, μεγάλη Παρασκευή, τον βρήκαν μέσα στο αίμα του. Πεσμένο στην πόρτα του σπιτιού του. Λένε ότι τον έσφαξε εκείνη. Για τις απιστίες του. Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτό το έκανε ο τοπικός ΕΛΑΣ. (…)

Πηγαίνω κάθε καλοκαίρι στο νησί για μερικές εβδομάδες. Όχι πάντως τον Αύγουστο. Τα μελτέμια με ενοχλούν. Πιστεύω ότι ο Σεπτέμβρης είναι ο καλύτερος μήνας. Τότε άλλωστε έχουν αποσυρθεί και οι ορδές των εισβολέων. Οι παλιοί σκυρόστρωτοι δρόμοι που συνδέουν τα χωριά τώρα έχουν ασφαλτοστρωθεί. Έχουν διαπλατυνθεί επίσης.
Σ’ αυτούς τους δρόμους έτρεχε με τη μοτοσυκλέτα του ο Παναγής «από εκεί». Υπολογίζω ότι εκείνη η θρυλική του ταχύτητα, που τρομοκρατούσε μωρά και κοτόπουλα στα χωριά από τα οποία περνούσε, δεν μπορεί να ήταν μεγαλύτερη από 50-60 χιλιόμετρα. Κάποτε ο πατέρας μου μου είπε γι’ αυτόν: Ήταν μια μετριότης.


[Και η έξοδος]:

Το μονοπάτι ως σύνορο έχει χάσει πια τη σημασία του. Δεν ορίζει τίποτα. Αυτό μου δημιούργησε κάποια μελαγχολία. Ό,τι έχει μείνει από τις μεγάλες εκτάσεις της οικογένειας είναι ένα μέρος του πρώην ελαιώνα χαμηλά και το σπίτι στο λόφο με τα δέκα περίπου μαντρωμένα στρέμματα.
Αλλά και για τους «από εκεί» τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οι γαίες τους δεν έχουν κατατμηθεί, αλλά παρακμάζουν ακαλλιέργητες. Περίπου αδέσποτες, με τους κατακτητές να καραδοκούν. Προσπάθησα να διασκεδάσω τη μελαγχολία μου, χωρίς αποτέλεσμα.
Στο ύψος του Πύργου των «από εκεί» ένιωσα να με παρακολουθούν. Σταμάτησα και γύρισα απότομα πίσω. Στην αρχή δεν την είδα. Και όταν την είδα δεν την αναγνώρισα. Δεν ήξερα καν ότι ζούσε ακόμη. Αλλά ήταν αυτή. Η Ρουφίνα Σίλιτζη. Έστεκε ανάμεσα στις γέρικες δαψιλέες μυγδαλιές, ψηλή και συρρικνωμένη, ένα γερασμένο όρνεο που περιμένει να πεθάνει από ασιτία, επειδή το ράμφος του έκλεισε.
Η Ρουφίνα Σίλιτζη!
Η εικόνα αναδύθηκε μέσα μου ακαριαία: Εγώ βρέφος στην αμμουδιά και εκείνη να έρχεται από τη θάλασσα περιπατώντας επί των υδάτων. Βγήκε έξω, μέσα στην αποθέωση της γύμνιας της, χωρίς να μου δώσει καμιά σημασία. Ήταν αυτό που δεν μπόρεσα να αντέξω ποτέ. Άρχισα να κλαίω και το κλάμα μου την ενόχλησε. Με κοίταξε με τον ίδιο κακό τρόπο όπως τώρα και, σκεπάζοντας με τις παλάμες της το ανθισμένο εφήβαιό της, μου γύρισε τις πλάτες και απομακρύνθηκε με τον βασιλικό της τρόπο.
Σχεδόν εβδομήντα χρόνια από τότε.

*



[Οι φωτογραφίες από τη θρυλική Ευδοκία του Δαμιανού]

[Το διήγημα του Θ.Βαλτινού, από τον τόμο "Εθισμός στη νικοτίνη", εκδ. Μεταίχμιο]]

20.6.06

Θα ανάψει η δάδα και θα καούν τα κάρβουνα

...του τομέα Z. Στη συνέχεια θα ακουστεί ένα τσουφ και παγωνιά θα πέσει στον πλανήτη.

*


Πριν από μέρες έλαβα ένα (μαζικό) μέηλ από τον brother Δημήτρη, που είχε προωθηθεί και ξαναματοπροωθηθεί, ως είθισται. Ανάμεσα στους αποδέκτες πρόσεξα και πολλούς φίλους. Δεν μπορεί, θα το λάβατε κι εσείς. Έλεγε τα εξής:

Subject: ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΝΕΟΣ ΙΟΣ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!!!
Τις επόμενες ημέρες θα πρέπει να είστε προσεκτικοί και να μην ανοίξετε
κανένα μήνυμα με τον τίτλο "invitation", ανεξάρτητα με το ποιος το
στέλνει, πρόκειται για ένα ιό ο οποίος "ανάβει" μια ολυμπιακή δάδα που
καίει το σκληρό δίσκο του Pc.

Αυτός ο ιός θα σας σταλεί από ένα άτομο που έχετε ήδη στη λίστα επαφών
σας, για αυτό θα πρέπει να ενημερώσετε όσο το δυνατό περισσότερους. Είναι προτιμότερο να λάβετε αυτό το μήνυμα 25 φορές από το να λάβετε τον ιό και να τον ανοίξετε. Εάν λάβετε μήνυμα με τον τίτλο "invitation" μην το ανοίξετε και κλείστε αμέσως το Pc. Είναι ο χειρότερος ιός που ανακοινώθηκε από το CNN και αξιολογήθηκε από τη Microsoft ως ο πιο καταστροφικός ιός που έχει υπάρξει ποτέ.

Ο συγκεκριμένος ιός ανακαλύφθηκε χθες από το MCAfee και δεν υπάρχει
ακόμα "λύση" για αυτόν. Απλά καταστρέφει τον Τομέα Zero του σκληρού
δίσκου όπου βρίσκονται οι σημαντικότερες πληροφορίες.

Με εκτίμηση
Τσιλιμπ. Σπύρος
ALT. SOFTWARE, Πωλήσεις Περιφέρειας Βορ.Ελλάδος
Υποκατάστημα Θεσ/νίκης, Μ.Καl. 6 546 29 Θεσ/νίκη
τηλ. : +30 2310 59… fax : +30 2310 59…

*


Επειδή μου κάνει πάντα εντύπωση η επιλογή ενός ημιλογοτεχνίζοντος ύφους με αρκετό σασπένς και αγωνία από ανθρώπους που δουλεύουν σε εταιρείες πληροφορικής (ξέρεις τώρα, η καρδιά του ορθολογισμού), πώς μου ήρθε λοιπόν και συνέταξα πάραυτα απαντητική επιστολή προς τους ίδιους (φίλους) αποδέκτες:

Apo thas pros apodektes.
Subject: ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ!
Στη συνέχεια πρέπει να πλύνετε καλά τα χέρια σας γιατί ο ιός είναι ύπουλος και εισχωρεί στην επιφανειακή στοιβάδα του δέρματος. Ο Νικόλαος Τ., ασίσταντ μάνατζερ της Ολιβέτι, δεν τα έπλυνε καλά και μετά από μία εβδομάδα άρχισε να του μαραίνεται το πουλί. Η Ελένη Ρ., διευθύντρια πωλήσεων και εγκζέκιουτιβ σέκοντ ασίσταντ νταϊρέκτορ του Λι Μπρούγιερ, τα έπλυνε πλημμελώς με αποτέλεσμα να αρχίσει να έχει πολλά τικ και – το χειρότερο- τακ! Σύντομα έπαθε γλωσσοδέτη και ανέπτυξε στραβισμό.

Αρχικά να θειαφίσετε το χώρο με ειδικό μείγμα που εσωκλείεται επισυναπτόμενο από την μάικροσοφτ κορπορέισον και τους εδώ αντιπροσώπους της kukandfriends EΠΕ. Κλείστε όλα τα προγράμματα που τρέχουν στο δωμάτιο και ελέγξτε μήπως κινείται κανένα εντομάκι ή άλλο ζωύφιο πάνω στο γραφείο. Αυτό είναι καταστροφικό για την υγεία σας γιατί δείχνει ότι έχετε ξεχάσει να καθαρίσετε τον χώρο πάνω από ένα μήνα. Αφού κλείσετε όλα τα μηχανήματα, ανοίξτε διάπλατα όλα τα παράθυρα να μπει η άνοιξη. Σε περίπτωση που αντί για άνοιξη μπει καυσαέριο, κλείστε γρήγορα τα παράθυρα και ανοίξτε το ψυγείο. Φάτε ό,τι βρείτε μπροστά σας για να καρδαμώσετε και να αντιμετωπίσετε τον ιό εκ των ένδον.

Όξω φίδια όξω καλλικάντζαροι φτου μία, όξω τρολ όξω παράνομο λογισμικό φτου δύο, όξω ντέρτια και καϋμοί φτου και βγαίνω. Στείλετε την ευχή μια τρίτη Παρασκευή του Ινδικτιώνος και θέλετε ιδεί μιαν κραταιάν δύναμιν να στηρίζει τα δίκαιά σας. Θα είσαστε άτρωτοι εις όλα τα μικρόβια και θα πετάξετε τα Νόρτον από το παράθυρο.

Παρακαλώ πολύ κύριε και κυρία μην αγνοήσετε την παράκλησιν γιατί θα πάθετε καθίζηση στην πολυκατοικία σας και θα πέσετε σε κινούμενη άμμο καταμεσής στο Σύνταγμα. Θα βγάλετε σπιθούρια που φεύγουν μόνο με τσουκνίδες που φυτρώνουν σε ένα πολύ άγριο μέρος που το ξέρει μόνο ένας πολύ άγριος άνθρωπος που ζει σε μια πολύ άγρια σπηλιά που τη φυλάει ένα πολύ άγριο μαντρόσκυλο που έχει εκπαιδευτεί σε ένα καταπληκτικό μέρος με υπερσύγχρονα μέσα.

ΜΠΟΥΛ- ΝΤΟΓΚ. Εκπαιδεύσεις σκύλων- εισαγωγές καθαρόαιμων, εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι BULL-DOG ΑΜΕΡΙΚΗΣ. ΈΔΡΑ: ΠΑΛΛΗΝΗ, Αναπαύσεως 124-Β. Ειδικοί συνεργάται Άλτ. Ελλάς. κος Μπαρμπαγιαννακάκης Μαρικάκης.

*


Το θυμήθηκα σήμερα τυχαία και αναρωτήθηκα τι να έγινε, διότι αν εξαιρέσεις τον brother kukuzeli του οποίου δεν ξεφεύγει όχι μέηλ αλλά διαδικτυακή καρφίτσα σε πιξελαχυρώνα, ουδείς άλλος σημείωσε κάποια ελάχιστη αντίδραση. Ένα πετάρισμα βλεφάρου, μίαν ένδειξιν ζωής.

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:
1. Αν σε βασανίζει κάτι, μην ανοίγεις την καρδιά σου σε άλλους πλην μπλο και μπλου. Δεν διαθέτωμε πλέον φίλους, οϊμέ.
2. Επιστολές του στυλ "χρόνια πολλά αγαπητοί μου" είναι τελειωμένες. Οι πάντες αισθάνονται ότι δεν τους αφορά και δεν πρόκειται να λάβεις κανένα "επίσης, να σαι καλά" (εκτός αν πέσεις στον γνωστό ευγενή kuk- τα είπαμε)
3. Όπως μου εξομολογήθηκαν η Λε και η Λη, μέηλ που λαμβάνουν από τον Κου, τον Δου, τον Θου και τον Που δεν τα ανοίγουν καθόλου. (Εγώ που είμαι Θα μπερδεύομαι με του Θου και πάω καλιά μου.)
4. Τι είναι αυτό το καλιά μου και πώς γράφεται, θα σε γελάσω.
5. Είναι φανερό ότι δεν έχω κάτι να προσθέσω αλλά ποτέ δεν πρέπει να κλείνουμε σε ζυγό αριθμό, είναι κανόνας. Το ίδιο ισχύει για τα τριαντάφυλλα. Προσφέρουμε πάντα τρία ή πέντε ή επτά. Ποτέ παραπάνω γιατί αυτού του είδους η υπερβολή δεν συνάδει με τα συγκρατημένα αισθήματα της εποχής.

6. Ε, ξέρεις τι λέγεται για τους κανόνες.

8.6.06

μικρά απογευματινά

Ως γνωστόν ο σύνδεσμος μα χρησιμοποιείται για να εκφράσει αντίθεση. Παράδειγμα: «είσαι καραγκιόζης μα σε γουστάρω» ή «καλά τα λες μα δεν με πείθεις». Στον περίφημο στίχο της Τάmτα «για όλα φταις μα δεν με ξανακαίς» διαπιστώνουμε μια νέα επαναστατική διεύρυνση στη χρήση της λέξης, κατά την οποία η εναντίωση καταργείται. Φυσικά το μόνο νόημα που στέκει είναι (για να μιλήσουμε σε greeklish που συνεννοούμαστε καλύτερα): gia ola ftais, that’s why den me xanake-és.

Μπάι δε γουέι, (“eiristhw en parodw” gia tous mikrous mas filous-arxaiolatres) ας ακούσουμε ολόκληρο τον στίχο να μερακλώσουμε : για όλα φταις / μα δεν με ξανακαι-αίς /τώρα όόό,τι και να λε-ές / δεν ακούω άλλες εξηγήσεις / δεν μου κλείνουν τις πληγές/ Φταις μα δεν με ξανακαι-αίς/ τώρα ό,τι και να λε-ές/ μην το ψάχνεις δεν υπάρχουν λύσεις / ξέρεις πόσο φταις!

Μα, ξεμά, το μπιτάκι είναι ωραίο…

*



Παρακολουθώντας MAD TV ο άνθρωπος τρελλαίνεται. Από τον Moby στον Ρέμο και από εκεί κατ’ ευθείαν στους Active Member. Καπάκι, Βίσση. Τώρα ψηφίστε τι θέτε: Όναρ ή Τάμτα;

Έκανες πολλά, πάρα πολλά
που ήταν παραπτώ-ματά
και αν προσπαθείς να ξαναρθείς
έργο που δεν θα το δεις
Για όλα φταις….

*



H Τάμτα μας έφταιξε. Εδώ ολόκληρος Κωνσταντόπουλος και έκρινε ότι εκτός των άλλων που πρέπει να γίνουν για την εξωτερική πολιτική είναι απαραίτητη και η «συμπερασματοποίηση»!

-Δεν αισθάνομαι καλά γιατρέ. Δεν μπορώ να εφαρμόσω όλα όσα λέτε.
-Μα κι εσύ άνθρωπέ μου δεν έκανες μια συμπερασματοποίηση ώστε να ρεζουμάρεις τα σημαντικά.

Άλλη περίπτωση:
-Τα λεγα με τη Σούλα από τις επτά μέχρι τις δέκα.
-Προχώρα σε συμπερασματοποίηση γιατί βιάζομαι.

*


Το είδος τραγουδιού που θεραπεύει η Ραλλία Χρηστίδη πώς λέγεται; (Εγώ για σένα θα έπεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα). Μουσικολογικώς θα λέγαμε ότι κείται κείθε του ελαφροπόπ και δώθε του εντέχνου. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε υποψιασμένο ποπ; Χάι έντεχνο; Ρυθμικό Πάριο;
Αφορά μια κατατηγορία ακροατών που θέλουν πγοιότητα κάπως λιγότερο ποιοτική. Που θέλουν έναν προβληματισμό απροβλημάτιστο.
Βέβαια η κοπέλα ήταν μια χαρά όσο ζούσε στο σπιτάκι του μικρούτσικου. Μετά την έπεισαν ότι πρέπει να γίνει μοιραία γυναίκα. Ξένος και δύσκολος ο ρόλος της άι μάιτ σέυ.

*



Σκηνή στο δρόμο. Δυο κορίτσια, φίλες, μαθήτριες, με λεπτές τσιριχτές φωνές. Βρίσκονται στον αποχαιρετισμό και φιλιούνται σταυρωτά, με ηχηρότατο μμμουάτς, μμμουάτς. Καθώς απομακρύνονται (κάπως κινηματογραφικά, με τα χέρια τεντωμένα σα να φεύγουν ταξίδι) φωνάζει η μία στην άλλη: Φιλάάάκιααα.

(χωρίς αυτά τα λεκτικά φιλάκια του αγέρα, καμία συνάντηση δεν ολοκληρώνεται. Θα μου πεις και τα ζωντανά στον αγέρα δίνονται.)

(Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει- το βρήκα! Όλο και περισσότερο πρέπει η ζωή να φέρνει σε διαφήμιση. Κορυφαία αξεσουάρ πόλης παραμένουν το κινητό και τα μαύρα γυαλιά. Χωρίς αυτά είσαι ένας τυχαίος, ένας ουτιδανός- τι posing να κάνεις. Το δε κινητό παρά την τεράστια διάδοση, διατηρεί ακόμα τον συμβολισμό του. Εξού και όλοι χαίρονται να χτυπάει.- Ναι; Έέέέλααα./ Ναι, είμαστε εδώ με τα παιδιάάαα / Ναι, σούπερ, σούπερ. Γαμάτα λέμε.- ένα Μάλμπορο λάϊτς- σου λέω γυρνάμε συνεχώς είναι σούπερ- κι ένα μικρό νερό- εσύ πού είσαι καλέέεεε;)

Κοιτάει ο περιπτεράς. Τι να κάνει κι αυτός χωμένος εκεί μέσα.

*



Άλλη σκηνή πιο κάτω, σε εσωτερικό δρόμο του Πειραιά. Δυο γυναίκες μεγάλης ηλικίας. Η μία κάθεται στην είσοδο καταστήματος Νεωτερισμών ξεφλουδίζοντας φρούτο (σιγά μην έλθει πελάτης) Η άλλη πλησιάζει κουτσαίνοντας, κρατώντας κάτι που δεν φαίνεται καλά και απευθυνόμενη στην πρώτη κάπως αυστηρά αλλά τραγουδιστά, λέει με φωνή τρεμάμενη:
-Έ-βγα-έξω-να-κα-μα-ρώσεις-τσι- κόρες-σου!

(τελικά μιλάει για …γάτες. Στο χέρι της φαίνεται πια και η κονσέρβα. Προφανώς κάποιες κόρες δεν φέρθηκαν τόσο κόσμια στις υπόλοιπες κατά τη διάρκεια του γεύματος)

*


Κόσμος. Όλοι δίκιο έχουμε. Kαταλαβαίνω κυρίως τη μάνα. Καταλαβαίνω και τα πιτσιρίκια που τους έκλεψαν την παιδική ηλικία και αποφάσισαν να τιμωρήσουν τη χαρά των άλλων. Μόνο την αγνή ελληνική ύπαιθρο, με τις μεγάλες της αξίες και τις ωραίες της συγκαλύψεις δεν κατάφερα ακόμα να χωνέψω...Αλλά πού θα πάει, έχω ακόμα χρόνο μέχρι να γίνω τέλειος άνθρωπος.

3.6.06

refugees

Στους μεμοράδες που (ανα)στέναξαν. Εμού συμπεριλαμβανομένου.


Artist - Oi Va Voi
Album - Laughter Through Tears
Song - Refugee

You ask me,
Why it is I come to you,
when someone else is just as good.
I asked them but they said the same,
Didn't even ask my name.

Explain to me
Just what it is you have to lose
Take a minute in my shoes
Don't it feel like you've paid your dues already

I'll show you,
That all our fates are so entwined
don't lose your faith in humankind
Just don't forget my state of mind
is fragile.

Together,
we can enjoy the taste of dignity
As long as you believe in me
I'll show you my reality
I've seen a few.

You ask me,
Why it is I come to you,
when someone else is just as good.
I asked them but they said the same,
Didn't even ask my name.

Another refugee.

Το refugee των Oi Va Voi που ακούγεται το κατεβάζετε ΕΔΩ.

***




Η φωτογραφία τραβήχτηκε στον κήπο του Hotel της Μέμορης (κατ.xoirovoskos) , λίγο πριν το ποστάρισμα. Διακρίνονται από αριστερά οι refugees:

Στυλίτης, Ξένος,'Ασημος γραφέας, Γρηγόρης Ζερβός, Βέρθερος στο dancefloor,Winnie, Γιάννης Καλαφάτης, ΝΤRDL, Αλίκη, Mπόνυ και Κλαούντια, Nαρκωμένο ντουλάπι, Κοκκινομποτίτσα (εδώ με χαμηλό μαύρο αθλητικό), Φαμ Φρακτάλ, Δήμητρα Ανδρέου (χωρίς τον γάτο), Frigor Jaginsky, Cennino Cennini και ο Αριστερόχειρ (κομμένος στη φωτό, φαίνεται μόνο ο αγκώνας του δεξιού χεριού).

(Αγαπητέ ξενοδόχε. Επειδή δεν έχω απλώσει λέξη στο καταραμένο word, κάνω ποστ τον πόνο μου. Να μην παρεξηγηθώ, αλλά αυτό δεν μετράει καθόλου;
μήπως θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε καταχώριση το τραγούδι; Ε; τι λέτε; Σσσσ...)

2.6.06

Ο πατέρας με ρεπούμπλικο

Στο voulaki, για αυτό.



Μόλις είχε βουρκώσει ο Αύγουστος. Είκοσι του μηνός. Είχα αρχίσει από νωρίς να πίνω κι ύστερα συνέχισα με τους φίλους ως αργά. Την ίδια νύχτα ήρθε στ’ όνειρό μου, μετά από εφτά χρόνια, ο πατέρας μου.

Έβλεπα νάναι απόγευμα και νάχει συννεφιά. Ο πατέρας στεκόταν όρθιος, ακίνητος, σκοτεινός, στο δρόμο, μπροστά στο δίπατο σπίτι μας, φορώντας μια γκρίζα, ολοκαίνουρια καπαρντίνα κι ένα μαύρο ρεπούμπλικο.
Ενόσω ζούσε δεν είχε φορέσει ποτέ καπέλο.

Βγήκαμε έξω από το σπίτι με τη μητέρα μου που τον πλησίασε και τον ρώτησε:
-Θωμά, ωραίο αυτό το ρεπούμπλικο που φοράς. Πού το βρήκες;
Εκείνος χωρίς να παύει νάναι σκοτεινός, βλοσυρός κι ακίνητος, απάντησε:
-Το πήρα από τον εργολάβο.
Κι ύστερα από μικρή σιωπή πρόσθεσε:
-Τι βλέπω, το τελειώσατε το σπίτι. Θυμάμαι που άφησα τα κάγκελα της βεράντας μισοβαμμένα. Τι χρώμα έχουν τώρα;
-Βυσσινί, απάντησε η μητέρα μου.
Εκείνος γύρισε, την είδε μερικά δευτερόλεπτα μες στα μάτια, κι είπε:
-Μάτι φώσφορο, κουμάντο γερό!
Σήκωσε το δεξί του χέρι κι έσιαξε το καπέλο. Τα δάχτυλά του ήταν κίτρινα, όπως πάντα, από το τσιγάρο.
-Καλά, είπε. Πηγαίνετε μέσα τώρα. Εγώ θα κάτσω ακόμα λίγο να δω το σπίτι και μετά θα φύγω.

Ο δρόμος σκοτείνιασε ξαφνικά. Μπήκαμε στο σπίτι κι η μητέρα μού ζήτησε λίγο νερό.
Άνοιξα όλες τις βρύσες, καμιά δεν έτρεχε.
Πήγα στο ψυγείο κι έβγαλα το μπουκάλι. Ξεβίδωσα το καπάκι και το γύρισα ανάποδα να γεμίσω το ποτήρι.
Ούτε το μπουκάλι έτρεχε.

Γ.Σκαμπαρδώνη, από την πρώτη του συλλογή με ιστορίες «Μάτι φώσφορο, κουμάντο γερό» εκδ. Ιανός, 1989 και μετά στον Πατάκη



(Magritte)


*


Την ιστορία σκεφτόμουν εξαρχής σαν ταινία μικρού μήκους. Μετέωρη ατμόσφαιρα, παύσεις, ανησυχία, συγκίνηση. Η κατάληξη με τις βρύσες απ' τις οποίες δεν τρέχει νερό και το αναποδογυρισμένο μπουκάλι μου φαίνονται εξαιρετικές για την υποδήλωση του ονειρικού, σταματημένου χρόνου. Το αγαπάω αυτό το ελάχιστο διήγημα.