Διάλειμμα για διαφημίσεις

Επειδή η αγαπητή true_sucker μας την είπε, (μα είναι όνομα αυτό για μια κυρία; Χάθηκε να διαλέξει κάτι σε «αστέρι από μετάξι» ή σε «ροζ μπουμπού» ή έστω «γοβάκι στο πλακάκι» ώστε να έχει και ο μπλόγκερ κάτι να φαντάζεται;- τέλος πάντων) προχωράμε λοιπόν σε μουσικοχορευτικό διάλειμμα για να συνέλθουμε από την κατάνυξη των ημερών.

Παρουσιάζουμε ένα τραγούδι-έπος της τρομερής Marlena Saw, με τίτλο woman of the ghetto. Ατμόσφαιρα, feeling, στίχοι, αισθαντικότητα αξεπέραστα. Δυστυχώς είναι της υπομονής στο κατέβασμα καθότι εξάλεπτο, ερχόμενο από μια εποχή που οι μουσικοί ενδιάμεσα στρίβανε τσιγάρο. Πλην, αξίζει τον κόπο και ουδείς αναγνώστης του blog ετουτουδωνά δεν πρόκειται να φύγει παραπονεμένος. Παρακαλώ εμπιστευτείτε το γούστο vita moderna και κατεβάσατε παρακαλώ το αριστούργημα αυτό ντάϊρεκτλυ φρομ δε λέντζεντάρυ 1969, δια να έχετε κάτι για τα γεράματά σας παρακαλώ πάρα πολύ. Μόλις τελειώσουν τα 25 κατεβάσματα που προσφέρει το τσάμπα πρόγραμμα θα σας το φέρνω ο ίδιος στην πόρτα σας με το παπί του φίλου μου που δουλεύει στην πίτσα Ρόμα, παρακαλώ πάρα πολύ καλέ κύριε καλέ κυρία πάρτε από εμένα καλό κομμάτι παρακαλώ έχω καλέ καλέ. Δια να δείτε τι κρυμμένα αριστουργήματα υπάρχουν καλέ καλέ παρακαλώ.

(κλικ στο δισκάκι-->και μετά δεξί κλικ στο download now. Ύστερα save as/ αποθήκευση ως... Τα λέω επειδή οι δικοί μου θαμώνες είναι αυστηρά των γραμμάτων...)

*

Στη συνέχεια παρουσιάζουμε ένα εξαιρετικό βιντεάκιον το οποίο οι συστηματικοί μπλόγκερς θα έχουν ήδη συναντήσει διότι δεν κρύβουμε ότι το βρήκαμε σε συνάδελφον και τόσο μας άρεσε που αναζητήσαμε το κομμάτιον και ευρήκαμε το κομμάτιον και τους στίχους. Συγχαίρουμε τον συνάδελφον που το εντόπισε και μας άνοιξε τα μάτια να χαζέψουμε αυτές τις εικόνες ανεκλάλητου παραδείσου της διαρκούς εφηβείας μας.
Ο συνάδελφος είναι ο zouri, και το κομμάτι που ακούγεται είναι το "Hey" των pixies. Aφήστε το λίγο να φορτώσει, πατήστε στοπ, αυτό θα συνεχίσει να φορτώνει και πάλι play… Θέλει όμως ADSL νομίζω…ίσως και όχι. Δεν μπορώ να τα ξέρω όλα σ' αυτή τη ζωή.

Καλή διασκέδαση. (Όση ώρα φορτώνουν χαζέψετε κάποιο καλό βιβλίο στην τηλεόραση). Άκου να μας πούνε ότι δίνουμε έμφαση στα θρησκευτικά ζητήματα...Ριε, ιμείς είμαστε κι πουόπ, είμαστι κι ρουόκ, είμαστι κι λαϊκοί, που έλεγε μια ψυχή...

8 χρόνια αγώνες

27 Μαΐου 1998
«Εσείς εδώ και χιλιάδες άλλοι είσθε οι γνήσιοι αληθινοί Ελληνες πατριώτες, όχι απλώς αιθεροβάμονες του παρελθόντος. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι γραικύλοι που θέλουν τη συρρίκνωση της Εκκλησίας, γιατί ξέρουν ότι το έθνος οφείλει την επιβίωσή του σε αυτή».

19 Νοεμβρίου 1998
«Οταν οι πρόγονοί μας έδιναν τα φώτα του πολιτισμού, αυτοί ήταν ανεβασμένοι στα δένδρα» (σ.σ. οι Ευρωπαίοι).

2 Σεπτεμβρίου 1999
«Σας ερωτώ, είναι μάθημα Θρησκευτικών αυτό που κάνουν τα παιδιά μας στα σχολεία; Είναι μάθημα όπως το ονειρεύονται αυτοί οι δήθεν ευρωπαϊστές, οι ευρωλιγούρηδες».


29 Μαρτίου 2000
«Δεν σε ενδιαφέρουν αυτά που λέω; Γιατί σε βλέπω να γελάς συνέχεια και να μη συγκινείσαι καθόλου. Χάχας είσαι»;
(απευθυνόμενος σε μαθητή)


16 Οκτωβρίου 2000
«Το υπέροχο τρίπτυχο Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια. Αυτά τα τρία μοιάζουν με πανίερες εικόνες και οι βάρβαροι εικονοκλάστες του καιρού μας στρέφουν εναντίον τους όλην τους τη μανία και τη λύσσα και τις πολεμούν».




4 Μαρτίου 2001
«Ομολογώ ότι δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ολα αυτά ήρθαν στο φως μετά. Δεν πειράζει, μπορεί να τα ήξερε ο τότε αρχιεπίσκοπος, αν τα ήξερε και σιώπησε έκανε άσχημα. Στον κύκλο μου δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα, δεν άκουγα ξένους σταθμούς, εκ των υστέρων τα έμαθα. Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί γιατί εγώ τότε σπούδαζα. Σας ομολογώ εν πλήρει αληθεία ότι δεν ήξερα. Δεν ντρέπομαι να το πω, αν και μπορείτε να πείτε ότι ήμουν έξω από τα πράγματα. Τώρα, πάντως, είμαι μέσα».

31 Μαΐου 2001
Στρατηγέ,
...Οπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει. Εύχομαι ο Δομήτωρ κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος Κριτής πάντων, να σας χαρίζει πλούσια την Χάριν και την ευλογίαν Του.
Μετ' ευχών διαπύρων
Ο Αθηνών Χριστόδουλος». (επιστολή προς τον αρχιπραξικοπηματία Στυλιανό Παττακό)

14 Μαρτίου 2002
«Αυτοί που γκρεμίζουν τα εθνικά θεμέλια αυτού του έθνους και δεν δίνουν λόγο σε κανέναν, πρέπει να γνωρίζουν ότι υπονομεύουν το έθνος. Είναι οι ψευτοκουλτουριάρηδες που μας κατηγορούν για εθνικιστές και πρέπει να μπουν στη θέση τους.”



29 Οκτωβρίου 2002
«Εσείς τι θέλετε να είσθε; Κρέας ή κιμάς; Οι ξένοι θέλουν να μας κάνουν κιμά, ενώ το κρέας είναι στέρεο πράγμα».

29 Μαΐου 2003
«Η Ιστορία διδάσκει πως αυτοί οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ήταν εκείνοι που πάντα ήθελαν το κακό μας. Πολύ πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως η ρωμιοσύνη είχε δοκιμάσει τη φρικτή εμπειρία των φράγκων της Δύσεως που με κάθε τρόπο επεδίωκαν τον αφανισμό της».

5 Αυγούστου 2003
«Η Εκκλησία έχει τον πνευματικό αγώνα και ο Στρατός τον αγώνα για τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας του έθνους».

31 Οκτωβρίου 2004
«Αλλά σκεφθείτε πού έχουμε φθάσει. Σε ποιο κατάντημα έχει φθάσει σήμερα η ανθρωπότητα, η οποία, αυτό που είναι αμαρτία βοώσα και κράζουσα, θέλει να την καλύψει. Να μη λέμε, να μη μιλάμε, γιατί ενοχλούνται αυτοί που έχουνε το κουσούρι, γιατί θέλουνε όλοι οι άλλοι να το παραδεχθούν ως μια φυσιολογική κατάσταση» (περί ομοφυλοφιλίας).





Ευλόγησον Δέσποτα.





Και καλό παράδεισο να έχουμε.




(Επιλογή αποσπασμάτων από άρθρο του Θωμά Τσάτση στη χθεσινή Ελευθεροτυπία)

Update: Η αυτοκάθαρσις επερατώθη. Ο μακαριότατος επέστρεψε τιμή και δόξη. Αποκαλυπτικό το σημερινό του Γιάννη Χάρη.

Το φιλί της δωδεκάτης

Έτσι φορτωμένα που είναι όλα σήμερα -ουρανός, σκέψεις, αισθήματα- δεν είναι για πολλές αναλύσεις. Μάλλον,

Σού ρχεται να πετάξεις ψηλά και από κει να μοιράσεις δωρεάν την ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη θέση στον τάφο που σου ανήκει.

Δεν τίθεται με όρους αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας η ποίηση. Δεν τίθεται καν με όρους δόξας (γνώμης). Όσο περνάει ο καιρός και τα "περάσματα" μένουν πίσω μας, η διάθεση μοιάζει να εκκρεμεί αναποφάσιστη και να βολεύεται καλύτερα στον υπαινιγμό. Αλλά τι θέλει να μας πει η (εκκρεμούσα) διάθεση; Δεν ξέρω.

Αντίθετα, αναρωτιέμαι κι εγώ μαζί με τον νεαρό εκείνον ποιητή,

*

Μέρα (έστω, νύχτα) ασπασμών η αποψινή και θυμήθηκα το τελευταίο κείμενο-φιλί που έστειλε ο Στέρεος στον Νόβα, από τις σελίδες του Lifo, χριστουγεννιάτικα. Γραμμένο στην κόψη του ξυραφιού, με ένταση και συγκίνηση, υπερασπίζεται έναν κόσμο ισχυρών αισθημάτων ζητώντας να αποδώσει νόημα στον απέραντο, παγωμένο χρόνο. Αλλά το κάνει τόσο άμεσα και εξομολογητικά, που αναρωτιέσαι αν παραβιάζεται κάποια συνθήκη ιδιωτικότητας. Όσοι το διάβασαν αισθάνθηκαν παρόμοια- σε όλους άφησε βαθιά εντύπωση.

Ο Μιχάλης Δ, μεγάλωσε και μιλάει σοφά. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις. Οι λέξεις αποκτάνε νόημα γιατί τις στηρίζει το βίωμα. Όσα κουτσά στραβά κατάλαβες είναι πλέον δικά σου και δεν μπορεί να τα κουνήσει κανείς· να διδαχθείς έχεις μόνο, από την πείρα του άλλου. Η γενναιοδωρία των αισθημάτων πάντως, προϋποθέτει μια περίοδο εντατικής (συνήθως και βασανιστικής) ενασχόλησης με τον εαυτό, ο οποίος έχει την τάση όχι μόνο να κρύβεται αλλά και να λέει διαρκώς ψέμματα. Εμείς θέλουμε να φτάσουμε κατ’ ευθείαν στην ανάσταση χωρίς την εβδομάδα των παθών. Αλλά φαίνεται πως δεν γίνεται- ο πόνος παραμένει το βασικό σχολείο της ζωής.

(Εκτός αν είχε δίκιο ο Νίτσε και τα έχουμε, απλώς, αντιστρέψει)

*

Παρακολουθώ με πάθος αυτές τις ημέρες τη σειρά dvd που δίνει το Βήμα, περί καταγωγής των ειδών. Τελικά, λέει, είμαστε όλοι απόγονοι του… σπόγγου. Το παράδοξο όμως δεν είναι αυτό, όσο το γεγονός ότι αυτή η ιδέα (σήμερα πια) με ησυχάζει, με παρηγορεί. Είναι ωραίο να κατάγεσαι από το σφουγγάρι. Δείχνει, ας πούμε, τι απλός και βασικός πυρήνας είσαι. Και πόσα έχεις ανάγκη για να ζήσεις.

Μ’ αυτή την διάθεση θα πάω απόψε στην ανάσταση: Για να φιλήσω τους δικούς μου ανθρώπους. Με κούρασαν πια οι λυρικές φαντασμαγορίες και οι μεγάλες διατυπώσεις όλων (μας). Ας στηρίξουμε μόνο όσα καταλαβαίνουμε.

Ευχές και φιλιά σε όλους.
------------
Οι πρώτοι στίχοι, από το Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου, του Ελύτη.
Στη φωτογραφία, στίχοι από τον "Εξώστη" που περιέχεται στον πρώτο δίσκο των Stereo Nova.
Το τραγούδι που ακούγεται στο site είναι η Ευδοκία, πάλι από τον πρώτο τους δίσκο.

Ο πατριωτισμός του σώματος

Μια βιωματική ανάγνωση από την ποιήτρια εδώ. (δεξί κλικ, save as)

Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα

Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω
μήπως καταλάβω πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε όλοι εμείς
πώς οι αξίες γεννιούνται και επιβάλλονται
πάνω σε αυτό που πρώτο λιώνει: το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή ή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω
χώμα, αέρα, ρίζες, κρατάω
Να φεύγουν τα περιττά λέω
Να μπω στον ουρανό του τίποτα, με ελάχιστα.

Της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, από το τελευταίο βιβλίο της στον Καστανιώτη, απομαγνητοφώνηση απαγγελίας.

*

Αγάπη μου, σε περιμένω…
Πόσο διαρκεί μια μέρα στο σκοτάδι ή μια εβδομάδα…
Η φωτιά έσβησε τώρα και κρυώνω φοβερά. Φοβάμαι ότι ξοδεύω το φως γράφοντας αυτά τα λόγια…
Πεθαίνουμε…Πεθαίνουμε πλούσιοι από εραστές, από γεύσεις που κατάπιαμε.
Από κορμιά , που τα κολυμπήσαμε σαν να ταν ποτάμια.
Από φόβους, που μέσα τους κρυφτήκαμε, σαν τη σπηλιά αυτή...
Θέλω όλα αυτά να χαραχτούν στο κορμί μου.
Εμείς είμαστε οι αληθινές χώρες και όχι αυτές με τα σύνορα τα χαραγμένα στους χάρτες.
Ξέρω ότι θα έρθεις να με πας στο παλάτι των ανέμων. Αυτό ήθελα πάντα. Να πάω σ ένα τέτοιο μέρος μαζί σου. Με φίλους. Σε μια γη χωρίς χάρτες…

Το φως έσβησε κι εγώ γράφω…στο σκοτάδι…

Από τον «Άγγλο ασθενή» του Μάικλ Οντάατζε, αντιγραφή από την κινηματογραφική ταινία. Μια παρουσίαση του βιβλίου εδώ.